Lid sinds

14 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Schrijven magazine

Ik zal wel weer mis zitten met het forum, maar bij Schrijven magazine kon ik niet komen. Ja, ik zag het wel, maar kon daar niet reageren. Dan maar op deze manier. Even dit topic naar boven gehaald. Daarom schrijf ik Met interesse heb ik dit artikel gelezen. Het was leuk om het verhaal van Mirjam Hildebrand te lezen. Vooral omdat ik haar een beetje ken (digitaal). Ik vind het geweldig dat ze haar moeilijke periode in haar verhaal kan verwerken. Je bent een kanjer, Mirjam. Ook heb ik met belangstelling het verhaal van Nick Hoekman gelezen. Ik heb bewondering voor je openhartigheid. Die moed heeft niet iedereen. Geweldig dat je via het schrijven je gedachten en gevoelens kunt weergeven. Dat betekent voor mij dat je een sterk karakter hebt, hoewel je daar zelf kennelijk anders over denkt. Iedereen zit wel eens in een dip, sommige mensen heel lang. Fijn dat schrijven je enige opluchting geeft. In ieder geval maak ik dat eruit op. Het verhaal van Corinne Poleij is van een andere orde. Wel begrijp ik dat ze er behoefte aan had om over de Tweede Oorlog te schrijven. Ook ik heb weinig over die oorlog gehoord. Kennelijk wilden de mensen het snel vergeten. Helaas is dat niet iedereen gelukt. Knap dat ze de ‘vergeten’ mensen aan het woord laat. Het moet geen gemakkelijke missie zijn geweest.

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik kan me goed vinden in wat Tja zegt. Ik denk dat wat alledrie verbindt moed is. Moed om te schrijven als je pijn - in het ene geval lichamelijk en in het andere geval psychisch - hebt en door te gaan, moed om de verhalen te zoeken van de eerste generatie.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Ah wat een mooie woorden, Tja. Bedankt :) Odile, ook voor jou een handkusje. Schrijven heelt. Natasja heeft de goeie vragen gesteld en zo drie mooie interviews gepresenteerd. Ook ik heb respect voor de verhalen van de andere twee.

Lid sinds

13 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
O, ik zie nu pas mijn naam staan in dit topic. Het was zeker geen gemakkelijke missie. Ook al deed ik research, de verhalen over martelingen, vernederingen, jappenkampen en het eten van giftige slakken kwamen hard aan. Het is niet voor te stellen wat de 50 oudjes, die de fotograaf en ik interviewden voor het boek, in Nederlands-Indië hebben meegemaakt. Deze mensen waren trouwens zou dankbaar dat ze hun verhaal kwijt konden aan ons.