Siv

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#56 Grafgift

29 mei 2015 - 16:00
Een nieuwe versie van het verhaal is te lezen in #12 Brighid hapte naar adem, toen haar geliefde met opengereten keel in elkaar zakte. Zijn bruine ogen ontmoetten de hare. De beruchte Jarl Björn Ingvarson was dood. Om zijn ziel de reis naar de andere wereld te laten maken en de levenden niet meer lastig zou vallen, moest de uitvaart met de grootst mogelijk zorg uitgevoerd worden. Zijn lievelingsvoorwerpen moesten mee, zoals zijn wapens, zijn paard en een paar jachthonden. Die lagen hier al. Waarom was die klootzak van een Lars naar voren gestapt, toen aan de thrallen werd gevraagd wie van hen mee wilden gaan? Ook zij was uit de slavenrij gestapt. Een leven zonder Lars kon ze zich niet voorstellen. Hoe vaak had ze s’nachts niet in zijn armen gelegen in het stro tussen de dieren. Voor het eerst in hun leven kregen ze beiden een hoorn mede aangeboden, die haar geest vertroebelde. Twee medeslavinnen hadden haar gewassen en haar gekleed in een eenvoudige, nieuwe jurk met overgooier, die met ijzeren broches op werd opgehouden, anders dan de vieze oude gerafelde jurk die ze eerst aan had. De dagen daarna waren voorbij gegaan in een waanzinnige roes van zuipen, eten, dansen en zingen. Met elke man van het dorp moest ze naar bed. Allen zeiden tegen haar: “Vertel je meester dat ik dit alleen doe uit liefde voor hem.” Ze merkte er gelukkig weinig van door de honingwijn. Net hadden ze haar opgetild, zodat ze over een verhoging kon kijken en vroegen haar wat ze zag. Waren het de geestverruimende kruiden in haar drinken. Geen grote gouden zaal vol met zwetende dronken krijgers, geen ijzige hallen van Hel. Nee, wat ze zag verrukte haar ziel. Een veld vol rijpe wuivende granen onder een warme zon. Haar moeder in prachtige kleren zwaaide naar haar. Eindelijk na de scheepsverbranding zouden ze weer bij elkaar zijn. Maar nu was ze weer helder en vol afgrijzen keek ze van het lichaam van Lars, naar het mooi uitgedoste lijk van Björn en vervolgens naar het bebloede mes in de hand van de sjamaan, die met kille blauwe ogen naar haar volgende slachtoffer staarde.

Siv

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
29 mei 2015 - 18:50
#Lilithx De serie Vikings. Ik heb daar maar een aflevering van gezien, aangezien ik weinig tv kijk. Dat was dat ze bij een of andere festival zich ook negen mensen aanmelden om geofferd te worden. Zou je het geplaatst kunnen hebben, als je die serie niet had gezien?

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 mei 2015 - 19:47
Hallo Siv Bij mij riep het exact hetzelfde op als bij Lilithx. Alleen dat de Vikings hun doden niet begraven, dit werd mij niet helemaal duidelijk bij jou verhaal. Het sprak mij in iig geval wel aan. Heftig hoor!

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 mei 2015 - 21:31
Hoi, - Met elk man van het dorp moest ze naar bed, die tegen haar zeiden: “Vertel je meester dat ik dit alleen maar doe uit liefde voor hem.” - deze zin vind ik een beetje krom. Verder een mooi verhaal.

Siv

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
29 mei 2015 - 21:35
Hallo Meta Wat ik weet is dat Vikingen soms hun doden begroeven en soms cremeerden. Dit was afhankelijk waar ze woonden. Bedankt voor je reactie

Siv

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
29 mei 2015 - 22:10
Hallo Angelieke Ik heb de zin herschreven Ik heb me laten inspireren door een verslag die geschreven is door een Arabier, genaamd Ibn Fadlan. Hij kwam op zijn reizen een groep zogenaamde Vikingen tegen, die op dat moment bezig waren een overleden belangrijk persoon voor te bereiden op zijn crematie. Bedankt voor je reactie

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 mei 2015 - 22:37
Ha SIv, Goed geschreven aangezien je de serie niet kent en Ibn Fadlan je inspiratie was. Als deze thema's je aanspreken kan ik je zeker "The 13th Warrior" aanbevelen (verfilming van Ibn Fadlan) en de serie Vikings zit deze scene bijna exact zoals je beschijft, maar speelt dan af op een schip. Waarheidsgetrouw geschreven uit bronnen gehaald. Nice. Hoewel beeldend en exact, ik sluit me aan bij de vorige commentaren. Je laat nu in het midden of er een brandstapel is dan wel een schip. Wellicht kan je subtiel dit stukje introduceren om het compleet te maken.

Siv

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
30 mei 2015 - 18:21
Hallo Darkvalley Bedankt voor je reactie. Ik heb in de zesde alinea aan toegevoegd dat het om een scheepsverbranding gaat. Ik wist het zelf nog niet. De film waar je het over had, heb ik wel eens gezien. Best wel vermakelijk. Die serie de Vikings zal ik ook maar eens moeten gaan kijken. Het weinige dat ik er van gezien sprak me wel aan. Bedankt voor het lezen.

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
31 mei 2015 - 9:24
Hoi Siv, Ik heb je verhaal gelezen en moet zeggen dat het me niet zo veel deed. Al ligt dat aan mij omdat ik niet houdt van geschiedkundige verhalen over verloren gegane tijden. Daar kun jij niets aan doen. Wat me wel opvalt is dat ik je schrijfstijl erg prettig vind. Je kiest voor een eenvoudige manier van schrijven zodat je makkelijk door het verhaal wordt opgenomen. Oftewel het verhaal is belangrijk niet de woorden. Dank je wel voor het delen

Lid sinds

16 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
31 mei 2015 - 18:22
Dag Siv, ik kon het verhaal moeilijk volgen, maar dat ligt waarschijnlijk aan mij. Ik hou niet zo van die bloederige toestanden maar je schrijfstijl vind ik mooi. Ik ben benieuwd naar meer van jouw hand/klavier :)

Tja

Lid sinds

15 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
1 juni 2015 - 18:37
Mooi geschreven, hoewel ik het ook niet helemaal kon volgen. Waarschijnlijk komt dit omdat ik weinig van vikingen afweet. Even zeuren. (ontmoette- ontmoetten) (van hun - van hen) (beide - beiden)

Siv

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
2 juni 2015 - 19:57
Brighid hapte naar adem, toen haar geliefde met opengereten keel in elkaar zakte. Zijn bruine ogen ontmoetten de hare. Eerder was de beruchte Jarl Björn Ingvarson doodgegaan. Om te zorgen dat zijn ziel de reis naar de andere wereld zou maken en niet bij de levenden zou gaan spoken, moest de uitvaart met de grootst mogelijk zorg uitgevoerd worden. Zijn lievelingsvoorwerpen moesten mee, zoals zijn wapens, zijn paard en een paar jachthonden, die hier al eerder in de geïmproviseerde tent waren neergelegd, maar ook een paar van zijn slaven moesten mee. Waarom was die klootzak van een Lars naar voren gestapt, toen aan de thrallen werd gevraagd wie van hen mee wilden gaan? Ook zij was toen uit de slavenrij gestapt. Een leven zonder Lars kon ze zich niet voorstellen. Hoe vaak had ze s’nachts niet in zijn armen gelegen in het stro tussen de dieren. Voor het eerst in hun leven hadden ze beiden een hoorn honingwijn aangeboden gekregen, die haar geest vertroebelde. Twee andere slavinnen hadden haar toen gewassen en gekleed in een eenvoudige, nieuwe jurk met overgooier, die met ijzeren broches werden opgehouden. Anders dan de vieze oude gerafelde jurk die ze eerst aan had. Haar laatste dagen waren voorbij gegaan in een waanzinnige roes van zuipen, eten, dansen en zingen. Met elke man van het dorp moest ze naar bed. Allen zeiden tegen haar: “Vertel je meester dat ik dit alleen doe uit liefde voor hem.” Ze merkte hier gelukkig weinig van door de honingwijn. Vlak voor ze de tent op het schip binnengegaan was, had men haar opgetild, zodat ze over een raamwerk kon kijken recht het hiernamaals in. Waren het de geestverruimende kruiden in haar drinken dat ze die ook werkelijk zag? Geen grote gouden zaal vol zwetende dronken krijgers, geen ijzige hallen van Hel. Nee, wat ze zag verrukte haar ziel. Een veld vol rijpe wuivende granen onder een warme zon. In het midden stond haar moeder, gezond en in mooie kleren naar haar te zwaaien. Na de scheepsverbranding zouden ze eindelijk weer bij elkaar zijn. Maar nu was ze weer helder en vol afgrijzen keek ze van het lichaam van Lars, naar het mooi uitgedoste lijk van Björn en vervolgens naar het bebloede mes in de hand van de sjamaan, die met kille blauwe ogen naar haar volgende slachtoffer staarde.

Siv

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
1 juni 2015 - 22:01
Hallo #Pim #Blavatski en #Tja Ik heb een nieuwe versie geschreven, die hopelijk wat duidelijker is. Het speelt zich af op de uitvaart van een belangrijke vikinghoofdman. Deze werden aangeduid met Jarl. Vaak was dit een heel spektakel met veel eten en drinken. Vikingen werden begraven met grafgiften, zoals hun wapens, of misschien weefgetouw als het om een vrouw ging. Daarbij gingen ook vaak levende wezens mee, zoals een paard of honden en slaven, die wel of niet vrijwillig meegingen. Brighid en Lars zijn slaven, aangeduid als thrall, die zich hebben aangeboden om met hun meester meegecremeerd te worden. Brighid alleen maar omdat ze zich een leven zonder Lars niet kan voorstellen. Alle drie bedankt voor het compliment over mijn schrijfstijl #Blavatski Ik hou eigenlijk ook niet zo van bloederige rituelen. Toen ik me verdiepte in de dodenrituelen van de vikingen, was ik ook erg geschokt. Met de opdracht om over een persoon met een religie, kwam dit naar boven drijven. #Tja Ik ben heel erg blij met je zeurtjes. Ik heb ze zowel in het oude als in het nieuwe verhaal verwerkt.

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 juni 2015 - 18:55
Brrr, wat een naar verhaal is dit zeg. Wel origineel gevonden.
Met elke man van het.
Waren het de geestverruimende kruiden in haar drinken.
Deze bovenstaande zinnen snapte ik niet helemaal. Ik ben trouwens gelijk doorgegaan naar je herschrijf.

Siv

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
2 juni 2015 - 20:03
#Anne Borneman Oeps, er is een stuk van de zin verdwenen. :o Ik heb die er weer aangeschreven. Ook heb ik wat dingetjes veranderd. Hopelijk is het nu wat duidelijker. En inderdaad Anne, het is een erg naar verhaal en dan te bedenken dat dit soort dingen ook blijkbaar echt gebeurde in de vroege middeleeuwen van Scandinavië. Ik hoop voor Brighid dat ze nu gelukkig is op de eeuwige graanvelden.

Siv

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
3 juni 2015 - 18:15
Bedankt voor je compliment #Odile, maar misschien zit er inderdaad te veel geweld in. Ik hoop nu inspiratie te vinden voor een minder gewelddadige scene voor de volgende opdracht.