#78- Weiland

Boze geesten. Ik weet dat je er lacherig over doet, en vroeger zou ik dat ook gedaan hebben, maar één vriend van de ene op de andere dag depressief, een ander, nog geen twee weken later, psychotisch; dat was geen toeval. Ik ben erop gaan letten: boze geesten bestaan echt en ze willen ons bezitten. In ons dorp heb ik ze nooit gevoeld. Maar in de stad, ’s avonds, in het centrum, dan kan ik ze horen, dan kan ik ze voelen. Als ik in de stad ben, en zeker als het avond is, ben ik op mijn hoede. Maar er zijn altijd momenten dat ik wat minder alert ben. Ik stond bij de bushalte, het was een uur of tien ’s avonds. Opeens lag die jongen op de grond, zijn bovenlijf schokte. Dit was duidelijk het werk van een demon. Op dat moment - ik vervloekte mijn onoplettendheid - werd ik me er bewust van dat ik omringd werd door meer geesten dan ik ooit had waargenomen; dit was overduidelijk een georganiseerde aanval. Ik zette het op een rennen: zo snel mogelijk het centrum uit, door de woonwijken, over het industrieterrein, een hek van twee meter hoog. De snelweg was rustig, ik kon snel oversteken. De sloot was breder dan ik dacht, maar gelukkig niet zo diep. Het weiland was donker en zwaar en het had al twee weken bijna zonder ophouden geregend. Na een goed uur was ik thuis. Onder de modder, schrammen, en een schoen verloren, maar ook intens voldaan: mij krijgen ze niet gek!

@Dana M, Ja, het zijn twee invullingen op één opdracht. Toen ik afgelopen woensdag de opdracht las, was mijn eerste reactie: dit is te moeilijk, hier kan ik geen serieus verhaal bij maken. En dus koos ik voor veilig: een beetje absurd, een hoofdpersoon die compleet anders is dan iemand die ik ken, een grappig bedoeld einde. Ruim binnen mijn eigen comfort zone. Leuk als andere mensen het leuk vinden, en zo niet, even goede vrienden. Vanaf het moment dat ik dat verhaal geschreven had, bleef echter de uitdaging om wat meer van mezelf (al dan niet op een verkapte manier) in een verhaal te leggen in mijn hoofd rondspoken en uiteindelijk heb ik dat gedaan. Dat voelt wat kwetsbaarder, maar ik denk dat eventueel commentaar daarop voor mij waardevoller is. Ik hoop dat ik je met deze toelichting weer uit de war heb gehaald (al moet ik bekennen dat ik me daarover niet echt zorgen maakte).