Lid sinds

10 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#79 Kerstknaller

18 december 2015 - 13:54
Ella vond de vraag ‘Wat ga jij doen met de kerstdagen?’ de meest ergerlijke van de decembermaand. Meestal kon ze die wel ontwijken, behalve op de laatste werkdag voor Kerst. Tegen drieën werden de computers afgesloten, wat tafels tegen elkaar geschoven en stoelen eromheen gezet. Dan sloten de medewerkers van het bankfiliaal, onder het genot van een glaasje cava, het jaar af en wisselden ze opgewonden hun plannen voor de komende dagen uit. En zag Ella die vraag door de kring sluipen totdat hij bij haar was en iedereen stil viel om haar met hoogrode kleur te horen mompelen: ‘Ik weet het nog niet.’ Maar dit jaar zou het anders gaan. Dit jaar had ze zich goed op die vraag voorbereid en, speciaal voor deze gelegenheid, een kersttrip naar Londen geboekt. Vertrek op Kerstavond en tweede kerstdag terug. De koffers stonden al ingepakt. Straks snel naar huis, alleen nog een hapje eten en dan hup met de taxi naar de boot. Maar eerst nog vertellen… Om drie uur zaten ze allemaal rond de tafel en passeerden ouders, kinderen en skivakanties weer de revue. ‘En jij, Ella?’ vroeg Joost, maar aan de overkant van de tafel begon iemand over zijn kerstdiner. ‘Naar Londen,’ zei Ella zo zacht dat niemand haar verstond. Er werd gelachen, nog eens bijgeschonken. Haar momentum was voorbij. Toen hief ze haar hand en liet hem met een knal op tafel neerkomen. ‘IK GA NAAR LONDEN!’ Ze stond op en verliet zonder nog om te kijken het kantoor.

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 december 2015 - 14:21
Annetteke, Een reisje boeken om te kunnen vertellen wat je gaat doen. Je hebt die (toch wel) triestheid/eenzaamheid goed verwoord. Dingetje: 'stoelen errond gezet' - eromheen gezet

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 december 2015 - 17:08
@Annetteke, ik houd van deze vrouw die ferm op tafel slaat om zich uiteindelijk eens te laten horen. :) De zin die begint met: Dan sloten de de medewerkers ... vind ik wel erg lang. Mooie invulling.

Lid sinds

11 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 december 2015 - 20:19
Erg leuk verteld dit, goede zinnen. Hoogtepunt is de beeldende manier waarop het laatste deel neerzet, je voelt je als lezer haast in die kring zitten en voelt intens mee met de arme hp :) Als je je verhaal nog zou kunnen verbeteren, dan zou dat in het middenstuk zijn. De treurigheid zou m.i. sterker uitkomen als je pretendeert dat de hp in haar eentje op reis gaat. Dat maakt het boeken van die reis immers nog geforceerder. Bovendien klinkt ze nu vrij doelgericht - met andere woorden, het klinkt alsof ze best zin heeft in de reis en goed voorbereid is - terwijl het wranger zou zijn als ze niet weet wat ze in moet pakken, de bootreis niet ziet zitten want ze is snel zeeziek, ze heeft geen idee wat ze in Londen moet doen, etc. Allerlei manieren om te benadrukken dat we ons leven soms ongewild vormen naar wat de buitenwereld van ons verwacht (want dat lijkt me het punt dat je maakt). Just my two cents... Hopelijk kun je er wat mee!

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
20 december 2015 - 21:31
Vind dergelijke situatie in-triest, wat je toch allemaal moet doen om er bij te horen. En dan nog genegeerd worden...de vuistslag op tafel zal de collega's nog eerder verbaasd hebben dan haar weekend-trip. De zin die Mili vermeldt neemt idd 5 lijntjes in, evt 2 of 3 zinnen van maken?

Tja

Lid sinds

15 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
21 december 2015 - 19:17
Het is heel duidelijk dat ze eenzaam is. Om een paar koffers mee te nemen voor twee nachtjes Londen lijkt me veel bagage. Het gevoel van Ella goed weergegeven.

Lid sinds

10 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
24 december 2015 - 9:45
Veel dank voor alle reacties. Ik zal wat aan die lange zin doen. @Ben A., ik begrijp wat je bedoelt. Maar hoe dit allemaal in te passen binnen de marge van 250 woorden ..? Jij wilt gewoon een langer verhaal :)

Lid sinds

16 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
25 december 2015 - 18:14
Dag Annetteke, ik heb genoten van je verhaal. Het is zo juist en treffend weergegeven, de eenzaamheid, even de rebellie, maar toch weer terug in de eenzaamheid. Heet gevoelig beschreven. (wat een rotcollega's!) :nod: