Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#73- Weerzien

 5 november 2015 - 12:20
Weerzien De deurbel stoort. Ze maakt zich los uit Tom zijn armen. ‘Shit, de pizza’s! Ik dek snel de tafel,’ en springt van de bank. ‘Hoe laat komt Patrick?’ ‘Ik …,’ Hij grijpt haar trui en trekt haar naar zich toe. ‘… laat je nooit meer gaan.’ Grinnikend valt ze op hem. 'Drama King.' ‘Het eten kan mijn honger toch niet stillen.’ Hij pruilt zijn lippen en knipoogt. Ze plaatst haar handen op zijn schouders. ‘Verheug jij je dan maar op mijn toetje.’ Vluchtig kust ze hem en vliegt zijn keuken in. Haar blote voeten verwarmen de tegels. Bestek klettert op de drie borden en met de stapel in haar handen draait ze zich om. Ze deinst achteruit als Patrick de weg verspert. Het aanrecht prikt in haar rug. ‘Zo.’ Zijn donkere ogen priemen. ‘Marjolein. Daar ben je weer eens.’ Ze omklemt de borden en heft haar kin op. Hij zet een stap dichterbij. ‘Hoe lang is het geleden dat jij het hoofd van mijn allerbeste vriend op hol bracht en met de noorderzon verdween?’ Zijn vingers raken de hare als hij de stapel borden vastpakt. Zonder zijn blik los te laten, slikt ze. ‘Ook fijn om jou te zien, Patrick.’ Ze trekt de stapel borden naar zich toe. ‘Dat is een klein jaar geleden. Ik heb fulltime gewerkt en de rest van mijn tijd doorgebracht met mijn moeder. Drie weken geleden heb ik haar begraven.’ Hij laat niet los. Ze knippert kort met haar ogen, ‘Dus, sorry dat ik jullie daar niet mee wilde belasten.’ Zijn ogen volgen de traan op haar wang, zijn vingers strijken kort over haar hand. Hij schraapt zijn keel en kijkt naar de borden. ‘Ik zal dit dragen. Pak jij de glazen? Dan kunnen we eten.’ Ze laat de borden los. Hij draait zich om. Ze sluit haar ogen, gooit haar hoofd in haar nek, zucht en leunt tegen het aanrecht. De kou van de vloer bereikt haar hart. ‘Hey.’ Patrick staat nog in de deuropening. Hij houdt zijn ene hand als een telefoonhaak aan zijn oor, trekt zijn wenkbrauwen en schouders op. Hij glimlacht kort. ‘Gecondoleerd.’

Geen afbeelding
Eline77

Lid sinds

9 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 november 2015 - 10:55
Ha Marietje, Een interessante situatie heb je beschreven. Ik kon het wel volgen, maar moest af en toe terug lezen. De taal is vlot, maar ik leid hier niet uit af dat het om jongeren gaat. Ik heb nagedacht over het waarom daarvan en kom op Het gegeven dat Tom op zichzelf woont, Marjolein een fulltime baan heeft en haar moeder een jaar heeft verzorgd. Dat kan bij jongere mensen natuurlijk wel, maar ik denk dan toch eerder aan rond de 30. Het feit dat Marjolein degene is die de tafel dekt, terwijl ze bij Tom zijn geeft ook de indruk van een relatie die al wat langer aan de gang is. Als ik Marjolein zou zijn zou ik trouwens Tom lekker zelf de tafel laten dekken. Hij wil toch pizza eten met haar en zijn beste vriend? Patrick popt idd wel heel snel op in de keuken en lijkt tegelijk boos op haar te zijn en met haar te flirten. Doen mannen dat? Ik weet het niet, maar ben wel benieuwd.. Heel creatief bedacht!

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 11 november 2015 - 12:45
Ha Marietje, Een interessante situatie heb je beschreven. Ik kon het wel volgen, maar moest af en toe terug lezen. De taal is vlot, maar ik leid hier niet uit af dat het om jongeren gaat. Ik heb nagedacht over het waarom daarvan en kom op Het gegeven dat Tom op zichzelf woont, Marjolein een fulltime baan heeft en haar moeder een jaar heeft verzorgd. Dat kan bij jongere mensen natuurlijk wel, maar ik denk dan toch eerder aan rond de 30. Het feit dat Marjolein degene is die de tafel dekt, terwijl ze bij Tom zijn geeft ook de indruk van een relatie die al wat langer aan de gang is. Als ik Marjolein zou zijn zou ik trouwens Tom lekker zelf de tafel laten dekken. Hij wil toch pizza eten met haar en zijn beste vriend? Patrick popt idd wel heel snel op in de keuken en lijkt tegelijk boos op haar te zijn en met haar te flirten. Doen mannen dat? Ik weet het niet, maar ben wel benieuwd.. Heel creatief bedacht!
Bedankt voor je reactie. Die 350 woorden zijn toch te weinig. ;) Wat achtergrond informatie: Marjolein en Tom hebben elkaar een jaartje geleden ontmoet bij een examenfeest. Het was meteen raak maar van korte duur. Na die nacht liet ze niets meer van zich horen. Patrick zag dat zijn vriend 'liefdesverdriet' had. Nu liepen ze elkaar op een zondagmiddag bij de AH tegen het lijf en ging zij spontaan mee een kop koffie drinken bij zijn ouderlijk huis. Tom zijn ouders zijn een weekend weg. Van de koffie zoenend op de bank en de afspraak om pizza's te eten met Patrick stond al. Tom nodigde haar uit te blijven eten. Borden en bestek zijn in iedere vreemde keuken wel te vinden. Patrick strijkt met zijn vinger haar hand omdat hij het heftig vindt om te horen dat haar moeder is overleden. Meer uit troost/ medelijden dan geflirt. Wie weet schrijf ik er nog een langer verhaal over! :)

Geen afbeelding
Schrijfcoach Merel Munne

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 17 november 2015 - 18:13
Beste Marietje, Leuk, een chicklit! Ik begrijp dat 350 woorden kort was, maar m.i. heb je wel de ruimte gehad om het verhaal af te wikkelen. Ik vind de onderhuidse spanning tussen de personages wel degelijk tastbaar. Ik nam zelf aan dat het om twintigers ging, studenten. Toch heb ik een paar vragen/ opmerkingen: - Let op je interpunctie. het is al eerder gezegd, maar zeker bij je tweede zin loopt dat totaal niet. Ook ik vind trouwens dat Toms armen correcter is. - De moeite die veel mensen (ook ik) met de derde zin hebben, ligt aan de leesbaarheid. Je woorden zijn multi-interpretabel. Probeer een eenduidige omschrijving te keizen: Ze laat zich meetrekken/ Ze laat zich op hem vallen. - Beeldspraak is goed, maar ze moet het wel heel heet hebben gekregen van haar vrijpartij met tom om met haar blote voeten de koude tegels te verwarmen. Hier in huis lukt dat niet, hoor ;). - Hoewel ik van mening ben dat vlotte wisselingen heel passend zijn voor dit genre, denk ik dat Patricks verschijning té plotseling is. Als je er bij had gevoegd dat Tom iemand (opgewekte/joviaal) begroette, zou dat al een hint zijn geweest dat het niet om de pizza's ging. Om trouwens verwarring over de pizza's (oven vs. bezorger) te voorkomen, had je ook pizzajongen/ pizzabezorger kunnen zeggen. - Bij frustratie/ergernis/verdriet gooi je meestal niet je hoofd in je nek, maar kijk je weg of naar beneden. - Waarom maakt hij het telefoonhaak-gebaar? Ik snap de betekenis ervan niet. Bedankt voor je bijdrage!

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 17 november 2015 - 20:52
Beste Marietje, Leuk, een chicklit! Ik begrijp dat 350 woorden kort was, maar m.i. heb je wel de ruimte gehad om het verhaal af te wikkelen. Ik vind de onderhuidse spanning tussen de personages wel degelijk tastbaar. Ik nam zelf aan dat het om twintigers ging, studenten. Toch heb ik een paar vragen/ opmerkingen: - Let op je interpunctie. het is al eerder gezegd, maar zeker bij je tweede zin loopt dat totaal niet. Ook ik vind trouwens dat Toms armen correcter is. - De moeite die veel mensen (ook ik) met de derde zin hebben, ligt aan de leesbaarheid. Je woorden zijn multi-interpretabel. Probeer een eenduidige omschrijving te keizen: Ze laat zich meetrekken/ Ze laat zich op hem vallen. - Beeldspraak is goed, maar ze moet het wel heel heet hebben gekregen van haar vrijpartij met tom om met haar blote voeten de koude tegels te verwarmen. Hier in huis lukt dat niet, hoor ;). - Hoewel ik van mening ben dat vlotte wisselingen heel passend zijn voor dit genre, denk ik dat Patricks verschijning té plotseling is. Als je er bij had gevoegd dat Tom iemand (opgewekte/joviaal) begroette, zou dat al een hint zijn geweest dat het niet om de pizza's ging. Om trouwens verwarring over de pizza's (oven vs. bezorger) te voorkomen, had je ook pizzajongen/ pizzabezorger kunnen zeggen. - Bij frustratie/ergernis/verdriet gooi je meestal niet je hoofd in je nek, maar kijk je weg of naar beneden. - Waarom maakt hij het telefoonhaak-gebaar? Ik snap de betekenis ervan niet. Bedankt voor je bijdrage!
Dank je wel voor jouw reactie. De tips neem ik mee. :thumbsup: Enkele opmerkingen van mijn kant: - Welke 'ingrediënten' maken dit verhaal een chicklite, volgens jou? - Patrick zijn komst moet ook onverwachts zijn. Ze schrikt van hem, als ze hem ziet. - De deurbel moet de komst van de pizza's aankondigen. - Ze is opgelucht dat de vijandigheid weg is en gooit daarom haar hoofd in haar nek. - Hij kijkt vragend naar haar en maakt de telefoonhaak gebaar met de vraag, Waarom heb je niet even gebeld. ( dan wisten we ervan en hadden we je kunnen steunen) Nogmaals bedankt! :)

Profile picture for user Mili
Mili

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 17 november 2015 - 23:41
@Marietje, neem mij mijn opmerking niet kwalijk. Ik heb weleens de indruk dat je je teksten verdedigt als een leeuwin haar welp. Echter, je bent de enige die precies weet wat je in gedachten hebt, hoe je het bedoelt en ga zo maar door. Alleen, je laat het lezen en wij, als jouw schrijfforummatties, stellen vragen, maken opmerkingen omdat wij dingen niet begrijpen, of niet logisch vinden, enzovoort. Ergens moet er dan toch iets van acceptatie/aanpassing zijn zodat je nog beter wordt? :{} PS: Omstandige zinnen, hoop dat je me begrijpt.

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 november 2015 - 1:15
@Marietje, neem mij mijn opmerking niet kwalijk. Ik heb weleens de indruk dat je je teksten verdedigt als een leeuwin haar welp. Echter, je bent de enige die precies weet wat je in gedachten hebt, hoe je het bedoelt en ga zo maar door. Alleen, je laat het lezen en wij, als jouw schrijfforummatties, stellen vragen, maken opmerkingen omdat wij dingen niet begrijpen, of niet logisch vinden, enzovoort. Ergens moet er dan toch iets van acceptatie/aanpassing zijn zodat je nog beter wordt? :{} PS: Omstandige zinnen, hoop dat je me begrijpt.
Lieve Mili, Ik begrijp je en had een uitgebreide reactie geschreven met daarin wat ik (onzichtbaar) met jullie reacties doe. Helaas werkt internet niet mee en foetsie is mijn uitleg. :( Morgen een werkdag dus ik ga nu slapen. Ik kom erop terug! :nod:

Geen afbeelding
Schrijfcoach Merel Munne

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 november 2015 - 10:39
Beste Marietje, Leuk, een chicklit! Ik begrijp dat 350 woorden kort was, maar m.i. heb je wel de ruimte gehad om het verhaal af te wikkelen. Ik vind de onderhuidse spanning tussen de personages wel degelijk tastbaar. Ik nam zelf aan dat het om twintigers ging, studenten. Toch heb ik een paar vragen/ opmerkingen: - Let op je interpunctie. het is al eerder gezegd, maar zeker bij je tweede zin loopt dat totaal niet. Ook ik vind trouwens dat Toms armen correcter is. - De moeite die veel mensen (ook ik) met de derde zin hebben, ligt aan de leesbaarheid. Je woorden zijn multi-interpretabel. Probeer een eenduidige omschrijving te keizen: Ze laat zich meetrekken/ Ze laat zich op hem vallen. - Beeldspraak is goed, maar ze moet het wel heel heet hebben gekregen van haar vrijpartij met tom om met haar blote voeten de koude tegels te verwarmen. Hier in huis lukt dat niet, hoor ;). - Hoewel ik van mening ben dat vlotte wisselingen heel passend zijn voor dit genre, denk ik dat Patricks verschijning té plotseling is. Als je er bij had gevoegd dat Tom iemand (opgewekte/joviaal) begroette, zou dat al een hint zijn geweest dat het niet om de pizza's ging. Om trouwens verwarring over de pizza's (oven vs. bezorger) te voorkomen, had je ook pizzajongen/ pizzabezorger kunnen zeggen. - Bij frustratie/ergernis/verdriet gooi je meestal niet je hoofd in je nek, maar kijk je weg of naar beneden. - Waarom maakt hij het telefoonhaak-gebaar? Ik snap de betekenis ervan niet. Bedankt voor je bijdrage!
Dank je wel voor jouw reactie. De tips neem ik mee. :thumbsup: Enkele opmerkingen van mijn kant: - Welke 'ingrediënten' maken dit verhaal een chicklite, volgens jou? - Patrick zijn komst moet ook onverwachts zijn. Ze schrikt van hem, als ze hem ziet. - De deurbel moet de komst van de pizza's aankondigen. - Ze is opgelucht dat de vijandigheid weg is en gooit daarom haar hoofd in haar nek. - Hij kijkt vragend naar haar en maakt de telefoonhaak gebaar met de vraag, Waarom heb je niet even gebeld. ( dan wisten we ervan en hadden we je kunnen steunen) Nogmaals bedankt! :)
- Het verhaal voelt voor mij als een chicklit door de jeugdige hoofdpersonen en romantische setting. Het draait om de onderlinge verhouding en de uitwerking daarvan. Tel daar de vlotte schrijfstijl bij op en het 'smaakt' als een chicklit. Maar hey, dat is ook mijn genre (net als het romantsiche) dus dat ik vind dat ook niet zo gek. - Onverwacht, ja. Te abrupt, nee. Hij lijkt nu een beetje als een deus ex machina uit de lucht te zijn gevallen. Vandaar mijn tip voor een klein tussenzinnetje dat de lezer wel alert maakt, maar haar niet. - Ja, snap ik nu. Maar zonder uitleg is hij dus multi-interpretabel. - Het is opluchting, dus. Dat mag er wat mij betreft bij. Omdat je namelijk meteen daarna de kou in haar hart beschrijft, bleef ik aan een negatieve emotie denken, in plaats van een positieve. - Snap ik met je uitleg, maar dat is moeilijk erin te lezen. Laat het hem zeggen: `Had toch even gebeld,' zei hij nog met een halve glimlach, Toen betrok zijn gezicht weer. `Gecondoleerd.' Show don't tell is een prachtig middel, maar m.i. wel met mate :). Het was echt geen aanval, gewoon een uitleg waar ik op zou letten als ik dit als manuscript in handen kreeg :).

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 november 2015 - 11:37
Beste Marietje, Leuk, een chicklit! Ik begrijp dat 350 woorden kort was, maar m.i. heb je wel de ruimte gehad om het verhaal af te wikkelen. Ik vind de onderhuidse spanning tussen de personages wel degelijk tastbaar. Ik nam zelf aan dat het om twintigers ging, studenten. Toch heb ik een paar vragen/ opmerkingen: - Let op je interpunctie. het is al eerder gezegd, maar zeker bij je tweede zin loopt dat totaal niet. Ook ik vind trouwens dat Toms armen correcter is. - De moeite die veel mensen (ook ik) met de derde zin hebben, ligt aan de leesbaarheid. Je woorden zijn multi-interpretabel. Probeer een eenduidige omschrijving te keizen: Ze laat zich meetrekken/ Ze laat zich op hem vallen. - Beeldspraak is goed, maar ze moet het wel heel heet hebben gekregen van haar vrijpartij met tom om met haar blote voeten de koude tegels te verwarmen. Hier in huis lukt dat niet, hoor ;). - Hoewel ik van mening ben dat vlotte wisselingen heel passend zijn voor dit genre, denk ik dat Patricks verschijning té plotseling is. Als je er bij had gevoegd dat Tom iemand (opgewekte/joviaal) begroette, zou dat al een hint zijn geweest dat het niet om de pizza's ging. Om trouwens verwarring over de pizza's (oven vs. bezorger) te voorkomen, had je ook pizzajongen/ pizzabezorger kunnen zeggen. - Bij frustratie/ergernis/verdriet gooi je meestal niet je hoofd in je nek, maar kijk je weg of naar beneden. - Waarom maakt hij het telefoonhaak-gebaar? Ik snap de betekenis ervan niet. Bedankt voor je bijdrage!
Dank je wel voor jouw reactie. De tips neem ik mee. :thumbsup: Enkele opmerkingen van mijn kant: - Welke 'ingrediënten' maken dit verhaal een chicklite, volgens jou? - Patrick zijn komst moet ook onverwachts zijn. Ze schrikt van hem, als ze hem ziet. - De deurbel moet de komst van de pizza's aankondigen. - Ze is opgelucht dat de vijandigheid weg is en gooit daarom haar hoofd in haar nek. - Hij kijkt vragend naar haar en maakt de telefoonhaak gebaar met de vraag, Waarom heb je niet even gebeld. ( dan wisten we ervan en hadden we je kunnen steunen) Nogmaals bedankt! :)
- Het verhaal voelt voor mij als een chicklit door de jeugdige hoofdpersonen en romantische setting. Het draait om de onderlinge verhouding en de uitwerking daarvan. Tel daar de vlotte schrijfstijl bij op en het 'smaakt' als een chicklit. Maar hey, dat is ook mijn genre (net als het romantsiche) dus dat ik vind dat ook niet zo gek. - Onverwacht, ja. Te abrupt, nee. Hij lijkt nu een beetje als een deus ex machina uit de lucht te zijn gevallen. Vandaar mijn tip voor een klein tussenzinnetje dat de lezer wel alert maakt, maar haar niet. - Ja, snap ik nu. Maar zonder uitleg is hij dus multi-interpretabel. - Het is opluchting, dus. Dat mag er wat mij betreft bij. Omdat je namelijk meteen daarna de kou in haar hart beschrijft, bleef ik aan een negatieve emotie denken, in plaats van een positieve. - Snap ik met je uitleg, maar dat is moeilijk erin te lezen. Laat het hem zeggen: `Had toch even gebeld,' zei hij nog met een halve glimlach, Toen betrok zijn gezicht weer. `Gecondoleerd.' Show don't tell is een prachtig middel, maar m.i. wel met mate :). Het was echt geen aanval, gewoon een uitleg waar ik op zou letten als ik dit als manuscript in handen kreeg :).
Ik heb jouw feedback totaal niet als aanval begrepen. Ik ben er juist heel erg blij mee, zeker nu met de extra toelichtingen waar ik iets mee kan en ga doen. Dus nogmaals hartelijk dank. :nod: Mag ik nog 1 andere vraag stellen: de chicklite uitleg snap ik. Ik vind zelf de scheiding chicklite en roman onduidelijk. Waar ligt volgens jouw de grens van chicklite en daarmee de overgang naar het genre roman? :? Bedankt voor je tijd. :)

Geen afbeelding
Schrijfcoach Merel Munne

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 november 2015 - 13:18
Hmmm... Een chicklit ís een roman, zij het met een bepaalde focus, wat mij betreft. Die focus is dan hoofdpersonen 20-30 (35), voornamelijk geschreven vanuit het oogpunt van de chick - de vrouw dus, draait om relationele problemen (liefde) en is geschreven in een vlotte, toegankelijke stijl. En vergeet de happy ever after niet... Niet altijd voor iedereen, maar wel voor de hoofdpersoon. of dat nou mentale rust of eeuwige liefde is, je slaat 'm met een glimlach dicht. Dat is hoe ik de chicklit in mijn kast, de boekhandel waar ik gewerkt en degene die ik schrijf en redigeer, zou omschrijven. Natuurlijk zijn de grenzen enorm flexibel, maar de leeftijdsgroep en de luchtige toon, evenals de relatief luchtige behandeling van het onderwerp, vind ik kernmerkend. Wat vind je zelf?

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 18 november 2015 - 13:55
Een duidelijke uitleg! :nod: Bedankt. Mijn manuscript omschrijf ik als chicklite. Inmiddels wat chicklites gelezen en mijn conclusie t.o.v. mijn verhaal is dat de verhaallijn vaak dun is en de personages weinig karakter hebben. Niet dat ik pretendeer een goede schrijver te zijn maar ik vroeg mezelf af of mijn verhaal intussen niet meer is geworden dan een chicklite. Mijn personages zijn rond de 35 jaar en hebben, door omstandigheden, meer levenservaring dan leeftijdgenoten. De relaties onderling zijn meer dan oppervlakkig en het manuscript heeft een thema. Het is geschreven in een vlotte stijl ( hoop ik) en is een feel good verhaal. Het heeft dus wel veel gemeen met jouw omschrijving. Eerst mijn manuscript maar afschrijven daarna bekijk ik wel hoe ik het ga omschrijven. ;) Bedankt voor deze leerzame informatie. :thumbsup:

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 19 november 2015 - 0:09
@Marietje, neem mij mijn opmerking niet kwalijk. Ik heb weleens de indruk dat je je teksten verdedigt als een leeuwin haar welp. Echter, je bent de enige die precies weet wat je in gedachten hebt, hoe je het bedoelt en ga zo maar door. Alleen, je laat het lezen en wij, als jouw schrijfforummatties, stellen vragen, maken opmerkingen omdat wij dingen niet begrijpen, of niet logisch vinden, enzovoort. Ergens moet er dan toch iets van acceptatie/aanpassing zijn zodat je nog beter wordt? :{} PS: Omstandige zinnen, hoop dat je me begrijpt.
Lieve Mili, Ik begrijp je en had een uitgebreide reactie geschreven met daarin wat ik (onzichtbaar) met jullie reacties doe. Helaas werkt internet niet mee en foetsie is mijn uitleg. :( Morgen een werkdag dus ik ga nu slapen. Ik kom erop terug! :nod:
Belofte maakt schuld... ;) Begrijp me niet verkeerd: ik stel alle reacties, opmerkingen, tips en vragen zeer op prijs en neem ze altijd serieus. Als ik een opmerking niet begrijp dan ga ik erop in zodat ik de reactie beter kan plaatsen. Vaak reageer ik met een uitleg waarom ik het zo heb geschreven omdat dat misschien een ander kijk geeft. Juist de discussie vind ik interessant. Typ en taalfouten pas ik meteen aan zodat een andere mattie er niet over hoeft te struikelen. De definitieve, verbeterde herschrijf sla ik op mijn harde schijf. Alle feedback neem ik mee naar een volgend verhaal en belangrijker nog voor mij, gebruik ik in mijn manuscript. Dat is de reden waarom dit forum en jullie voor mij zo waardevol zijn. :nod: Zoals bij o.a. dit verhaal: de eerste zin en de interpunctie heb ik opgezocht in onze dialogen bijbel -Mosterd voor de maaltijd-. Ik heb een herschrijf in een reactie aan @Janp geschreven en erover gediscussieerd met @Leonardo. Mijn conclusie heb ik toegepast in mijn manuscript. Iedere opdracht probeer ik voor mezelf een ander leerdoel te stellen. Mijn belangrijkste les deze week is dat de onderlinge spanning tussen de drie personages voelbaar is zonder het te noemen. Dit gegeven ga ik gebruiken in een scene in mijn manuscript. Een herschrijf ( =verduidelijking) zou betekenen dat ik het woordenlimiet moet laten schieten en dan heb ik m.i. gefaald. Ik hoop dat ik je juist begrepen heb en je niet bedoeld dat jij in mijn verhalen geen verbeteringen leest. :confused: In mijn laatste invullingen heb ik juist geen kleuren gebruikt. :p Jouw opmerking neem ik zeker niet kwalijk. :{} Onze co-ouderschap over onze postduif loopt geen gevaar. ;)