Boek uitgegeven -> nooit meer aan werken?

Dag Els, ...gewoon niets meer aan doen. Uitgegeven is uitgegeven. Maak een nieuwe start met je roman. Zet je vier HP's voor je neer en begin met schrijven. Ik zou ze wel andere namen geven, of als je dat moeilijk valt een afleiding daarvan, of alleen de beginletters. Het is helemaal aan jou. Ik wens je heel veel succes. Jij ook een heel goed en inspiratievol 2016. Inspiratie en werklust heb je genoeg, dacht ik zo. vrg

Je hoort wel vaker van schrijvers die oude kortere verhalen ombouwen tot een roman. Ik vraag me dan af waarom ze dat doen, want zoals Riny terecht zegt: uitgegeven is uitgegeven. Aan de andere kant weet ik niet hoe dat kortere verhaal tot stand gekomen is en misschien zijn er zoals jij zelf al aangeeft na verloop van tijd ideeën ontstaan over een mogelijke uitbreiding ervan. En dat gevoel herken ik wel. Het laat je niet los, blijft aan je knagen totdat je er iets mee doet. Tenminste, zo gaat dat bij mij. Maar goed, als jij het makkelijk kunt loslaten, dan zou ik zeggen dat me dat de beste keuze lijkt. Verwerk de ideeën die je nu hebt in een nieuw verhaal. Maar als het blijft knagen, schroom dan niet het kortere verhaal waar nodig open te breken. Succes en jij ook de beste wensen.

Ik vind dat jij het prima kunt doen, zeker omdat je het bij een POD hebt uitgegeven in plaats van bij een grote uitgeverij. Je bent nu een stuk verder in je schrijven, je was volgens mij sowieso al erachter dat je het zelf niet de beste keuze komen om die novelle gelijk bij boekscout eruit te gooien, dus waarom niet? Misschien ben ik nu enigszins respectloos door te zeggen dat ik via een POD uitgeven meestal niet echt uitgeven vind, maar zo denk ik erover, dus ik zou het gewoon doen. Maak van dit verhaal een goede roman, die je veel beter maakt doordat je nu zoveel kennis hebt gemaakt met verschillende aspecten van het schrijverschap.

pr, je slaat de nagel op de kop. POD had mijn laatste optie moeten zijn. Als ik één ding heb geleerd dit jaar, is het geduld hebben en hoger mikken. Dat zijn wel twee dingen, maar kom ;)

Ligt er aan wat er met je boek gaat gebeuren. Ik ken schrijvers die hun boek uitgegeven bij POD uitgever later herschreven heb en na een reguliere uitgever hebben gestuurd. Kwestie van contract nalezen, maar na een paar jaar mag je naar een andere uitgever. Als je boek het goed doet en er komt een tweede druk, dan is dat vaak ook een moment om nog eens een nieuwe blik op je boek te werpen. Een andere mogelijkheid is als je je boek in een andere taal laat uitgeven. Mijn fysieke boek is uitgegeven en deze wil ik in het Engels als E-book laten uitgeven op Amazon. Hiervoor heb ik toestemming van mijn uitgever. Aangezien ik dit project in eigen beheer doe, kan ik aan mijn verhaal sleutelen. Ik heb een verhaallijn strakker gemaakt door een aantal bijpersonages weg te halen en in deze versie komen illustraties die in het fysieke boek niet konden.

Als je het contract hebt ondertekend, kun je niets meer bij Boekscout doen. Tenzij ze openstaan voor een langer verhaal. Zo niet, laat het dan maar uitgeven. De kans dat een reguliere uitgever het wil uitgeven is ook minimaal. Dit is niet negatief bedoeld, maar realistisch.

Stel je voor, dat er geen pod bestond, en ook geen eigen beheer - alleen één grote uitgeverij, die sporadisch zeer getalenteerde auteurs middels een contract betaalt voor hun werk. En, jij als debutant mag naar die uitgeverij maar één keer een manuscript sturen, maar daar krijg je wel tien jaar de tijd voor. Wat zou je doen? Als je ongeduldig was, zou je je eerste manuscript direct, nog nat van de printer opsturen naar zo'n uitgeverij, en na een jaar of langer zou je dan zeer, zeer, waarschijnlijk een afwijzing krijgen. Erger nog, in dat jaar heb je steeds gedacht, o, ik had het verhaal ook zus of zo, ik had personage 1 beter ... enzovoorts. Waarom wilde je het verhaal zo graag snel gepubliceerd hebben? Denk daar over na, want dat is echt een proces dat je door moet. Beginnen met schrijven houdt voor veel beginnende schrijvers ook in dat ze gelezen willen worden, ten koste van perfectie, want perfectie kost nu eenmaal tijd. En een eerste poging voelt vaak als een eindresultaat, terwijl het pas het begin is van een langdurig schrijf- en schrapproces. Publiceren is geen wedstrijd. Er is geen deadline. Je mag jezelf tijd geven en je mag je verhaal ook de tijd geven. Neem het jezelf in ieder geval niet kwalijk, dat je ongeduldig was. Begin met een nieuw verhaal, en noem dat je oermanuscript. Schrijf ondertussen korte en lange verhalen, maar blijf altijd werken aan je 'oer'. En doe dat helemaal in je eigen tempo. Als mensen je willen lezen, lezen ze je korte verhalen ook. Daar heb je geen boek voor nodig.

Bedankt iedereen voor de reacties. Ik ben er ondertussen uit dat ik het verhaal gewoon ga laten rusten. Het is een leerproces geweest, heb er uit geleerd, nu gewoon verder gaan Riny, ik ben ondertussen beginnen nadenken en heb dankzij jou een leuk ideetje gekregen. HHJT, ik kan gelukkig gemakkelijk loslaten en heb het dan bij deze ook gedaan. Calenzia: ik wil heel graag mijn boek naar het Engels vertalen en online zetten, maar dit werd me verboden door Boekscout, tenzij ik nog extra voorwaarden tekende (5 jaar exclusiviteit bij hen + zij moesten eerst het manuscript lezen) Tja, ik heb een contract lopen tot april 2017. Als ik wil, kan ik het laten stopzetten en wordt mijn boek bij hun van de markt gehaald. Maar ik denk dat je wel gelijk hebt over die reguliere uitgeverij. Ik besef dat het heel moeilijk is om bij een gewone uitgeverij binnen te geraken en zeker als je verhaal al eens uitgegeven werd. Ik denk er wel aan om mijn contract stop te zetten en het boek nadien als e-book aan te bieden, want de prijs bij Boekscout ligt echt wel mega hoog en dan heb ik het nog niet over hun verzendkosten! Het boek kost 13,95 euro en de verzendkosten zijn 4 euro! Voor een boek van 64 pagina's heel veel geld he. Mirandala, de vragen die je stelt, heb ik me de afgelopen dagen/weken ook gesteld. Waarom ik zo snel wilde uitgeven. En er is daar maar 1 antwoord: ik was veel te ongeduldig, veel te enthousiast en vond dat het goed genoeg was. En omdat ik dan bij Boekscout las dat 85% van de boeken werd uitgegeven, heb ik hun gekozen. Ik denk zo'n beetje omdat ik er ook bij wilde horen misschien? Klinkt heel belachelijk, besef ik nu. En dat ben ik het afgelopen jaar ook gaan beseffen. Ondertussen heb ik via NaNoWriMo een eerste versie van een young adult boek geschreven, een verhaal dat oorspronkelijk 10 jaar geleden door me geschreven werd en waar dus al jaren over heen is gegaan voor ik de juiste woorden vond om te herschrijven. Dat is mijn grote project voor dit jaar en ik wil er inderdaad lang genoeg over doen om het perfect te krijgen. Niet meer snel snel lezen, corrigeren, hier en daar een woordje veranderen. Maar wel woord voor woord goed overdenken. Tig keer nalezen en niet na één of twee keer nalezen tevreden genoeg zijn en weer impulsief naar de eerste de beste uitgeverij sturen. Ik ben nu veel gerichter naar reguliere uitgeverijen aan het zoeken die young adult boeken uitgeven en waar mijn verhaal het beste bij zou passen. Dus ergens ben ik wel blij dat ik de fout heb gemaakt om in al mijn enthousiasme gewoon de eerste beste uitgeverij te nemen waar je veel uitgeefzekerheid hebt. Want ik besef nu dat ik er heel serieus voor wil gaan en dat ik niet met het eerste het beste tevreden moet zijn, maar veel hoger moet mikken! Dus bij deze: mijn boek blijft zoals het is, ik werk dit jaar aan een manuscript en ga voor een reguliere uitgeverij! En in tussentijd schrijf ik kortverhalen, waar nog altijd mijn grote passie blijft liggen. Mijn codewoord voor dit jaar is: GEDULD!

@Els: erbij willen horen is helemaal niet belachelijk, maar heel menselijk. Het heeft mij best een tijdje gekost voordat ik besefte, dat er eigenlijk niets is om 'bij' te horen. Daar ligt direct ook het eeuwige dilemma van de schrijver in besloten: 1: schrijven is een solitaire bezigheid, er is tenslotte maar één persoon is die dat ene verhaal kan schrijven: jijzelf. 2:om dat verhaal goed te kunnen schrijven, dien je, naast talent, te beschikken over een groot empathisch vermogen, waarmee je je kunt inleven in de personages van je verhalen. Veel schrijven versterkt het talent, maar beperkt je op het sociale vlak. Het is dus logisch dat je gelijkgestemden zoekt, die begrijpen waarom schrijven zo belangrijk voor je is, die dezelfde worsteling doormaken of doormaakten. Medecursisten, coaches, proeflezende schrijfvrienden, zijn die gelijkgestemden. Echter, en hier lag het inzicht voor mij, die gelijkgestemden zijn niet noodzakelijk je lezerspubliek. Misschien wel juist niet. Want schrijven om gelezen te worden door andere schrijvers, beperkt de eigenheid van je werk. Een architect bouwt geen gebouwen voor andere architecten, een bakker bakt geen brood voor andere bakkers. Natuurlijk zijn er ook architecten die naast hun werk op het architectenbureau een huis bouwen voor zichzelf en hun gezin, en er zijn ook hobby-bakkers die geen bakkerij willen runnen en enkel voor hun plezier het lekkerste brood bakken voor hun familie en buren - of alleen voor zichzelf. Het gaat dus niet per se om geduld, en ook niet om het waarom van het willen schrijven, of hoezeer je perfectie na wilt streven. Het gaat om het waarom van het willen publiceren - en voor wie.

Dit vind ik nu een interessant onderwerp. Ik ben pas sinds eind vorig jaar actief gaan schrijven en het heeft me nu echt te pakken gekregen. Ik droom al sinds kind van mijn eigen boek, dus heb ik het eerste (jeugd)boek dat ik af dacht te hebben opgestuurd naar boekscout. Een andere uitgeverij reageerde niet, dus kwam ik daar terecht. En de volgende dag al een reactie. Nu ben ik toch enthousiast hoe het eruit zal moeten komen te zien, het eindresultaat weet ik aankomende week pas. De samenwerking is geweldig, ook al was het ineens voor mij meer dan een hobby geworden. Nu weet ik nog totaal niet hoe het allemaal gaat worden, maar ik heb er wel zin in. Als ik achteraf kijk, zou ik misschien nog wel veel meer aan mijn verhaal hebben kunnen sleutelen, het nog spannender maken en dat soort dingen. Maar dat geeft niets, het is leuk om het nu een echt resultaat te zien krijgen. En ik neem aan dat ik na de 2 jaar uitgeefrechten die zij hebben wel verder zou mogen sleutelen aan het verhaal. Ik vind het niet zo erg, ik voel me nu toch een beetje een echte schrijver.

Ferry, jouw reactie had de mijne kunnen zijn ;) Ik heb bij Boekscout ook totaal geen slechte ervaring gehad. Ik ben nog altijd heel tevreden dat ze mijn boek wilden uitgeven zoals het was. Het "probleem" lag gewoon bij mijzelf. Ik was veel te enthousiast en heb niet gekeken welke vissen er nog in de vijvers zwommen. Op dat moment wilde ik gewoon uitgegeven worden, zodat ik gelezen zou worden. Ik denk dat ik dit verhaal toch uiteindelijk maar bij Boekscout ga laten en met nieuwe personages aan de slag ga. Heel veel plezier met het maken van het definitieve boek. Aan professionaliteit mankeert het niet bij Boekscout. Ik ben heel tevreden over hoe mijn uiteindelijk boek(je) er uit ziet. Ik had suggesties gedaan qua coverfoto, maar uiteindelijk heb ik een foto van hen genomen, want zij waren de experts op dat gebied. En achteraf gezien ben ik dus superblij met mijn cover. Hij is helemaal geworden hoe ik het me had voorgesteld! Maar ik ben ondertussen dus toch ook van het principe: eens uitgegeven, laten rusten! Vriendin van me is al 3 jaar bezig met haar eerste deel van haar trilogie te herschrijven en stuit telkens op een writersblock. Daar heb ik geen zin in! Gewoon nieuwe, frisse ideetjes uitwerken. Personages kunnen dan nog wel lijken op de karakters van mijn boek bij Boekscout

Ik denk dat het wel degelijk kan, een boek herschrijven. Ik ben 3 maanden geleden begonnen met schrijven en geniet er nog steeds met volle teugen van. Nadat nu mijn eerste boek is uitgegeven via Boekscout, ben ik gewoon door gaan schrijven en ik ben aan het leren. Veel aan het leren. Hulp is daar ook belangrijk bij, ook een goede discipline en het kunnen accepteren van kritiek. Als ik nu al naar hoofdstukken kijk die ik geschreven heb, zie ik al veel fouten. En ik zie nog geen kwart van mijn fouten, maar het is te leren. Ik ben er trouwens wel meer bewust van dat ik lezen met een ereader leuk vindt, maar een echt boek op papier me toch net dat beetje meer geeft. Als ik mijn teksten afdruk en nalees zie ik meer dan op mijn laptop. Mijn eerste boek wil ik een vervolg geven, maar misschien wil ik het eerste deel nog eens herschrijven, puur omdat ik dan als schrijver wat meer volwassen geworden zal zijn. (Dat hoop ik tenminste).