Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#65 Nu even niet

Het lukt niet deze keer. Meestal gebeurt het onder de douche of op een andere onmogelijke plek, maar altijd op een prikkelarme plaats. Een plaats waar ik mijn gedachten de vrije loop kan laten gaan. Meestal zijn het flarden. Gedachtekronkels die door mijn hoofd schieten. Een emotie die ik ervaar, of een beeld van een locatie die zich voor mijn geestesoog ontwaart, maar het is nooit een compleet verhaal. Het verhaal ontstaat pas als ik ga schrijven. Mijn probleem valt volgens mij niet onder het writersblock. De ideeën schieten wel degelijk door mijn hoofd. Dit keer was het een dialoog. Eén die ontstond vlak voor ik mijn nachtlichtje uitknipte. Eén die me een half uur wakker hield. Een prima dialoog leek het. Het verhaal ging over een demente man die een verpleegkundige verwarde met zijn overleden vrouw en haar verweet dat ze te weinig tijd aan hun kinderen besteedde. Dit terwijl hij vroeger zijn carrière altijd voor liet gaan. Een gevalletje pot verwijt de ketel, maar dan vanuit een demente bejaarde. Toch liep ik vanmorgen binnen no-time vast. De flarden wilden wel, maar mijn demente hoofdpersoon kwam niet tot leven. Ik kon me onmogelijk verplaatsen in het hoofd van de oude norse man die ik voor ogen had. De dialoog was vannacht tot in den treuren gevoerd maar niets van mijn nachtelijke euforie was blijven hangen. Na twintig minuten sloeg ik met een klap mijn laptop dicht en ging een spelletje doen op de iPad. Ik hoopte nog dat het goed zou komen, omdat mijn humeur door mijn onvermogen al aardig was aangetast. Toch hakte ik aan het einde van de middag de knoop door. Ik parkeer de demente man en jij als lezer zal het moeten doen met mijn frustratie dat ik me deze keer niet kan zetten om de vertaalslag van gedachtespinsel naar papier te maken. Ik hoop dat me dit niet te vaak overkomt, want ik kom niet wekelijks weg met een excuus dat mijn verhaal is mislukt.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Volgens mij heeft jouw verhaal niet zozeer te maken met tijd vrijmaken, maar met het niet kunnen omzetten van een verhaal in je hoofd, in een verhaal op papier. Ik heb soms ook 's nachts hele mooie zinnen in mijn hoofd die ik me 's morgens niet meer kan herinneren. Of ik let niet op tijdens een gesprek met iemand omdat ik ineens een idee over mijn verhaal krijg en daar over na blijf denken terwijl de nader maar doorgaat met het gesprek.

Lid sinds

8 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
misschien is het thema van je verhaal : er te weinig tijd aan besteden en je zegt nu wel: No writersblock. Maar ja de laptop wordt wel bijna gemold ;-) (overigens een zeer herkenbaar gegeven dat 'vastlopen' en mooi beschreven, dat dan weer wel) Na de euforie (inspiratie) komt de transpiratie. Die demente man eenvoudigweg wegparkeren. Ook dat is een oplossing natuurlijk. En misschien is er nu 'tijd' gekomen voor een verhaal dat de laptop uitvloeit. \wie zal het zeggen? Jij toch? .

Lid sinds

8 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
ik zat me ook nog te bedenken: Als je de laatste alinea verandert in: Toch hakte ik aan het einde van de middag de knoop door. Ik parkeer de demente man maar en berust in mijn frustratie dat ik het me deze keer niet lukt om de vertaalslag van gedachtespinsel naar papier te maken ' Of zoiets en de rest weglaten , dan heb je een perfect verhaaltje geschreven met de tilel: nu even niet. prima toch? p.s. 'Het lukt niet deze keer' kan ook wel weg

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Pim2000, Je hebt in mooie details het schrijfproces vastgelegd. Goed gedaan. (laatste zin valt mijns inziens buiten het verhaal) dingetje: 'De flarden wilde wel' - wilden

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Herkenbaar en goed verwoord, het schrijfproces. De middelste drie paragrafen lopen goed; de eerste en laatste lijken overbodig. Een suggestie tot verbetering van een zin (de dialoog zou plaatsvinden tussen, niet over, twee mensen): "Een prima dialoog leek het, tussen een demente man en een verpleegkundige. Hij verwarde haar met zijn overleden vrouw, die hij verweet dat ze te weinig tijd aan hun kinderen besteedde." Ik hoop dat je deze week nog tijd kunt vrijmaken om de dialoog te schrijven :)

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
bij mij komen ook vaak de 'mooiste' zinnen 's nachts. ik probeer die dan vast te houden met als gevolg dat mijn hoof overloopt. tegenwoordig ga ik gewoon naar beneden en schrijf ik het op, wel zo rustig. wie weet komt je demente man nog in een volgend verhaal terug, maar even niet, past niet in het verhaal :), de tijd was bedoeld om te onderzoeken waarom de flarden geen verhaal werden de laatste zin hoeft inderdaad niet.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Pim, jij bent de enige niet. Het overkomt ons allemaal, in bed, voor of na het slapen, de fantasie de vrije loop laten en denken dat je het wel onthoudt en straks kunt opschrijven. Maar straks weet je bij god niet meer hoe je die ene meesterlijke zin had geformuleerd. Daarom altijd pen en papier naast het bed. Of de moeite nemen op te staan, je computer op te starten en het verhaal voluit te schrijven. Ik maak mijn vrouw altijd wakker en dicteer.

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Angelieke, Thijs, Janp, Milly, Nicole, Schrijven maar, Annemieke, Dos en Meta: Schrijven is verschrikkelijk, niet leuk en geeft ook een kijkje in de donkerste gedrochten van je ziel (wat je natuurlijk niet wil). Helaas kunnen we niet anders en moeten we wel, want als je niet schrijft gaat er iets kriebelen. Je verhaal moet er tenslotte uit. Als het dan een keer niet lukt zou je eigenlijk gezegend moeten zijn. Even rust... Dank je wel voor jullie commentaren en ook voor de bevestiging dat we allemaal wel eens op deze manier vastlopen.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een leuke invulling van de opdracht om zo jouw waargebeurde verhaal te schrijven. Nooit iets weggooien: het kan altijd bij een ander verhaal te pas komen. ;)

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Pim Zoals je ziet hebben we er allemaal last van. Het beste is, wat Nicole en Dos ook melden: even flink zijn, je bed uit en de zin(nen) die je bedacht hebt opschrijven. Daarna slaap je weer als een roosje. Het had je een goede nachtrust opgeleverd en je had ons je verhaal kunnen openbaren. Volgende keer misschien. Maar dit stukje heb ik ook met plezier gelezen.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Pim, herkenbaar bij de schrijvende mens. In het blad Schrijven staan vele tips. The artist's way van Julia Cameron, is een interessant artikel.

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ook hier herkenbaar, ook de frustratie die ik in jouw verhaal proef. Toch kun je soms ook door de frustratie heen schrijven. Het kan helpen om een geheel andere scène met je bejaarde te schrijven, bijvoorbeeld zijn verjaardag of zoiets. Dan krijg je meer gevoel voor je personage. Blijft natuurlijk erg frustrerend als je een geweldig idee in je hoofd hebt uitgewerkt en het verdwijnt als je het op papier wilt zetten. Dat is tegenstrijdig: in bed ben je ontspannen en vloeien ideeën, als je achter je laptop zit kun je heel taakgericht en toch gespannen zijn.

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je wel lieve schrijfcoach en andere collega schrijvers. Ik vind het fijn om te lezen dat jullie met me mee hebben geleefd. Net zoals jullie loop ik wel eens vast in mijn verhaal, maar bij deze opdracht was dat niet het geval, ook al liet ik jullie dat graag geloven. Ik heb heel bewust dit verhaal zo geschreven, om het schrijfproces met alle ongemakken vast te leggen en om aan te geven wat er gebeurt tussen het krijgen van de opdracht op woensdag en het schrijven ervan enkele dagen later. Dit proces verloopt moeizaam dat klopt, gaat met horten en stoten, maar ik was er al snel uit dat ik wilde vastleggen dat het schrijven op vrijdagochtend/middag niet het enige moment is dat ik er voor vrijmaak. Als jullie je een beetje besodemieterd voelen snap ik dat, ik vond het in ieder geval wel leuk om te lezen dat jullie met me meeleven en om jullie voor de gek te houden. Ik denk dat ik voor straf waarschijnlijk de komende opdracht wel echt vast ga lopen. Want dat heb ik verdiend.

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hahaha...ik wilde ook schrijven dat ik het herkenbaar vind enz. enz. todat ik jouw bovenstaande reactie las. Geweldig... je hebt iedereen goed en geloofwaardig om de tuin geleid, mij incluis. :thumbsup:

Lid sinds

8 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik heb enkel geprobeerd om er het thema aan te geven: personage zoekt tijd en er zo toch een verhaaltje van te maken, wat daarbij past, bij 'nu even niet' wat tijd betreft. Maar jij hebt het niet over tijd, maar over het schrijfproces, dat 'nu even niet is' Ja dat was wel duidelijk ook en eigenlijk: wat is het verschil? Nee ik voel me niet zo snel besodemietert hoor ;-) Maar fijn dat je het voor jezelf even hebt vastgelegd en hopelijk voor jou krijgen we niet méér van dit soort vastgelegde vastloopverhaaltjes inderdaad ;-)