# 63 Schaamte tot blozens toe

Schaamte tot blozens toe Blozen is een verschijnsel dat vooral voorkomt bij mensen die volop in het leven staan. Als ze ouder worden verdwijnt het blozen, maar niet helemaal. Zo ging ik laatst bij mijn oom Jaap op bezoek. Ome Jaap is dementerend de vijfentachtig gepasseerd. Hij zit al enkele jaren opgesloten in een tehuis voor gemankeerde bejaarden en eens per maand breng ik hem een bezoek. Als ik het niet doe, doet niemand het meer. Of hij me nog herkent weet ik niet met zekerheid. Wel geeft hij blijk van een goed humeur als ik bij hem ben en als ik hem iets vraag bazelt hij wat in het wilde weg waar ik geen touw aan vast kan knopen. Laatst vroeg ik hem schalks -en ik gaf hem met mijn gebalde vuist een duwtje tegen zijn schouder, zo van ouwe-jongens-krentenbrood om bij voorbaat de spanning uit de vraag te halen- of hij de meisjes nog wel eens in de billen kneep. Ome Jaap had in een ver verleden onbedwingbare pedofiele neigingen en viel op jonge meisjes. Daar is hij voor bestraft geworden en hij heeft zich daarna nooit meer vergrepen. Wel heeft hij er een levenslang schaamtegevoel aan overgehouden. Dat bleek te meer uit zijn reactie op mijn vraag. Hij keek me verschrikt aan, kleurde meteen rood in zijn gezicht en hals en barstte in snikken uit... Zonder in tranen uit te barsten overkwam mij deze week hetzelfde. Ik had lang gedraald en getwijfeld, maar zag geen andere mogelijkheid om door de zure appel heen te bijten. Ondanks mijn atletisch postuur -ik meet 184 cm, zwem, fiets en loop hard- ben ik een beetje verlegen, wat mij onder bepaalde omstandigheden een rooie kop bezorgd, die ik heel vervelend vind, waardoor dat hoofd nog rooier wordt. Voor mijn andere vrijetijdspassie had ik een attribuut nodig dat ik alleen in een sexshop kon krijgen. En gisteren was de dag dat ik me zó had opgepept, dat ik het aandurfde om daar naar binnen te stappen. Voor het eerst in zesenveertig jaar! Maar de behoefte was dan ook groot. Het zweet stond al in mijn handen toen ik voor de etalage stond te wennen aan een opkomend, plaatsvervangend schaamtegevoel bij het zien van zoveel schaamteloos tentoongestelde seksartikelen. En toen ik over de drempel stapte en de bel hoorde rinkelen, was het alsof mijn benen deels verlamd waren. Ze stond achter de met glas bedekte toonbank; niet ouder dan dertig. Het was er bloedheet en ze was erop gekleed; een zwaar gedecolleteerde, licht doorschijnende jurk. Een BH had ze niet nodig, want haar handgrote borsten stonden recht overeind. Ze begroette me allercharmantst ... een en al bekoring. Ze vroeg, en nu glimlachte ze, waarmee ze me van dienst kon zijn. Ik stond nu voor de toonbank en keek verlegen omlaag in de vitrine die gevuld was met vagina’s, dildo’s, kunstpenissen ter grootte van een komkommer en ander spul dat ik niet kon thuisbrengen. De hele tentoonstelling schopte mijn sympathisch zenuwstelsel finaal in de war. Ik was de regie kwijt. Mijn bloeddoorlopen kop stamelde dat ik was gekomen voor condooms. Geen gewone, maar extra grote, die tegen een stootje konden. ‘Dus van sterke latex, extra lang en met een grote vulopening’, kwam er nog achteraan. Vol bewondering keek ze me aan en nam me van top tot teen op. Daarbij leunde ze met haar ellebogen op de toonbank en verschafte me via de straat van Korinthië, langs haar navelpiercing, uitzicht op haar welgevormde lijf, tot aan haar slipje en verder. Het okselzweet brak me uit. ‘Dan heb ik deze voor u. Niet goedkoop, wel helemaal uw maat.’ Ze stond al naast me en op mijn rubberen benen troonde ze me mee naar de paskamer. Geen tien minuten later kwamen we er weer uit, beiden met een hoofd als vuur... Ze waren veel te groot, de condooms, maar ze hadden precies de grootte die mij voor ogen stond. Ik zou er zeker tien liter gips in kunnen gieten om er een mal van te maken voor mijn porselein-creaties.