Wekelijkse schrijfopdracht #58 / Thuis

Ik hield van u zoals u van mij hield, vader. Ik heb uw respect, genegenheid, tucht en zorg altijd beantwoord. Maar de welp wordt gezoogd en geleid om de plaats van de leider in het roedel over te nemen. Ik wilde u niet verstoten, noch smachtte ik naar de vleselijke omgang met uw bijslaap. Ik wilde slechts één tel voor u uit lopen. Ik zag dat u me begreep, in die korte flits die ons nog gegeven was. Ik las uw blik en u de mijne. Waar ik wilde, en niet meer dan dat, dat u veilig in mijn schaduw zou vliegen en bewonderend zou opkijken naar de moed van uw nazaat, de kracht van uw zaad, stort ik nu neer in uw schaduw. Het geeft niet vader, treur niet om mij. Het is de zee die mij zal omhelzen, zoals ik de golven van het leven omhelsde en de golf wilde zijn die voor u uit rolde naar de kust van Athene. Ik wilde het zand voor u glad slaan opdat uw voetafdrukken duidelijk zichtbaar zouden zijn. U kunt mij niet meer horen, vader. Maar ik zweer u dat ik mij languit op het water zal storten en een golf zal maken die voor u uit raast naar de kust. U zult hem herkennen. Ik smeek u het schuim te liefkozen, het te omarmen en het zout te laten drogen op uw gelaat. Opdat u mijn sporen mee kunt dragen naar de parel die ons voortbracht en fier kunt zeggen: 'Icarus, zoon van Daedalus, mijn zoon, beminde Athene boven alles. Ziet, hij is thuis.'