Wat vind jij: van of -s

Geen vaste voorkeur. Soms klinkt 's beter, soms de constructie met 'van'.

In mijn kortverhaal heb ik overal geschreven Het bureau van Simon, Simon zijn hand, Simon zijn auto ... ik vond het tijdens het nalezen van mijn manuscript niet storen, maar enkele dagen geleden heb ik het weer gelezen en nu stoort het mij wel dat het iedere keer zo is. In mijn nieuwe manuscript probeer ik af te wisselen en dat leest en schrijft wel gemakkelijker.

Kwestie van ritme. Soms wil je snelheid dan zou ik voor Karels hand gaan en soms wil je de lezer afremmen en dan is m.i. de hand van Karel beter. Voorbeeldje. Karels pistool bleef maar vuren. Het pistool van Karel werd tentoongesteld in zijn museum.

Kwestie van ritme. Soms wil je snelheid dan zou ik voor Karels hand gaan en soms wil je de lezer afremmen en dan is m.i. de hand van Karel beter. Voorbeeldje. Karels pistool bleef maar vuren. Het pistool van Karel werd tentoongesteld in zijn museum.

Ritme, inderdaad. Daarnaast bracht jouw voorbeeld me op het idee dat het ook om nadruk gaat. Het pistool van Karel bleef maar vuren. (Hans' pistool niet). Karels pistool werd tentoongesteld in het museum. (Niet zijn onderbroek). Zouden jullie het met me eens zijn als ik stel dat de constructie met 'van' meer nadruk legt op de eigenaar, en de constructie met -s meer ruimte laat voor het voorwerp zelf? Dat zou er de reden van kunnen zijn dat overmatig gebruik van 'van' gaat storen: het verlegt de nadruk naar daar waar het doorgaans niet hoort; in de meeste simpele handelingsbeschrijvingen gaat het om het voorwerp, niet zozeer om de eigenaar.

In regel gebruik ik de constructie met de minste woorden, Karels hand dus, maar het kan zijn dat De hand van Karel beter in een bepaalde zin past. Omwille van ritme, maar nadruk kan inderdaad ook.

Waarom?

Zal ook een vorm van -oud- schrijven zijn. Zoek ik nog wel eens op of deze gedachte correct is. De reden zal dan zijn dat de naam intact blijft. Uit respect. Henks of Henk. Waarom dan geen Henk's? Yrrets of Yrret. Waarom dan geen Yrrettaties? [sorry, andere planeet] Het ziet er eigenlijk niet uit - in schrijfvorm of spreekvorm. Het argument zo weinig mogelijk woorden te gebruiken grenst aan minachting voor taal. Dan ben je - volgens mij - niet meer dan een Face-Boek-Meisje. De koning zijn troon. Konings troon? Dus met een titel - niet de naam, is het weer anders? Leuk topic, Diana, - niet simpel. https://onzetaal.nl/taaladvies/advies/georges-boe…

[quote=Diana Silver]

Kwestie van ritme. Soms wil je snelheid dan zou ik voor Karels hand gaan en soms wil je de lezer afremmen en dan is m.i. de hand van Karel beter. Voorbeeldje. Karels pistool bleef maar vuren. Het pistool van Karel werd tentoongesteld in zijn museum.

Ritme, inderdaad. Daarnaast bracht jouw voorbeeld me op het idee dat het ook om nadruk gaat. Het pistool van Karel bleef maar vuren. (Hans' pistool niet). Karels pistool werd tentoongesteld in het museum. (Niet zijn onderbroek). Zouden jullie het met me eens zijn als ik stel dat de constructie met 'van' meer nadruk legt op de eigenaar, en de constructie met -s meer ruimte laat voor het voorwerp zelf? Nog niet echt bij stilgestaan, maar daar zeg je nu eens iets. Door je voorbeelden ben ik kort in mijn antwoord : ja, ik ben het met je eens Diana!

De koning zijn troon. Konings troon? Dus met een titel - niet de naam, is het weer anders?

Inderdaad, dit voelt ronduit fout. Het internet lijkt dat met ons eens te zijn:

Afgezien van vaste uitdrukkingen komt een voorgeplaatste genitief op -s in de standaardtaal alleen voor bij eigennamen en bij sommige soortnamen die als aanspreking gebruikt kunnen worden. Voorbeelden: - tantes overheerlijke gebakjes - dominees doordringende stem

http://ans.ruhosting.nl/e-ans/03/04/01/02/body.ht… Maar gewoon een willekeurige troon van een willekeurige koning wordt de troon van de koning of de koning zijn troon.

Zouden jullie het met me eens zijn als ik stel dat de constructie met 'van' meer nadruk legt op de eigenaar, en de constructie met -s meer ruimte laat voor het voorwerp zelf?

Mee eens, Diana! Met een beetje taalgevoel gaat dergelijke nadruk waarschijnlijk vaak automatisch, maar het is interessant om hier eens wat bewuster bij stil te staan. Leuk topic, dus :)

In mijn kortverhaal heb ik overal geschreven Het bureau van Simon, Simon zijn hand, Simon zijn auto ... ik vond het tijdens het nalezen van mijn manuscript niet storen, maar enkele dagen geleden heb ik het weer gelezen en nu stoort het mij wel dat het iedere keer zo is. In mijn nieuwe manuscript probeer ik af te wisselen en dat leest en schrijft wel gemakkelijker.

Ik vind de constructie Simon zijn auto erg lelijk (wat is er mis met Simons auto?). Ik zie het daarom liever niet terug in geschreven taal. Onze Taal lijkt het met me eens te zijn.

Mag je in plaats van Jans hond ook zeggen Jan z'n hond, of is dat fout? Jan z'n hond is in gesproken taal heel normaal. Voor geschreven taal wordt deze constructie meestal als te informeel beschouwd. De Algemene Nederlandse Spraakkunst (ANS, 1997) geeft onder andere de volgende voorbeelden: 'Ik heb Jan z'n fiets verkocht'; 'Mieke d'r tas ligt op de stoel.' Volgens de ANS komen deze vormen voor in informele taal – het is dus niet fout, maar in formele taal past dit gebruik van z'n en d'r (of zijn en haar) niet goed. Het alternatief is dan de gewone bezitsvorm: Jans hond, Donners fiets, Klijnsma's vrolijkheid en Miekes tas (zie ook het advies over de bezits-s), of de omschrijving de hond van Jan of de tas van Mieke.

https://onzetaal.nl/taaladvies/advies/jan-zn-fiet…

Zouden jullie het met me eens zijn als ik stel dat de constructie met 'van' meer nadruk legt op de eigenaar, en de constructie met -s meer ruimte laat voor het voorwerp zelf?

Ja, daar zou ik het mee eens zijn. Ik denk nog met weemoed terug aan de bezittelijke apostrof. Die vind ik op de een of andere manier tegelijk duidelijker én onopvallender: Jans pistool. Jan's pistool.

Ik vind dat niet prettig lezen; Jans pistool. Soortgelijks onderbreekt bijna altijd mijn leesritme, aangezien Jans ook gewoon een naam is of kan zijn. Liever; Jan zijn pistool. Nog liever; Jan's pistool. In mijn teksten schrijf ik dan ook bewust deze bezitsvorm foutief op. Dus eigenlijk ben ik het eens met Ostinato ;-)

Heb hier persoonlijk nog nooit echt over nagedacht... Ik schrijf gewoon wat mijn vingers typen en en wat me op dat moment het mooiste lijkt, zou er niet teveel gedachten aan wijden. Als je je om zulke kleine details al druk gaat maken krijg je nooit een verhaal af, nietwaar? :p Gewoon lekker gebruiken wat jou het beste lijkt op dat moment, rekening houdende met afwisseling (dat leest inderdaad fijner, vind ik).

Ik hou me bezig met alle kleine details; ik doe niets liever. ;)

Als je je om zulke kleine details al druk gaat maken krijg je nooit een verhaal af, nietwaar?

Elk verhaal is al eens verteld. Het zijn juist de kleine details die een verhaal maken of breken. N.B. Spelling, stijl en grammatica beschouw ik niet als details.

Ik schrijf gewoon wat mijn vingers typen en en wat me op dat moment het mooiste lijkt, zou er niet teveel gedachten aan wijden.

Dat doeikook - ik heb soms zin te schrijven zonder een spatie - maar dan lees ik dat ik doei schrijf en kook tegelijk. Er weinig gedachten aan wijden - ik zie het verhaal steeds korter worden. Op dat moment realiseer ik mij dat enig gedachten aandacht noodzakelijk is. De man die schreef - die bleef niet - zal dan het gevolg zijn.

Als je je om zulke kleine details al druk gaat maken krijg je nooit een verhaal af, nietwaar?

Niet waar.

Je snapt wat ik bedoel Yrret. Natuurlijk denk ik wel na over wat ik schrijf, maar ik blijf niet een minuut hangen om te denken "Hmmm wat is mooier? Kims haar of het haar van Kim?", dat gaat meestal op gevoel.

Je snapt wat ik bedoel Yrret.

Ja, ik denk van wel. Maar, zo ben ik op dit forum al tegen tientallen kleinigheden aangelopen waar mij duidelijk is geworden dat ik verkeerde [taal]keuzes maak - omdat ik iets gevoelsmatig leuker vind. Zo, zal jij mij ook wel begrijpen. Bovendien, ik schenk extra aandacht aan vragen van Diana.

Ik beschouw de genitiefvorm op -s als de schrijftaalversie van die met het bezittelijk voornaamwoord. Karels hand / Karel z'n hand. Ik zou nooit "Karels hand" zeggen en nooit "Karel z'n hand" schrijven (tenzij om spreektaal weer te geven). Ik denk dat de genitiefvorm op -s uit onze taal aan het verdwijnen was maar een comeback maakt omdat we allemaal zoveel Engels gebruiken.