Verhaal met dialogen in conlang

Alles kan, als je het de lezer maar mogelijk maakt de conversatie te volgen (en zoals alles met fantasy en sf: als het maar consistent is). Hoe moeilijker het is om te begrijpen wat er gezegd wordt, hoe moeilijker de lezer in het verhaal komt en hoe makkelijker hij de draad kwijtraakt. Kort door de bocht: het kan, maar je vraagt veel van jezelf en van je lezers. De hindernissen die je opwerpt, moeten wel de moeite waard zijn. Over je voorbeeld: Ik kan het volgen, want je schrijft de betekenis erachter. Dat haalt echter wel de vaart uit de dialoog en je riskeert onoverzichtelijkheid, maar dat laatste is mogelijk met opmaak op te lossen. Het wekt wel mijn interesse; ik ben benieuwd hoe de verschillen een rol spelen.

Interessant. Maar denk je dat de lezer de verschillen in dialecten kan herkennen? Zelfs voor een volleerd taalwetenschapper is dat niet te doen... Ik merk zelf dat mijn ogen automatisch de delen met het conlang overslaan, en ik lees direct de vertaling. Naar de originele tekst kijk ik niet eens. Ik kan het toch niet lezen. In die zin is de conlang dus nutteloos. Als dialecten zo belangrijk zijn, dan kun je dat toch ook zeggen? "Hij sprak met het accent van een Noordlander, maar er was iets in de manier waarop hij zijn aa's uitsprak dat wees op een Findwoudse afkomst." Namen van plaatsen en personen, evenals losse uitroepen ("Frýkva!" schold hij. "Wat een puinhoop!'), losse zinnen, een liedje, kunnen wel gewoon in conlang, het liefst met een vertaling bij de langere stukken. Zo heb je nog wat aan je zelfbedachte taal ;) Kijk eens naar hoe Tolkien dat deed, de meester in conlangs. Lang niet al zijn dialogen zijn geschreven in de fictieve talen die zijn personages spreken.

Meestal heb ik dezelfde reactie als Suicune; hier merk ik toch een verschil. Ik had juist wel de neiging te gaan puzzelen - herkomst woorden, verschillen, herleidbaarheid betekenis. Wel moet ik erbij zeggen dat ik een taalfreak ben met vakken algemene taalwetenschap onder de riem. Dat gepuzzel is leuk, maar haalt de vaart uit het lezen en maakt dat ik minder bezig ben met de personages en hun verhaal. De oplossing die Suicune voorstelt, lijkt me (ook) om die redenen een goed idee.

‘Pomm’ulle dykje ju njænær “ooh” ojg “hmm” ?

Zoals Suicune ook al zegt: als ik dit in een boek zie, zal ik twee regels mijn best doen om ongeveer de klanken uit deze taal te destilleren. Na de tweede regel zal ik het overslaan en doorskimmen naar de vertaling zonder ooit nog naar die gekke lettercombinaties te kijken. Ik als normale lezer.

Waarom zijn de dialogen in een conlang geschreven? Die reden is vrij simpel: het verhaal speelt zich af in een fictief land waar die taal wordt gesproken.

Andere vraag: waarom is de conlang geschreven met letters van ons alfabet? Het verhaal speelt zich toch af in een fictief land, waar men ongetwijfeld een fictief schrift gebruikt? Ik wil maar aangeven: je argument is een hellend vlak.

Is je hele verhaal geschreven zoals in het voorbeeld, dus telkens de fantasietaal en Nederlands na elkaar? Dan zou ik na een halve pagina al afhaken. Vraag: wil je een verhaal vertellen, of wil je je taal laten zien? ALs je een verhaal wilt vertellen, laat je taal dan af en toe zien, een uitdrukking, een paar woorden, maar doe het niet zoals in je voorbeeld. Daar doe je vrijwel niemand een plezier mee.

ik ben het met Ostinato eebs het lijkt me zowiezo heel erg van het verhaal afleiden als er steeds in een onbekende taal wordt gesproken. Natuurlijk is het wel goed om duidelijk te maken dat er van verschillende talen spraken is. Maar dit kan op meerdere manieren. De daadwerkelijke taal als de lezer het niet moet kunnen volgen, maar je kan verschillende talen ook cursief maken. Ik ben ook met een Fantasy verhaal in een grote wereld bezich waar in verschillende talen worden gesproken. Ik ben niet zo'n taal wonder dus als er eens een zinnetje in een andere taal of dialeckt wordt gesproken dan is dat bijvoorbeeld in nederduits zodat het voor de lezer ook duidelijk is dat er iets anders wordt gesproken.

Pomm’ulle dykje ju njænær ooh ojg hmm? Pommulle dieke ju njanar ooh oj hmmm? Pommel diek en jana ooh a hmm? - Skoiarn nillan njut, wøløssin Skoan nillan jut, wolossin Kon nillan jut, wossin - Moglik léj ja’ffälläiän lib’Bilidina Moglik lei ja fallaian lib Bidina Moglik lei a fallin lib Bina Hoeveel geweld wil je je lezer aandoen?

Hallo collegaschrijvers, Ik schrijf momenteel een verhaal/boek waarbij de dialogen in een mijn conlang Bløjhvåtterskyll zijn geschreven (uiteraard wel vertaald). Een conlang is een gemaakte taal. Het verschil binnen de conlangdialecten speelt een belangrijke rol in het verhaal. (Nou ja, nu nog niet zo, want ik ben nog maar op 14 pagina's ofwel ± 5800 woorden)

Voordat ik mij aansluit bij de eerdere reacties (hier doe je de lezer geen plezier mee) wil ik je zeggen dat ik het super vind dat je je zo verdiept in een kunsttaal. Dat is/was vast een hoop werk, en ik vind de taal er heel mooi uitzien. Ik heb ook een paar vragen voor je, waarvan je jouw antwoorden zelf in overweging kunt nemen. Je hebt nu 14 pagina's geschreven. - Gaat dit een kort verhaal worden <10.000 woorden, of een roman >50.000 woorden? - Heb je het plot al uitgedacht? - Is de taal die je hebt bedacht essentieel voor het verhaal of, ís die het verhaal? - Heb je de personages net zo diep uitgewerkt als je bij de taal hebt gedaan? Observatie: In je korte fragment duid je niet alleen de taal, dus wát er wordt gezegd, maar ook: hóé die wordt gezegd. In 4 van de vijf gebruikte dialooglabels doe je dat, terwijl er geen enkel beeld komt van de personages, hoe ze kijken, bewegen, of hun gezichtsuitdrukkingen. - Ooooh…’ zegt de man, flink intonerend - zegt papa fel. - ‘Moglik…’ zegt de man, opnieuw met flinke intonatie. - zegt papa met verheven stem. Laatste vraag: Hoe belangrijk is die uitspraak naar de lezer overbrengen voor jou als schrijver? En daaruitvolgend: hoe belangrijk denk je dat de juiste uitspraak voor de lezer zal zijn? En misschien zeg ik nu iets heel geks hoor, maar als het je vooral om die zelfbedachte taal gaat, en je je verhaal voor je publiek wilt laten leven, is een papierdruk dan wel de juiste vorm? Een luisterboek of een hoorspel zou de taal wel meer recht doen, naar mijn idee. Succes, en graag gelezen :)

Eens met Ostinato. Zodra de lezer moet puzzelen, breng je hem in rationele modus (linkerhersenhelftactiviteit). Dat is doorgaans voor fictieverhalen niet gewenst. Af en toe voor de "geur" van het verhaal is prima, maar dan - net zoals je gebruik van fonetisch schrift (dialect) en buitenlandse talen het best kan vermijden - zou ik het verder bij gewoon Nederlands houden.

@Odysseia en @Diana: simpel gezegd: hoofdpersoon A verhuist van streek A met dialect A naar streek B waar dialect B wordt gesproken. Dit levert communicatieproblemen op. Omdat A (in het begin) niet echt verbaal kan communiceren met de inwoners van streek B kan deze alleen met mensen communiceren die het dialect uit streek A wel begrijpen. --> Dit is essentieel voor de vorming van de vriendschap tussen hoofdpersoon A en hoofdpersoon B. Dit klinkt wel een beetje erg algemeen... Heh, hoop dat het duidelijk is. Misschien is het ook belangrijk om te zeggen dat het verhaal zich afspeelt in de tijd van nu, en het verhaal is ook realistisch (behalve dat er een land en een taal bij zijn gekomen is de wereld niet veranderd, het is geen andere aarde ofzo. Bløjhvåtter, het land waar ik het over heb, ligt ten westen Frankrijk in het verhaal). Verder is hoofdpersoon A 9 en hoofdpersoon B 8 (misschien zijn ze nog een keer jarig in het verhaal, maar het verhaal zal geen 20 jaar of zo gaan beschrijven) @Mirandala: plot is zeker wel uitgedacht hoor :) @meerderemensen: hoorspel is een leuk idee, meer de vraag of het uitvoerbaar is...

Het is duidelijk: de meeste lezers haken snel af. (Maar niet iedereen.) En ik denk dat vrijwel niemand het verschil in de dialecten signaleert. Ik vind dit wel heel bijzonder. Tot troost: Tolkien is begonnen met het creëren van twee elfentalen: Quenya en Sindarin. Vervolgens ging hij bedenken hoe het kwam dat deze talen zich zo hadden ontwikkeld. Dus de geschiedenis en verhalen over de elfen ontstonden pas in tweede instantie. Tegenwoordig zijn er behoorlijk wat mensen die Quenya en/of Sindarin hebben geleerd. Er worden zelfs cursussen aangeboden. Dus: Als u verschrikkelijk goed/boeiend kan schrijven, gaat dit werken. Ik zou overigens niet conlang en vertaling naast elkaar plaatsen. Dan liever onder elkaar. Eerst complete tekst in conlang, dan complete tekst in vertaling. Het mooiste vind ik het om de vertaling klein in een voetnoot onder aan de pagina te plaatsen. Dat dwingt de lezer bijna naar de hoofdtekst te kijken. In The fellowship of the ring, uitgave 2005, p. 492, zingt Galadriel een heel lied: Ai! laurië lantar lassi súrinen, yéni únótimë ve rámar aldaron! ... 'Ah! like gold fall the leaves in the wind, long years numberless as the wings of trees!' Toch maakt Tolkien een fundamenteel andere keus: hij gebruikt 'gewoon' Engels om de Common Speech (Westron) weer te geven. (Hij probeert wel een beetje de verschillende dialecten daarbinnen te laten voelen. De inwoners van Gondor spreken plechtiger/formeler dan de hobbits.) Er komt niet veel Elfs in de tekst voor. Veel succes! A.Kroeze

Verder is hoofdpersoon A 9 en hoofdpersoon B 8 (misschien zijn ze nog een keer jarig in het verhaal, maar het verhaal zal geen 20 jaar of zo gaan beschrijven)

Bedoel je dat het verhaal ook voor kinderen van die leeftijd is?

@Mirandala: plot is zeker wel uitgedacht hoor :)

Dat is fijn :) Maar: de antwoorden op mijn vragen zijn als richtlijn voor als jouzelf bedoeld, niet voor mij. :!:

@meerderemensen: hoorspel is een leuk idee, meer de vraag of het uitvoerbaar is...

In dit topic ben ik de enige die als alternatief (t.o.v. een leesboek) een hoorspel opperde, door je intonatie in dialooglabels. Wie bedoel je dus precies met @meerdere mensen? Heb je eerder dergelijke feedback ontvangen op je tekst, buiten dit topic?

En nogmaals

Vraag: wil je een verhaal vertellen, of wil je je taal laten zien?

Ik ben namelijk erg benieuwd naar het antwoord. Het antwoord op deze vraag bepaalt denk ik grotendeels hoe en of wij je van verder advies kunnen voorzien.

Verder is hoofdpersoon A 9 en hoofdpersoon B 8 (misschien zijn ze nog een keer jarig in het verhaal, maar het verhaal zal geen 20 jaar of zo gaan beschrijven)

Bedoel je dat het verhaal ook voor kinderen van die leeftijd is?

Nee, dat is het niet. Dat had ik misschien duidelijker moeten aangeven.

@Mirandala: plot is zeker wel uitgedacht hoor :)

Dat is fijn :) Maar: de antwoorden op mijn vragen zijn als richtlijn voor als jouzelf bedoeld, niet voor mij. :!:

@meerderemensen: hoorspel is een leuk idee, meer de vraag of het uitvoerbaar is...

In dit topic ben ik de enige die als alternatief (t.o.v. een leesboek) een hoorspel opperde, door je intonatie in dialooglabels. Wie bedoel je dus precies met @meerdere mensen? Heb je eerder dergelijke feedback ontvangen op je tekst, buiten dit topic?

:o Ik had de volgende keer gewoon gebruik moeten maken van quotes... dat is handiger. Ik heb niet eerder echte feedback gehad op mijn tekst. Ik kan hem misschien bij proeflezen zetten, maar dan wil ik eerst wat verder zijn en nog eens de boel goed doorlezen.

En nogmaals

Vraag: wil je een verhaal vertellen, of wil je je taal laten zien?

Ik ben namelijk erg benieuwd naar het antwoord. Het antwoord op deze vraag bepaalt denk ik grotendeels hoe en of wij je van verder advies kunnen voorzien.

Laat ik het zo zeggen: dat wil ik allebei... (triple post. Had de volgende keer misschien met BBCode alles in één post moeten zetten... of is dat geen probleem?)

En nogmaals

Vraag: wil je een verhaal vertellen, of wil je je taal laten zien?

Ik ben namelijk erg benieuwd naar het antwoord. Het antwoord op deze vraag bepaalt denk ik grotendeels hoe en of wij je van verder advies kunnen voorzien.

Laat ik het zo zeggen: dat wil ik allebei... (triple post. Had de volgende keer misschien met BBCode alles in één post moeten zetten... of is dat geen probleem?)

Dat 'verdere advies' zou ik zeer op prijs stellen :) :) :)

En nogmaals

Vraag: wil je een verhaal vertellen, of wil je je taal laten zien?

Ik ben namelijk erg benieuwd naar het antwoord. Het antwoord op deze vraag bepaalt denk ik grotendeels hoe en of wij je van verder advies kunnen voorzien.

Laat ik het zo zeggen: dat wil ik allebei... (triple post. Had de volgende keer misschien met BBCode alles in één post moeten zetten... of is dat geen probleem?)

Dat 'verdere advies' zou ik zeer op prijs stellen :) :) :)

Nou, mijn gedachte hierover is... Is deze vriendschap de kern van jouw verhaal? Waar alles om draait? Want een nieuwe taal verzinnen en van je lezers vergen dat ze daar een heel boek lang doorheen lezen, en ook nog dialecten in gaan herkken, dat is nogal wat. Als je dat wil laten werken, dan moet deze taal navenant belangrijk zijn voor het verhaal. Als je zó veel van je lezers vraagt voor iets wat ook met minder rigoreuze middelen bereikt had kunnen worden, dan zal het verhaal in onbalans zijn. Zelfs een ontstaande vriendschap is mogelijk niet genoeg om zo'n tour-de-force te rechtvaardigen. Dit kan ik natuurlijk niet beoordelen zonder het verhaal te kennen, maar de kans zit er dik in. Hetzelfde van een andere kant bekeken: zou je hetzelfde verhaal kunnen vertellen over een man die naar franstalig België gaat en daar een hechte vriendschap ontwikkelt met de enige in het dorp die Vlaams spreekt? Bovenstaande gedachten zijn geschreven vanuit het perspectief van een schrijver die een verhaal wil vertellen, niet van een conlanner die zijn taal wil tentoonspreiden. Andere vragen: - Wil je dat op een gegeven moment de lezer zelf zal herkennen wat dialect is en wat als het ABN van jouw taal doorgaat? Of zul je dat in de tekst altijd aangeven? ('... zei hij in dialect.') - Wil je dat de lezer de zinnen echt leest, want dat zal nooit gebeuren als je zulke vergezochte lettercombinaties gebruikt. Vandaar mijn post #7. Als je Nederlandse fomenen gebruikt en niet te veel lange woorden, heb je wel kans dat een lezer zich daar aan zet. Hoewel zelfs dan nog mogelijk snel afgehaakt zal worden. Simpelweg omdat het niet zinvol is - voor een lezer - om woorden te lezen waar hij niets mee kan. Hoe wil je dat gegeven omzeilen? Je zou er een puzzel van kunnen maken; de lezers daadwerkelijk stukje uit de taal kunnen leren, waarna je de vertaling van zulke stukjes weglaat, kijken of de lezer het onthouden heeft... ik brainwave maar een beetje, ik weet niet of dit goede ideeën zijn.

Nou, mijn gedachte hierover is... Is deze vriendschap de kern van jouw verhaal? Waar alles om draait? Want een nieuwe taal verzinnen en van je lezers vergen dat ze daar een heel boek lang doorheen lezen, en ook nog dialecten in gaan herkken, dat is nogal wat. Als je dat wil laten werken, dan moet deze taal navenant belangrijk zijn voor het verhaal. Als je zó veel van je lezers vraagt voor iets wat ook met minder rigoreuze middelen bereikt had kunnen worden, dan zal het verhaal in onbalans zijn. Zelfs een ontstaande vriendschap is mogelijk niet genoeg om zo'n tour-de-force te rechtvaardigen. Dit kan ik natuurlijk niet beoordelen zonder het verhaal te kennen, maar de kans zit er dik in. Hetzelfde van een andere kant bekeken: zou je hetzelfde verhaal kunnen vertellen over een man die naar franstalig België gaat en daar een hechte vriendschap ontwikkelt met de enige in het dorp die Vlaams spreekt? Bovenstaande gedachten zijn geschreven vanuit het perspectief van een schrijver die een verhaal wil vertellen, niet van een conlanger die zijn taal wil tentoonspreiden.

Je kan toch ook om de conlang heen lezen als je deze vervelend vindt? (Ik heb niet het gevoel dat ik veel van mijn lezers vraag omdat de vertaling er letterlijk na staat.) In mijn huidige opmaak staat de tekst in Bløjhvåtterskyll cursief. Overigens is er veel verschil tussen de twee dialecten. Dit zijn enkele voorbeeldzinnen die ik ter plekke heb bedacht en dus niet uit het verhaal komen: (extreem voorbeeld) Šyškyll ("normale" dialect): Le Vyrvy hännes äsku soiny, quou yll vyrske nyndra hjälletikot åhjy. Yslaskyll (andere dialect, wat de hoofdpersoon spreekt) Le bïthï ys éj ny soi, quou y by nienn teich årwy. Nederlands: Zijn leven is niet leuk, omdat hij bijna altijd alleen leeft. (totaal niet extreem voorbeeld) Šyškyll ("normale" dialect): Unj'il sott? Mi skäje sottny. Yslaskyll (andere dialect) Un di sott? Mi llä ny sott. Nederlands: Begrijp jij dat? Ik (begrijp dat) niet. (nog een voorbeeld) Šyškyll ("normale" dialect): Hvunsem stéj r Lyvabitävy dort Nuheden. Yslaskyll (andere dialect) Rwym stéj r lybbillavy dor nouwhišen. Nederlands: Voor ons was het feit dat jij daar woont iets nieuws. https://www.youtube.com/channel/UCFUyAaztChxItWrR… Overigens is hier een youtubekanaal met wat videos waarin ik deze taal uitleg/spreek, zodat u iets meer weet over deze taal. De bedoeling van mijn boek is, naast een verhaal te schrijven (wat het belangrijkst is), ook een beetje mijn taal interessant te maken voor mensen. Als dit als reclame wordt beschouwd, verwijder ik het linkje.

Ik vrees dat er maar één groep lezers zal zijn die dit interessant vindt: anderen die het leuk vinden om een taal te construeren. Alle overige lezers zullen afhaken, dat weet ik vrijwel zeker. Weet dus dat je je verhaal voor een miniscule doelgroep schrijft. Niks mis mee overigens, maar verwacht niet dat er een uitgever voor te vinden zal zijn.

Ik vrees dat er maar één groep lezers zal zijn die dit interessant vindt: anderen die het leuk vinden om een taal te construeren. Alle overige lezers zullen afhaken, dat weet ik vrijwel zeker. Weet dus dat je je verhaal voor een miniscule doelgroep schrijft. Niks mis mee overigens, maar verwacht niet dat er een uitgever voor te vinden zal zijn.

Hoezo zouden mensen die niet zo conlangfan zijn bij dit boek afhaken? Er staat toch een vertaling naast? (zie eerste post).

@ # 21: Heb je die taal / talen (dialect) helemaal uitgedacht? Qua grammatica, zinsbouw, spelling, vocabulaire etc? Dat zou ik erg knap vinden! Wanneer je er echt iets mee wilt - zo'n taal zou je op allerlei manieren kunnen gebruiken, niet alleen in een verhaal, maar bijvoorbeeld ook als didactisch middel - moet hij van alle kanten kloppen óf je moet de uitzonderingen eveneens in het concept integreren.

@#23 Omdat het simpelweg niet lekker leest, de hele tijd twee talen naast elkaar. Ik ken maar één situatie waarbij dit wordt gedaan, en dat is bij sommige poëzievertalingen. Bij poëzie is vertalen notoir moeilijk door de vele nuances en dubbele lagen die poëzie meestal bevat. Sommige uitgevers laten daarom de oorspronkelijke gedichten naast de vertaalde gedichten staan.

@ # 21: Heb je die taal / talen (dialect) helemaal uitgedacht? Qua grammatica, zinsbouw, spelling, vocabulaire etc? Dat zou ik erg knap vinden! Wanneer je er echt iets mee wilt - zo'n taal zou je op allerlei manieren kunnen gebruiken, niet alleen in een verhaal, maar bijvoorbeeld ook als didactisch middel - moet hij van alle kanten kloppen óf je moet de uitzonderingen eveneens in het concept integreren.

Ja, de taal is uitgedacht. Werkwoordstijden, naamvallen, spelling, etc. zijn ver uitgedacht. De vocabulaire is momenteel ±1500 woorden, dat is nog niet genoeg, maar dat wordt natuurlijk mettertijd groter.

@#23 Omdat het simpelweg niet lekker leest, de hele tijd twee talen naast elkaar. Ik ken maar één situatie waarbij dit wordt gedaan, en dat is bij sommige poëzievertalingen. Bij poëzie is vertalen notoir moeilijk door de vele nuances en dubbele lagen die poëzie meestal bevat. Sommige uitgevers laten daarom de oorspronkelijke gedichten naast de vertaalde gedichten staan.

De beschrijvingen zijn gewoon 100% Nederlands, de dialogen zijn inderdaad twee talen naast elkaar. Ik zal overwegen om lange, uitgebreide dialogen (van ± een pagina of meer bijvoorbeeld) niet in twee talen te doen, al had ik dat ook al eerder overwogen, maar ik had het nog niet toegepast, aangezien ik dergelijke dialogen nog niet heb gebruikt. Tot nu toe waren het voornamelijk vrij korte dialogen.

Ik zet even een paar essentiële - voor mij, dan - dingen op een rij:

Ik schrijf momenteel een verhaal/boek waarbij de dialogen in een mijn conlang Bløjhvåtterskyll zijn geschreven. (...) Het verschil binnen de conlangdialecten speelt een belangrijke rol in het verhaal. (...) Waarom (...)? (...) het verhaal speelt zich af in een fictief land waar die taal wordt gesproken.

Ja, de taal is uitgedacht. Werkwoordstijden, naamvallen, spelling, etc. zijn ver uitgedacht. De vocabulaire is momenteel ±1500 woorden, dat is nog niet genoeg, maar dat wordt natuurlijk mettertijd groter.

Vraag: wil je een verhaal vertellen, of wil je je taal laten zien?

Laat ik het zo zeggen: dat wil ik allebei...

Het is iets heel linteressants; maar waar ligt de balans? Misschien kun je een nieuwe taal aanbieden (aan wie?) met een verhaal - of een verhaal aanbieden met een nieuwe taal (ook hier: aan wie?). Grote vraag: waarom wil je dit? Is het een hobby? Denk je niet dat mensen al genoeg moeite hebben met het leren en begrijpen van talen als Frans en Grieks? Wat me brengt op de oude, dode talen, die niet meer gebruikt worden, maar wel bestudeerd: wat wil je met je taal, behalve deze laten spreken door je personages? Want zoals hierboven meerdere malen klonk: mensen gaan je taal overslaan en de vertaling lezen. Vind je dat niet jammer? Je hebt dan een hele taal ontworpen en mensen slaan nu net dat over, want ze lezen een verhaal omdat ze een verhaal boeiend vinden, niet om een taal te leren. En als ze een verhaal wel lezen om een taal te leren, dan moeten ze die taal ook ergens kunnen gebruiken. Hoe? Waar? Als spel? Als een puzzel, zoals Diana opperde? Om enkel van te genieten? Maar dan moet je nogal moeite doen voor dat genot - met wie kun je het delen? Vandaar: waar ligt het evenwicht? Als verhaal en taal precies even belangrijk zijn, omdat je verhaal niet zonder die taal kan, en de taal niet zonder het verhaal, hoe maak je dat dan duidelijk aan je lezers? Zonder uitleg, want lezers kennen je uitleg niet, zij lezen je verhaal. Ik vind het een prachtig project, hoor, ik ben ook erg benieuwd hoe je de basis hebt gelegd voor je taal. Wat was je uitgangspunt? Maar vooral: wat was je doel?

Ik zet even een paar essentiële - voor mij, dan - dingen op een rij:

Ik schrijf momenteel een verhaal/boek waarbij de dialogen in een mijn conlang Bløjhvåtterskyll zijn geschreven. (...) Het verschil binnen de conlangdialecten speelt een belangrijke rol in het verhaal. (...) Waarom (...)? (...) het verhaal speelt zich af in een fictief land waar die taal wordt gesproken.

Ja, de taal is uitgedacht. Werkwoordstijden, naamvallen, spelling, etc. zijn ver uitgedacht. De vocabulaire is momenteel ±1500 woorden, dat is nog niet genoeg, maar dat wordt natuurlijk mettertijd groter.

Vraag: wil je een verhaal vertellen, of wil je je taal laten zien?

Laat ik het zo zeggen: dat wil ik allebei...

Het is iets heel linteressants; maar waar ligt de balans? Misschien kun je een nieuwe taal aanbieden (aan wie?) met een verhaal - of een verhaal aanbieden met een nieuwe taal (ook hier: aan wie?). Grote vraag: waarom wil je dit? Is het een hobby?

Schrijven en conlangen zijn twee hobby's van mij, en met dit project worden ze verenigd.

Denk je niet dat mensen al genoeg moeite hebben met het leren en begrijpen van talen als Frans en Grieks? Wat me brengt op de oude, dode talen, die niet meer gebruikt worden, maar wel bestudeerd: wat wil je met je taal, behalve deze laten spreken door je personages?

Eh... tja. Ik vind het ook gewoon leuk om te conlangen. Hopen dat iemand ooit je taal gaat leren kun je doen, verwachten dat mensen dat doen moet niet. Er zijn conlangs met tienduizenden woorden die weinig tot geen sprekers hebben, en kleinere conlangs met meer sprekers.

Want zoals hierboven meerdere malen klonk: mensen gaan je taal overslaan en de vertaling lezen. Vind je dat niet jammer? Je hebt dan een hele taal ontworpen en mensen slaan nu net dat over, want ze lezen een verhaal omdat ze een verhaal boeiend vinden, niet om een taal te leren.

Mensen die de taal saai vinden, slaan die over, en mensen die die niet saai vinden, slaan die niet over. Het is een leuke manier om een taal bekender te maken (dan moet ik niet doen wat ik in het verleden vaak deed, namelijk het verhaal niet afmaken).

En als ze een verhaal wel lezen om een taal te leren, dan moeten ze die taal ook ergens kunnen gebruiken. Hoe? Waar? Als spel? Als een puzzel, zoals Diana opperde? Om enkel van te genieten? Maar dan moet je nogal moeite doen voor dat genot - met wie kun je het delen?

Neem een kijkje op een conlangforum (bijvoorbeeld aveneca.com/cbb waar ik op zit - als dit als reclame wordt beschouwd haal ik het weg) en verdiept u zich in de wondere wereld van conlangs. :unibrow:

Vandaar: waar ligt het evenwicht? Als verhaal en taal precies even belangrijk zijn, omdat je verhaal niet zonder die taal kan, en de taal niet zonder het verhaal, hoe maak je dat dan duidelijk aan je lezers? Zonder uitleg, want lezers kennen je uitleg niet, zij lezen je verhaal.

Goed punt. Ik denk er nog even over na.

Ik vind het een prachtig project, hoor, ik ben ook erg benieuwd hoe je de basis hebt gelegd voor je taal. Wat was je uitgangspunt? Maar vooral: wat was je doel?

Het doel van Bløjhvåtterskyll maken? Nou, ik had enkele jaren geleden al wel wat gedacht over een taal voor de inwoners van het fictieve land dat nu Bløjhvåtter heet (ja, toen had ik het land bijvoorbeeld al bedacht), maar als iemand van een jaar of twaalf weet je te weinig van linguïstiek en grammatica om een goede serieuze taal te maken die niet alleen maar random woorden zijn. Inmiddels ben ik tussen 15 en 18 (precieze leeftijd wil ik niet bekend maken op internet) en bestaat Bløjhvåtterskyll dik tweeënhalf jaar. Het was dus onder andere begonnen als taal voor Bløjhvåtterianen*, maar ik vond het vooral ook gewoon leuk om een taal te maken. *: heeft iemand een betere naam voor inwoners van Bløjhvåtter?

Ik heb niet alle reacties helemaal gelezen, dus misschien is dit al voorgesteld, maar goed. Het lijkt me heel moeizaam lezen, steeds een regel in een taal die ik niet ken en een regel in het Nederlands. Zelfs als je de andere taal niet leest, staat hij de hele tijd 'in de weg'. Kun je niet beter een gesprek eerst in zijn geheel in het Nederlands neerzetten, en dan de andere taal daaronder (of andersom)? Dan kan degene die de andere taal wil lezen dat doen, en wordt de rest er niet door gestoord. Je zou ook nog de andere taal cursief kunnen zetten of iets dergelijks. Misschien had je eigenlijk ook zoiets als dit in gedachten? Het werd mij niet helemaal duidelijk hoe het er uiteindelijk in een boek uit zou zien.

Je zou ook nog de andere taal cursief kunnen zetten of iets dergelijks.

Is al het geval. :) Hij staat al cursief.