Hoe kom je er op?

De eerste vraag die me doorgaans gesteld wordt als ik vertel dat ik een boek aan het schrijven ben, is natuurlijk: waar gaat het over? Vaak sta ik dan al te grijnzen voordat ik het antwoord heb gegeven, omdat ik heb ervaren dat het antwoord regelmatig voorhoofden doet fronsen of wenkbrauwen laat optrekken. Mijn boek gaat immers over ‘Roodkapje in een psychiatrisch ziekenhuis.’ Behalve mijn beste vriendin, heeft nagenoeg iedereen daarop gereageerd met: ‘Huh, hoe kom je daar nou weer bij?’

Iets meer dan een jaar geleden schreef ik een kort verhaal voor een mini schrijfwedstrijd op een forum van een spel dat ik graag speel. Het was geen schrijversforum, dus er waren maar een paar deelnemers. Het thema van de wedstrijd was:  a twist in the myth.  Gezien mijn ervaring als hulpverlener in de Jeugd-GGZ, en daarnaast mijn voorliefde voor sprookjes en fantasyverhalen, was voor mij de link snel  gelegd. Ik vroeg me af: als sprookjesfiguren een diagnose zouden krijgen, wat zouden ze dan hebben? Een paar lagen voor de hand: Assepoester heeft smetvrees. Doornroosje één of andere slaapstoornis. Ariël is een echte hoarder, en Alice drugsverslaafd.

Ik begon willekeurig met het schrijven van het verjaardagsfeestje van Alice, waar allerlei gekke sprookjesfiguren met al hun uitvergrote eigenaardigheden voor uitgenodigd waren. Terwijl Alice zich volpropte met spacecake, en Assepoester alle kruimels achter haar opveegde, viel Roodkapje het feestje binnen. Hijgend knalde ze de deur achter zich dicht en barricadeerde in blinde paniek de doorgang, met alle tafels en stoelen die ze kon bemachtigen. De Grote Boze Wolf zat achter haar aan. Alice lachte haar uit, want hoewel zij met behulp van verschillende paddenstoelen al genoeg rare dingen had gezien, wist ze zeker dat er geen Grote Boze Wolf in de stad rondliep. En gelijk had ze. Roodkapje had namelijk te kampen met een psychose.

Vanaf dat punt kreeg het verhaal een andere wending. De ‘mad tea party’ werd geparkeerd en ik besloot me te richten op een meer serieuze insteek. Ik probeerde me voor te stellen hoe het zou kunnen gaan als iemand op een psychiatrische afdeling werd opgenomen met het verhaal dat zij Roodkapje was, achtervolgd werd door de Grote Boze Wolf, die haar oma al had opgevreten. Voor GGZ begrippen zouden er genoeg aanwijzingen zijn dat het om een psychose zou gaan. Hoe zou zo’n behandeling dan verlopen?  En, nog veel meer: wat nou als het wél echt waar was? Hoe zou Roodkapje dat ooit iemand aan zijn verstand kunnen brengen?

Zo werd dus het idee geboren voor het boek dat ik nu aan het schrijven ben. Beoogde doelgroep: new-adult, liefhebbers van zowel psychologie als fantasy. Geïnspireerd door onder andere films als A Beautiful Mind, K-Pax, de tv-serie Once Upon A Time, en natuurlijk de mooiste sprookjes van de Gebroeders Grimm.

Het is misschien nog wat vroeg voor een boekpresentatie, want als je net als ik niet kunt wachten tot de definitieve versie eindelijk af en te koop is, dan zul je toch echt nog behoorlijk wat geduld moeten hebben. Waarschijnlijk staat het goed op de verlanglijstjes voor Sinterklaas.
Wellicht dat ik in de tussentijd het verjaardagsfeestje van Alice nog ergens te lezen publiceer.

Angela van Leersum is een beginnend schrijfster en heeft pas haar eerste schrijfcursus afgerond bij de SKVR in Rotterdam. Veel heeft ze nog niet gedaan op schrijfgebied, maar in oktober won ze de 2e winactie van DMI Books. Op het moment is ze bezig met het schrijven van haar eerste boek, dat binnen een jaar af moet zijn. Haar schrijfproces kun je volgen via haar weblog: angelavanleersum.wordpress.com