Note: aangepaste versie/herschrijf 'spel' (#52).

De hoepel klettert op de planken, danst nog even na.

Erg beeldend. Maar wel dubbel. Ik zie het voor me. Maar kletteren en dansen gaan wat mij betreft ook weer slecht samen. Ik ga #52 nog eens teruglezen.

@Annemieke, eerst kletteren, dan dansen en nadansen. ;)

Je verhaal kwam me al bekend voor ;). Ik heb je #52 nog even teruggelezen. Wat me opviel is dat je in dit verhaal hetzelfde zegt als in #52, alleen dat velen malen korter. Dat vind ik erg knap van je. Ik vind het sowieso een leuk verhaal :thumbsup:.

@Elyse, een ragfijn werkje met m.i. naderend spetterwerk achter het doek. Alles wijst erop. Het fluisteren, het snuiten, de d(r)alende liezen, het aanzwellen. (linkerenkel)

elysevdr, versie uit opdracht 52 ook even gelezen. Je hebt geschrapt en geschaafd. Minder is meer, dat blijkt :) terzijde:

De toetsen blijven even onberoerd wanneer hij zich in een zojuist neergedaalde tissue snuit.

dat 'zich' kan ik niet plaatsen. Snuiten staat mijns inziens op zichzelf.

Haha Anne, ja, dankjewel! Voor deze opdracht leek het me een goede oefening het tableau van die wonderlijke 'paringsdans' nog eens, maar nu zo beknopt mogelijk, te verwoorden. Omdat ik er de spanning van de liefde in beschreef. Door nu alleen de essentie te tonen, heb ik geprobeerd de lichaamstaal tussen Chloe en de pianist intenser naar voren te laten komen. Wat het publiek scheidt van dit broeierige liefdesspel vond ik een interessant gegeven. :)

@ Mili, zelfs in weinig woorden dringen mijn prikkels tot je door. Ragfijn, zoals het bedoeld was. Dralende liezen, een aanzwellend spel... Het publiek wacht uitzinnig op een volgend tableau en Tristan en Isolde zullen zwijgen. Mijn dankbaarheid voor je fijngevoeligheid is groot. :{} (linkerenkel hersteld). @ Janp, dan is mijn missie geslaagd! En die zin, eindelijk snap ik het. Er was iets mee en ik kwam er niet achter wat. Dat 'zich' komt gewoon uit mijn Franse vakje (se moucher). :lol: Weer een mysterie opgelost, dankjewel!