#67 Dansen

#67 Het was een leuke avond. Hij was vol amour. Wat een geweldige knappe danspartner had ik. Ik danste de tegels uit de vloer. Hij bleef me maar bezighouden. Uit mijn rechterooghoek zag ik dat mijn man achterdochtig naar me keek. Volkomen onzinnig, want er bestaat geen trouwere vrouw dan ik. Regelmatig gingen mijn danspartner en ik zitten om iets te drinken. Wat hij me gaf wist ik niet en ook niet hoeveel ik dronk. Op een gegeven moment vroeg ik of hij een glas water voor me wilde halen, omdat ik anders bang was dat ik moest kotsen. Niemand houdt van kotsende mensen. Hij snelde weg en zo gauw hij het glas op tafel had gezet, dronk ik het in een lange teug leeg. Mijn man kwam naar me toe en vroeg of ik me wel goede voelde. ‘Niets aan de hand, John. Ga maar lekker dansen.’ ‘Je weet dat ik niet van dansen houd.’ ‘Je kunt toch doen alsof?’ Besluiteloos keek John van mijn danspartner naar mij. ‘Ik ga nog een poosje fladderen,’ zei ik tegen mijn man. Tenslotte heb ik niet voor niets zo’n dure jurk met een wijde rok voor dit feestje gekocht.’ ‘Je staat voor joker met je gedraai,’ reageerde hij grimmig. ‘Iedereen kan je ondergoed zien.’ ‘Geen probleem. Mijn string is ook nieuw.’ Hoofdschuddend liep hij weg. Het was nog donker in de slaapkamer toen ik wakker werd. Normaal liet John een stukje van het gordijn open om nog iets te kunnen zien. Kennelijk was hij het vergeten. Ik draaide me om en sloeg een arm om zijn blote lichaam. ‘Heb jij het ook naar je zin gehad, John?’ ‘Ik heb het geweldig naar mijn zin gehad. Mijn naam is trouwens Peter.’