Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Odracht #59. Pumbae en ik

Het krantenartikel: Thaise olifant doorboort man We liepen richting het strand. De zon was nog maar net opgekomen. De nacht had de voorbije uren wéér geen verkoeling kunnen brengen. Er stond geen zuchtje wind en de klamme warmte hield me nu al in haar greep: Alles wees erop dat het opnieuw een tropische dag zou gaan worden. Op deze vroege morgen was er al een flink aantal toeristen op de been. Misschien was de airco in hun hotelkamer wel bezweken onder de hitte. Enkelen waren aan het zwemmen in zee en op het terras van de strandtent zaten wat gasten te ontbijten. Er klonk klassieke muziek uit de krakerige geluidsboxen. Kalme, maar opgewekte stemgeluiden vermengden zich met het getik van het zilveren bestek op de porseleinen borden. Vakantie in een stukje paradijs op aarde. Zij wel. Het is dat ik weet hoe hard veel van mijn vrienden hier achter de schermen moeten werken om het de toeristen naar hun zin te maken, anders zou ik ook in het sprookje geloven. De schoonheid van de dag kon geen vat krijgen op mijn humeur. Ik was boos. Onderweg naar Juan om hem te zeggen dat ik niet met hem mee kon gaan naar het jaarlijkse muziekfestival: mijn vader was ziek en ik móest met onze Pumbae aan het werk. Daar had ik de balen van. En dat voelt zij haarfijn aan. De altijd volgzame grijze kolos ging nu rechts waar ik links stuurde en andersom. Zwaaide zacht snuivend het kwastje aan haar imposante achterste verveeld heen en weer. Het huis van Juan’s familie stond aan de rand van het strand. De zee was hun uitzicht. Geen dag hetzelfde. Ik liet Pumbae stilhouden en liep naar het eenvoudige gebouwtje toe. Ik klopte op de deur en Juan’s zusje deed open. En wat er toen gebeurde…. Een grote klap, hout dat kraakte, tafels en stoelen vielen en luid gegil steeg op. Porselein viel aan diggelen en het bestek viel rinkelend op de vlonder. Tegelijkertijd een onheilspellende brul van Pumbae. Ik keek om en zag haar haar kop omhoog slaan, een man hulpeloos aan haar rechter slagtand geregen.

Lid sinds

8 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ha Alica, Leuk dat je her perspectief van de "bestuurder" van de olifant hebt gekozen. Ik kom even niet op de naam van zo iemand :) De zin over het afbericht leest een beetje vreemd, wellicht meer een uitdrukking in Belgie?
Behalve dan, dat ik afbericht moest gaan doen
Leuk dat je de opmaat, het servies in de eerste strofe als afsluiting gebruikt en dit laat terug komen bij het doorboren. (Als je van leuk mag spreken in zon geval)

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ooit in een ver verleden ben ik in Thailand geweest. Met jouw omschrijving kon ik het opnieuw herbeleven voor mijn geestesoog. Dat heb je alvast goed gedaan. Ook je verhaal was goed in orde. Ik heb het met veel plezier gelezen. Eén zin snap ik niet: ....ik afbericht moest gaan doen .... Kun je mij dit uitleggen? Dank je wel voor je prima verhaal.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Het woord -afbericht- kon ik wel invullen maar ken het ook niet. Een origineel perspectief. Het tempo van het begin van het verhaal komt overeen met het schudden op een olifant. Ik vind het wel een beetje vreemd dat de HP zich 'verwonderd; over het niet afkoelen. Is dat niet altijd zo in dat klimaat? Het einde is goed met een snelheid waarin het gebeurd moet zijn beschreven, De opbouw klopt m.i. :thumbsup: [Vroeg als het was, was er toch een flink aantal toeristen op de been] deze zin vind ik minder mooi door tweemaal was. [Maar goed, het was dus gewoon een hele mooie dag] deze zin mag m.i. weg, het is een conclusie van het voorafgaande. Het komt op mij als lezer belerend neer: voor het geval dat ik het nog niet begrepen had. ;) Waarschijnlijk heeft de olifant een minder dikke huid en zonnesteek opgelopen? :D Goed verhaal!

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank voor jullie reacties/aanwijzingen. Met het 'afbericht' bedoelde ik dat HP de afspraak die hij had met Juan moest gaan afzeggen.(Grappig dat je je afvraagt of het een Belgische uitdrukking is, Darkvalley: verder weg kan bijna niet want ik woon bovenin de kop van Noord Holland :-)!) Ik ga proberen die zin te herschrijven.

Lid sinds

13 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Prachtige sfeerbeschrijving en de actie aan het eind vind ik erg sterk neergezet. Mooi perspectief gekozen! Na de vredige sfeerbeschrijving kwam het voor mij erg onverwacht dat de hoofdpersoon boos was. Je zou evt. wat eerder door kunnen laten schemeren dat hij boos is, misschien ergert hij zich wel aan de opgewekte stemgeluiden? Of doet het getik van het bestek deze ochtend pijn aan zijn oren? Klein puntje: Zwaaide zacht snuivend het kwastje aan haar imposante achterste verveeld heen en weer. Mooie zin, maar erg veel bijvoeglijk naamwoorden. Zoals je hier de olifant neerzet, laat wel zien dat hij verveeld is, dat woord zou je evt. weg kunnen laten. Knappe, originele invulling van de oefening!

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi geschreven verhaal. Leest erg prettig. Het enige dat ik jammer vind, is dat je het nieuwsbericht waar je naar verwijst aan het begin al noemt. Daardoor wordt het verhaal al in een bepaalde richting geduwd zonder dat je een letter hebt gelezen. Het verhaal komt volgens mij nog harder binnen als je niet al op de hoogte bent gesteld. Mooi gedaan.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Dankjewel Tearz, ik twijfelde er al aan of ik het krantenartikel zou noemen... Had 't beter onderaan kunnen zetten, of helemaal weglaten? Ik ging er van uit dat het wel ergens genoemd moest worden, nu ik een paar andere verhalen heb gelezen zie ik dat het niet persé had gehoeven. Marije, voor mezelf was wel duidelijk dat de hoofdpersoon er de smoor in had, maar de lezer is daar uiteraard niet van op de hoogte. Heb ik me bij het (her-)schrijven niet beseft. Is inderdaad logisch dat wanneer je boos bent, je al die vredige geluiden helemaal niet zo mooi vindt..... Bedankt voor je feedback. Leerzaam!

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Tearz, evenals Pim heb ik in een ver verleden een ritje op een olifant in Thailand gemaakt. Een foto van mij gezeten in zo'n mal stoeltje op de rug van de grijze kolos hangt in de gang en soms kijk ik er naar met weemoed om vervlogen mooie jaren. Wellicht is het hetzelfde dier dat nu moe getergd een mens aan zijn slagtand rijgt. Ik bezie de foto nu met heel andere ogen, eerlijk gezegd had ik het nieuwsbericht gelezen en er al rillend bij stil gestaan. Ik zit nu met de vraag: laat ik de foto hangen? Ik ben er nog niet uit. :\\