# 65 Minnelijke schikking

'Goedemorgen, kan ik dat zo zeggen?' 'Morgen, avond, middag; allemaal goed. Het begrenzen is menselijk.' 'U bent coulant, mevrouw...?' 'Dat klopt. Soms ben ik een slak. Noemt u mij vandaag maar Dolorita. Wat brengt u tot mij?' 'Ik wilde graag een stukje van u vrijmaken. U bent kostbaar.' 'Vrijmaken wordt lastig. Wat deed u daar?' 'Ik probeerde iets van u af te breken, maar u zit nogal vast.' 'Aan het ruimtelijke ja. De mens heeft mij getallen en namen gegeven. Muren.' 'Vallen die op te blazen? Waarmee?' 'Met kleur- of springstoffen, wat maakt het onderscheid? U wilt mij doorgronden. Maar denkt u soms dat er een verschil zal ontstaan tussen wat u lospeutert en wat overblijft? Met welke wapens denkt u te kunnen bemiddelen tussen mij en mij?' 'Ik geef toe dat ik mij tamelijk machteloos voel. Valt er geen compromis met u te sluiten? Is er een oplossing?' 'U zult mij moeten nemen. Alleen in het niets los ik op. Ga gerust uw gang.' 'Heeft u wel een geslacht? Hoe brengt u zichzelf eigenlijk teweeg?' 'Kunt u misschien even ontspannen? Neem mij, ik heb genoeg van mijzelf in huis.' 'Waarom kan ik het niet, u bent... u bent zo onbereikbaar...' 'Zuchten mag, ze doen het allemaal. Ik maak er geen punt van. Maar neem mij, geniet van het uitzicht op het onuitputtelijke, verlos de betekenisloosheid.' 'U bent...' 'Shhhhhh, uw woorden zijn bijna op. U heeft er nog drie. Schenk mij de overige drieëndertig. U heeft mij leren tellen, denken, maar ik wil mijn grenzeloosheid terug. Alstublieft, neemt u mij, voor nooit gevoerde gesprekken.' '...verrukkelijk..., u was...'