Wekelijkse schrijfopdracht #58

Dit is heerlijk. Machtig! Buitenaards! Wie had gedacht dat stervelingen dit konden beleven? Ik vlieg! Ik zweef. Ik kan de wereld aan. Ik kan beter, verder, sneller, hoger... Hoger, ja HOGER! Voel de zon, die heerlijk op mijn schouders brandt. Kijk naar de wolken, schapenwollen vachtjes in de lucht. Zal ik tussen jullie zweven? Mag ik me neervleien op jullie zachte dons? O hemelse genot, o goddelijke grootsheid. Laat mij tot u komen, ik kan u aanraken, ik kan u bijna voelen. Een klein stukje nog, en dan ben ik als u, een briljante heerlijkheid aan het firmament. Dichter, dichter zweef ik, bij uw warme stralen. Verwarm mij, omhels mij, laat mij één worden met u. Vader, voel je dat?... Vader! Waar ben je? Waarom ben je niet meer aan mij zij? Ben je verderop gaan verkennen? Of ben je op me aan het wachten? Uit mijn weg schimmige wolken, ik zie hier voor geen meter. Wat vliegen jullie laag plots. Blijf hier, ik klim boven jullie uit. Hou op met mij verblinden! Maar wat...? Au! Dat brandt! Laat los – wie schiet mij in de rug? Wie waagt het vuurpijlen ten hemel te richten? Pijlen naar de goden? Au! Laat los – dat doet pijn! Wie zet hier klauwen in mijn rug? Wie trekt die bloedrode lijnen door mijn huid? Au! Zon, mijn vriend – die mij zo warm omhelst. Hou me vast. Laat me dicht bij jou zweven. Zeg me dat je mij nooit verraden zal. ... O zee, machtige zee.