zero tolerance voor kinderporno

Ik begrijp dat disclaimers altijd wat ruim worden opgesteld, maar ik hoor ook geruchten dat Amerikanen wel erg puriteins zijn.

Wat betreft de mores aan de andere kant van de grote plas meen ik me een uitzending te herinneren van Pauw waarin Peter Buwalda vertelde dat bij de Amerikaanse vertaling van Bonita Avenue moest het woord 'mulat' vervangen worden.

NB: Mijn verhalen zijn geschreven in het Nederlands. Er komen sporadisch scenes in voor waarin gesuggereerd wordt dat pre-pubertjes of pubertjes wel eens opgewonden zijn of zelfontdekkend leren, maar volgens mij zijn mijn verhalen heel wat braver dan wat ik lees in nette damesbladen.

Ik begrijp je verontwaardiging wel maar de vraag is natuurlijk of je Nederlandstalige verhalen onder de loep worden genomen door een tolk voordat ze op de site komen.

aan HHJT (#1): Voor de goede orde: ik ben niet verontwaardigd. Als je in Rome bent, doe als de Romeinen. In Saudi-Arabie dient een vrouw gesluierd te zijn, in Amerika dien een man gewapend te zijn en een peutermeisje aan het strand voorzien van bovenkleding, in Europa opgewassen tegen bureacratie, in Afrika tegen staatsterreur en zo is overal wel wat. Wie daar niet tegen kan zoeke zijn heil elders of verzuipt in een poging daartoe. Ik zoek dus bij vorkeur een internetuitgever die niet in Amerika publiceert. Anders wil ik de grenzen kennen. Nee, zelfs dat niet: ik zoek ze niet op. Ik wil weten waar ze liggen want bij zero-tolerance van ongedefinieerde vergrijpen is erg weinig speelruimte. Je advieseert om (vrij vertaald) er van uit te gaan dat geen hond mijn werk zal lezen dus de kust is veilig. 1. Ik durf dat niet. Misschien overtreed ik een wet van een bevriend land en sluit onze dappere regering een uitleveringsverdrag. 2. Ik wil dat niet. Ik ben niet van plan iemand te chockeren. Als mijn verhaaltjes te rauw zijn voor de Amerikaanse geest, dan moeten ze niet door Amerikaanse geesteszieken kunnen worden gelezen.

Er is een beroemd verhaal: Lolita, van Vladimit Nabokov [https://nl.wikipedia.org/wiki/Lolita_(roman)] Lees dat eens (Lolita is 12) en kijk waar de grenzen liggen.

Je advieseert om (vrij vertaald) er van uit te gaan dat geen hond mijn werk zal lezen dus de kust is veilig.

Mij is niet helemaal duidelijk wat je nu precies uit mijn voorafgaande reactie vrij vertaald? Dat ik iets adviseer, of dat ik denk dat je werk niet gelezen zal worden? Ik doe namelijk geen van beide. Ik vraag me alleen of Smashwords, gelegen in California, in hun gelederen mensen hebben die alle talen waarin Smashwords boeken aanbiedt beheersen.

Voor de goede orde: ik ben niet verontwaardigd.

Uit onderstaande opmerking bespeur ik toch enige verontwaardiging.

Ik maak hieruit op dat elk realistisch verhaal waar adolescenten in voorkomen onpubliceerbaar is: hun denken en handelen is sterk hormoonbepaald; als een adolescent niet eens mag denken aan de meiden wordt veel van zijn gedrag onverklaarbaar.

Maar goed, ieder mens kan zich vergissen en ik neem het dus bij deze terug. Je bent niet verontwaardigd. Je vreest alleen dat de dag nadat jij je verhaal op Smashwords hebt gezet, een bataljon zeehonden met een stormram je voordeur verpulvert en jij de komende 30 jaar in een Amerikaans gevang zult bivakkeren waar heel wat onvrijwillige erotica plaatsvindt, als je al die Hollywood-avonturen mag geloven. Daar komt het (vrij vertaald) toch een beetje op neer. Of niet soms? Immers...

Ik durf dat niet. Misschien overtreed ik een wet van een bevriend land en sluit onze dappere regering een uitleveringsverdrag.

Denk je nu werkelijk dat wanneer jij een Nederlandstalig verhaal uitgeeft bij een Amerikaanse internetuitgever en een werknemer van die uitgever omdat hij/zij toevallig de Nederlandse taal verstaat dat onkuis vindt en de telefoon oppakt en Obama belt?

Als je in Rome bent, doe als de Romeinen.

En in de VS is het heel normaal dat iedereen elkaar aanklaagt. Iemand leest een verhaal dat op de website van een internetuitgever gekocht kan worden en vindt daar een passage die je als onkuis zou kunnen opvatten. Kassa! Zou dat niet de reden kunnen zijn waarom Smashwords op voorhand bepaalde zaken uitsluit? Zodat niet zij maar de schrijver voor (een deel van) de boete moet opdraaien (en dus niet meteen als staatsgevaarlijk beschouwd wordt).

Menno Marrenga (#5): aan : Leonardo Pisano (#3): Is Lolita jurispedentie voor nu? Dan zit ik ruim veilig. aan : HHJT (#4): Excuus dat ik je al te vrij citeerde. De grap was als zelfspot bedoeld. Want ik realiseer me de mijn impliciete aannames ... 1) dat mijn werk de aandacht trekt; 2) dat iemand actie tegen mij onderneemt; ietwat belachelijk zijn. Vandaar mijn misplaatste poging tot zelfspot. aan iedereen: laten we hier niet discussieren over de efficientie en effectiviteit van Amerikaanse regelgeving. Ik heb daar mijn ideeen over, maar die doen er niet toe - dat bedoelde ik met "ik ben niet verontwaardigd." De regelgeving bestaat, het is aan medici en psygologen om de deugdelijkheid van de strategieen te beoordelen en aan het Amerikaanse volk af te wegen of het middel erger is dan de kwaal. Wij, schrijvers, moeten er mee leven en dat is dat. Ik maak me geen zorgen dat iemand ergens een tolk zal inhuren, een beoordelaar, een jurist en een teamleider. Dat is al snel een paar manjaren werk en daar ben ik niet belangrijk genoeg voor. Dus wat dat betreft: HHJT's advies, impliciet in de zin "de vraag is natuurlijk of je Nederlandstalige verhalen onder de loep worden genomen door een tolk voordat ze op de site komen" is volledig terecht. Maar er zijn na 911 zoekmachines op trefwoorden ontwikkeld, er zijn spamfilters die heel eenvoudig zijn om te bouwen op kinderporno-filters. Computers hebben weinig relativeringsvermogen. Voor je het weet staat er een kruisje ergens achter je naam en zit je in een bulk-categorie waar je niet uitkomt. Daar zijn vorbeelden van bekend. Kafka. HHJT geeft zelf voorbeelden. Een andere illustratie: typ het woord 'kinderporno' eens in Google, en kijk welke plaatsjes boven komen drijven. Lachen! Daarom wil ik hier niet discussieren over het paranoide-gehalte van mijn zorg, we komen daar niet tot een uitspraak wegens gebrek aan gegevens en relevantie. Ik herhaal mijn twee vragen: 1) Wie heeft hier ervaring mee? 2) Wie weet een internetuitgever die wat minder hypercorrect is?

Kinderporno heeft niets te maken met verliefde pubers. Waarom gebruik je dat woord in de topictitel?

@Menno - jurisprudentie is het niet, maar Lolita is een referentie voor een relatie van een onvolwassen kind met een volwassene, incl. seksuele handelingen. @Via - de voorwaarden van Smashwords gaan veel verder dan kinderporno. Dat laatste is sowieso bij geen enkele uitgever ontvankelijk, omdat het bij de wet verboden is (in de meeste landen). Het probleem is de grens waar erotiek nog kan en waar het onkies wordt. Die grens is voor de schrijver mogelijk anders dan voor de platformverschaffer (in dit geval Smashwords). @HHJT - Je onderschat het probleem. Het gaat er niet om dat Smashwords mensen in dienst heeft die het detecteren. Het gaat om klachten van lezers die hen bereiken. Als ze dan vinden dat ze schade hebben geleden, kan de schrijver een gigaprobleem hebben (zeker in Amerika waar de claimcultuur eerder regel is dan uitzondering). @Menno - Persoonlijk denk ik dat de Smashwords-regels kunnen worden geïnterpreteerd als seks waarbij een van de twee volwassen is. Mensen <18 worden beschouwd als onvolwassen - ze kunnen de gevolgen van hun daden niet overzien, er is een machtsverhouding met volwassenen, zodat van vrijwilligheid niet echt sprake kan zijn. Dergelijke overwegingen liggen natuurlijk ten grondslag aan al die wetgeving die seks tussen volwassenen en kinderen verbieden. Teksten, zo wil Smashwords naar mijn oordeel, mogen geen aanstoot geven, lust opwekken of gedrag stimuleren die volwassenen naar seks met kinderen doen verlangen. Als een jongen van 16 meiden van 14 bespiedt in de kleedkamer na de gymles en dat daarbij zijn hormonen opspelen, lijkt me geen probleem. Als je hem expliciete seksscènes in zijn hoofd plant met vulgaire taal, ga je over de rand van het betamelijke, lijkt me.

Wie weet een internetuitgever die wat minder hypercorrect is?

Als je echt zeker van je zaak wilt zijn zul je een internetuitgever moeten zoeken die je verhaal leest voordat het online komt te staan. Ik weet niet of Brave New Books dat doet. Of Mijnbestseller.

@HHJT - Je onderschat het probleem. Het gaat er niet om dat Smashwords mensen in dienst heeft die het detecteren. Het gaat om klachten van lezers die hen bereiken. Als ze dan vinden dat ze schade hebben geleden, kan de schrijver een gigaprobleem hebben (zeker in Amerika waar de claimcultuur eerder regel is dan uitzondering).

Ik ben me ervan bewust dat de klanten met claims komen en niet het personeel. Ik haalde het personeel alleen aan omdat zij onkies materiaal zouden kunnen tackelen voordat het gekocht kan worden, mits die werknemers de taal waarin het materiaal geschreven is machtig zijn. En dat lijkt me, het Engels buiten beschouwing latend, sterk. Bovendien moet dan al het materiaal wat bij Smashwords aangeboden wordt eerst gelezen moeten worden. Zou men daarvoor het personeel hebben? Het gigaprobleem waar jij over spreekt is van financiële aard. Menno had het in zijn post over uitleveringsverdragen. Schrijvers met verhalen die volgens de reglementen van Smashwords elementen bevatten die niet kunnen zijn nog geen terroristen. Bij Smashwords zetten Nederlandstalige schrijvers hun verhalen online. Aangezien dat de taal is die ik als Nederlander lees, koop ik die verhalen. Noem me gek maar ik ga er toch een beetje vanuit dat de auteurs van die verhalen veelal in contreien wonen waar het Nederlands de voertaal is: Nederland, Vlaanderen en niet te vergeten de overzeese gebieden. Stel ik zou een verhaal kopen en er zaken in vinden die volgens de reglementen van Smashwords niet kunnen, tot wie moet ik me dan richten? De Nederlandse wetgeving? De Amerikaanse? Moet ik Smashwords een mail sturen met daarin de tekst die niet door de beugel kan, en daar een door mijzelf gefabriceerde Engelse vertaling bijzetten?

Lolita is een twaalfjarig meisje in de handen van een misbruiker. Het boek is vanuit het perspectief van de pedofiel geschreven. De luttele keren dat Lolita via dialoog zelf aan het woord komt zegt ze iets in de zin van ‘die eerste keer dat je me verkrachtte’ Dat laat Nabokov haar tot tweemaal toe zeggen in het boek en zet daarmee de verhouding van hp tot Lolita in het juiste perspectief. Lolita is geen erotisch verhaal, noch is het een verhaal over een relatie of over liefde. Het is een verhaal over manipulatie en misbruik. Erotiek is sexy. Sexy impliceert consensus. Er is geen consensus in pedofilie.

aan Via (#6) en Hilde Cornelis (#9): "Kinderporno heeft niets te maken met verliefde pubers." en "Erotiek is sexy. Sexy impliceert consensus. Er is geen consensus in pedofilie." > Helemaal mee eens. Maar Smashwords dekt zich in voor beide zaken in dezelfde paragraaf. Letterlijk: "Smashwords has a zero tolerance policy for underage erotica", waarbij zelfs beschrijving van pubertjes die aan sex denken taboe is. En naar ik ergens las krijgen Amerkaanse jongetjes van 17 die met meisjes van 16 stoeien en gesnapt worden een strafblad voor pedofilie en komen nooit meer in aanmerking voor een carriere bij de overheid. Ik gebruik het word 'kinderporno' in de titel omdat ik wil voorkomen daarvoor over de schreef te gaan. aan Leonardo Pisano (#7): Bedankt voor je goede reactie, helaas krachteloos door de woorden 'persoonlijk' en 'lijkt me'. Ik ben het helemaal met je eens, maar wij kennen de juridische praktijk in Amerika onvoldoende en dat is mijn probleem. Je noemt een vorbeeld. Mijn teksten liggen hooguit in dezelfde klasse (lijkt me). Sterker: het gaat in mijn scenes niet over erotiek, maar over verlegenheid, maar volgens de letterlijke tekst van Smashwords mag het dus niet. Ik geef de twijfelachtige scenes hier niet - want dan wordt het 'persoonlijk vind ik nietus/wellus' waarbij ik wel zeker weet dat in Nederland iedereen 'nietus' zou zeggen maar we zijn nu niet in Nederland maar op internet. Ik wil juist deze discussie abstract houden, zoals juristen dat doen. aan HHJT (#8): Bedankt vor de tip. Ik ga de mogelijkheden bij 'Brave New Books' en 'Mijn Bestseller' onderzoeken. Mijn opmerking over uitleveringverdragen (in mijn reactie #2) was bedoeld als hyperbool om de zaak te verduidelijken. Maar hyperbolen werken vaak averechts, vervuilen de discussie en ik had die opmerking beter niet kunnen doen. Mijn grootste zorg is beter verwoord in mijn reactie #5: een geautomatiseerde procedure zonder iemand die de feiten weegt en oordeelt, waardoor je een kruisje achter je naam krijgt. De bedoeling van zo'n kruisje is die van een scherp gesteld waarschuwingslampje: mogelijk iets mis, zo nodig nader onderzoek. Maar ik ben te onbelangrijk voor zo'n onderzoek. Dus in de praktijk doet men dat onderzoek niet, en plaatst men gewoon alles namen met een kruisje onderaan de lijst. En je weet zelf niet eens van dat kruisje. Tien jaar later wordt je aanvraag voor een visum, je sollicitatie voor badmeester of buschauffeur op een lijn langs een meisjesschool afgewezen zonder andere opgaaf van reden dat een andere candidaat beter geschikt werd bevonden. Dat soort dingen gebeurt, in de tijd van gekoppelde databanken vaker dan in Kafka's tijd. Heel low-profile dus - geen sensationeel proces om miljoenen smartegeld of een uitlevering onder alle aandacht van de pers. Ik ben Menno Marrenga, een schrijvertje van niks - niet Gerard Reve of Salman Rushdie, die kregen gelegenheid zich te verantwoorden. Er zijn toch wel meer schrijvertjes van niets, maken die zich dan geen zorgen?

En naar ik ergens las krijgen Amerikaanse jongetjes van 17 die met meisjes van 16 stoeien en gesnapt worden een strafblad voor pedofilie en komen nooit meer in aanmerking voor een carriere bij de overheid.

Dus de focus ligt op de letter van de wet en niet op de consensus. Wellicht hoort dat zo voor diegene die die 17-jarige jongens bij de lurven vat. Indien de uitgeverij dezelfde kaart trekt, is dat een strategische keuze. Vraag is of de schrijver ook binnen de lijntjes schrijft of wil schrijven. Jij blijkbaar niet, gezien dit topic. Ik denk dat je bij jezelf ten rade moet gaan: schrijf je wat je wil schrijven en kijk je of (of hoe) het uitgegeven kan worden, of kijk je wat uitgegeven kan worden en schrijf je dat? En is het daarbij ook niet de plicht van de schrijver om tegen de grens van wat mag te gaan zitten, ertegen te duwen, erover te gaan om de grens van de andere kant te bekijken? Dan krijg je boeiende dingen te lezen en verruim je het maatschappelijk debat.

aan Hidde Cornelis (#11): Bij dit forumonderwerp ligt mijn focus inderdaad op de letter, niet de geest. Precieser: de letter van de Smashword 'terms of service'. Over de geest bespeur ik weinig cntroverse: kindermisbruik is fout en Amerikaanse juristen zijn doorgedraaid. Laten we niet te ver afdwalen in discussie over waar consensus is. Uit angst voor doorgedraaiden wil ik inderdaad veilig binnen de lijntjes blijven. Daarom wil ik of weten waar precies die lijntjes liggen, of weten welk kader ruimere lijntjes biedt. Vandaar mijn twee forumvragen. Ik herhaal ze weer even: 1) Wie heeft hier (de 'terms of service' van Smashwords) ervaring mee? 2) Wie weet een internetuitgever die wat minder hypercorrect is? Ik ga op jouw advies bij mezelf te rade. Ik schrijf omdat ik iets specifieks wil schrijven en dat uitgegeven wil krijgen. Juist daarom wil ik niet als een stier afrennen op elke rode lap omdat een schrijver nu eenmaal verplicht ben tegen grenzen te duwen. Mijn verhaal is wel grensoverschrijdend bedoeld maar juist daarom wil ik niet terecht komen in een tweefrontenoorlog. Ik wil vrede met de doorgedraaiden, dat is Stalin-vonRiebentropp strategie. Ik zou het liefst problemen op een oninteressant front vermijden door de gewraakte scenes weg te halen want het gaat me heleaal niet om erotiek. Maar dat lukt me niet. De scenes zijn te functioneel in mijn verhaal. Welk ander thema dan sex is zo universeel en tegelijk zo cultureel bepaald?

Menno, mag ik je vragen waarom je het in eigen beheer wilt uitgeven? Is dat een bewuste keuze of hadden traditionele uitgevers geen interesse?

Twee traditionele uitgevers vonden het te slecht. Ik vind zelf van niet maar wie ben ik, geen uitgever die de markte kent in ieder geval. En, laten we feiten onder ogen zien: bulkprinting en boekhandels verdwijnen.

Twee traditionele uitgevers vonden het te slecht. Ik vind zelf van niet maar wie ben ik, geen uitgever die de markte kent in ieder geval. En, laten we feiten onder ogen zien: bulkprinting en boekhandels verdwijnen.

Het zou natuurlijk kunnen dat de uitgeverijen afknapten vanwege de kwestie die je middels dit topic aankaart maar uit je commentaar concludeer ik dat je de standaard afwijzing hebt gekregen.

Menno Marrenga (#16): aan HHJT (#15): Ik weet wel zeker dat afwijzing niets te maken had met aanstootgevend materiaal, want dat staat er niet in, behalve mogelijk voor ruziezoekende advocaten. Het was geen standaard afwijzing, het verhaal paste niet in het kader en het soort waar de uitgevers in specialiseerden en daar hebben ze gelijk in. Dat impliceert niet dat het verhaal slecht of onleesbaar zou zijn. Daarom probeer ik het via internet, daar vallen kaders weg. Maar voor we afdwalen: deze topic gaat niet over de merites van mijn verhaal of over de wijze van publiceren, maar of anderen ervaring hebben met de consequenties van bizarre disclaimers.

De vraag - mijn vraag, althans - is wel: waarom zou je overwegen, je werk uit te brengen bij een partij die

bizarre disclaimers

plaatst. Daar verander je niets aan, dus daar moet je niet zijn.

Wie weet een internetuitgever die wat minder hypercorrect is?

Moet het een Amerikaanse zijn? Ik denk dat NL uitgeverijen flexibeler zijn wat je tekst betreft. Als je googelt, vind je er gelijk al een heleboel. Essentieel is natuurlijk wat je precies beoogt met de publicatie, en of bedrijf X of Y dit biedt.

We zijn nu twee weken en zes respodenten verder. Niemand van die respondenten had een antwoord op mijn eerste vraag, maar dat het een punt van zorg is, is wel bevestigd. HHJT en Therese adviseren het probleem te omzeilien door een minder hypercorrecte (Nederlandse) uitgever te zoeken. Dat is de oplossing, en ik ga er aan werken. De reden waarom ik oorspronkelijk aan Smashwords dacht: de computerwereld neigt naar grotschaligheid en monopolies, of ik dat leuk vind of niet. Ik kan me daar beter bij neerleggen en niet op een zijspoortjes gaan zitten. Mijn denkfout was: de nederlandstalige markt is geen onderdeel van de wereldmarkt, een apart platform is misschien levensvatbaar. Bedankt voor het helpen meedenken.

Ik heb die pagina eens bekeken waar jij naar verwijst. De voorwaarde die je citeert, gaat over erotica, oftewel erotische literatuur. Erotisch bedoelde teksten dus. Dit is het begin van de betreffende paragraaf in de Terms of Service waar jouw citaat in staat:

9e. Special guidelines for erotic literature: Smashwords has always allowed a wide range of erotic literature, and has been a strong industry advocate to protect the ability of authors and publishers to publish legal erotica, and for readers to enjoy it. Like all publishers at Smashwords, erotic literature authors and publishers are held to all the requirements listed above and below in the Smashwords Terms of Service. For the benefit of our erotica authors and publishers, we've created this special breakout section in the ToS to provide additional guidance unique to erotic literature.

Met andere woorden: deze hele discussie heeft alleen betekenis als je over erotica praat. De voorwaarde zegt niets over andersoortige teksten. Een verhaal over pubers met een incidentele seksscene is natuurlijk geen erotica. Lolita is ook geen erotica.

Wat?! Wil je nu zeggen dat ik voor de katsekut een hele laag eelt op mijn vingertoppen versleten heb aan deze topic? ;)

aan Ostinatio (#19): Het door jou geciteerde artikel begint inderdaad mild genoeg - hoewel ik het woordje bedoelde (in jouw "erotisch bedoelde teksten") niet kon vinden, en je interpretatie "Een verhaal over pubers met een incidentele seksscene is natuurlijk geen erotica" me aanvechtbaar lijkt. Maat ik ben geen jurist ervaren met de Amerikaanse claimcultuur. Jij wel? Welke respondent wel? Maar verderop wordt die zelfde paragraaf heel wat explicieter: "Smashwords has a zero tolerance policy for underage erotica (characters under age 18), and this policy has been in effect since the beginning of Smashwords in 2008. Underage erotica is strictly forbidden, and the upload of such will lead to immediate account termination. In erotic literature, children or underage minors cannot be engaged in sexual acts or situations, bear witness to such situations, be shown considering sexual acts, or be shown thinking about sexual acts." Deze tekst komt na de door jou geciteerde inleiding, betreft nadere specificaties en overrulet daarmee de eerdere statement. Overigens ging mijn vraag niet over Lolita. Lolita is door Leonardo Pisano (#3) genoemd als voorbeeld. Ik wilde de discussie algemeen houden, daarom specificeerde ik niet mijn tekst. Maar gezien Lolita steeds weer opduikt, vermoed ik dat discussianten toch een ijkpunt willen. Daarom geef ik nu toch maar een samenvatting van de gewraakte scene: Een netjes getrouwd reizigers-echtpaar veblijft enige tijd in een oerwouddorpje waar anders nooit vreemdelingen komen. Ze zijn dus een sensatie. De inboorlingen zijn nieuwsgierig en kwebbelen de hele dag tegen hen aan. De reizigers krijgen geen rust en missen privacy. Op een rustig moment trekken zij zich terug in hun kamer, voelen zich eindelijk alleen en copuleren. Maar achteraf blijkt dat zij ook daar zijn gadegeslagen door nieuwsgierige inboorlingkinderen. De copulatie heb ik met drie klinische woorden genoemd en verder niet beschreven. Deze gewraakte scene is niet bedoeld als erotica. Het onderwerp waar ik over schrijf is privacy, het volkomen gebrek daaraan in kleine samenlevingen en hoe buitenstaanders daar last van hebben. Mijn beschrijving is eerder humoristisch bedoeld dan prikkelend. Ik neem aan dat er geen nietus/wellus discussie is of deze scene erotica is. Desondanks valt deze scene onder "zero tolerance" want "children or underage minors cannot be engaged in sexual acts or situations, bear witness to such situations, be shown considering sexual acts, or be shown thinking about sexual acts". aan HHJT (#20): Het stimuleren van feline genetialien tot men daar eelt van krijgt is door Smashwords wel tegestaan en ik waardeer je bijdrage in deze discussie wel degelijk.

Maar je schrijft toch geen "erotic literature"? Dan gaat al de rest toch niet op als je goed leest?

Deze discussie raast al een hele tijd in de Engelstalige zelf uitgeef wereld. Aangezien ik geen erotica/sex scenes schrijf heb ik me er nooit echt in verdiept, maar wat ik op verschillende forums heb gelezen in de afgelopen twee jaar, is dat dit inderdaad gaat om het erotica genre en dan zelfs specifiek over wat 'bestiality' wordt genoemd, sex met dieren, dus en incest. Het lijkt me dus dat je goed zit met jou teksten, maar waarom schrijf je niet een mailtje naar Smashwords? Het zijn aardige mensen en slapende honden wakker maken valt wel mee. In elk geval succes! Maria

aan fritztheknife (#23): "Het lijkt me dus dat je goed zit met jou teksten" > Ik denk het ook. Maar het gaat er niet om wij jij en ik vinden. Het gaat om wat Amerikaanse advocaten proberen aan te klagen. "maar waarom schrijf je niet een mailtje naar Smashwords?" > Heb ik gedaan. Ik kreeg een antwoord van een robot die wat trefwoorden uit mijn brief viste en vertelde dat alles staat in dat 'zero tolerance' artikel. Dus volgens de robot heb ik een probleem als ik het publiceer.