#53 Zonnige en bewolkte dagen

Als er op zonnige dagen - hoog in de lucht - toch nog wolken jagen, zie ik hun schaduwen vaak drijven op het water van de Bodensee. Veel roeiers gaan dan heftig met hun spanen slaan, ze hopen spoedig uit die schaduw weg te raken. Maar weten ze dan niet, dat ze zich eenvoudig zouden kunnen laten drijven? De wolken schuiven dan vanzelf aan hen voorbij. Zo zijn ze ook aan mij voorbij gegaan. Mijn huwelijk - dat door mama en stiefpapa werd opgedragen – kende meer donkere dan lichte dagen en ook in Holland vond ik nooit een echte thuis. Zelfs als koningin heb ik geleerd hoe de wolken zich gedragen. Ik kan maar niet vergeten – dat zij die bij Austerlitz nog uitgelaten waren - in Waterloo naarstig zochten naar een graf. In glorierijke dagen riep het volk: “Vive la Liberté”. Later hebben ze – nog voor de hemel op kon klaren – stiefpapa naar Elba doorgestuurd. De ketens die de leiders dragen zijn de vrijheid van het volk. Daarom ben ik hem, na Elba trouw gebleven. De woede heeft zich dus ook naar mij gekeerd. Het is precies in die vermaledijde dagen, dat ik de waarheid heb ervaren. Tsaar Alexander heeft zich over mij ontfermd en van hem heb ik geleerd dat echte vrijheid, vriendschap heet. Ach, geschiedenis is niets dan lusteloos vertragen… terwijl de tijd toch jachtig door blijft gaan. Hier in Arenberg, zal ik mijn memoires sluiten. Ik denk aan mijn hortensia’s. Er leeft een stille hoop dat in het verre Holland, iemand voor mijn bloemen zorgt; op zonnige, maar vooral ook op bewolkte dagen. Hortense de Beauharnais 1835