Lid sinds

17 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#53 Cement

Nog één laagje cement erover en Willem is voltooid verleden tijd. Sandra smeert keldervloer zorgvuldig glad en stopt de troffel samen met de cementzak en de emmer in een vuilniszak. Geen sporen achterlaten, dat is het belangrijkste. Zij zal niet tegen de lamp lopen, zoals die sukkels van de televisie. Als ze boven is, stopt ze de sleutel van de kelderdeur in haar broekzak. Zolang de vloer niet droog is, kan daar beter niemand komen. Op de fiets naar het afvalscheidingsstation fluit ze een deuntje. Willems deuntje, realiseert ze zich. Ze stopt abrupt. Als ze haar vuilnis heeft gedumpt, rijdt ze langzaam naar huis. Misschien moet ze verhuizen. Een heel nieuw begin, in haar eigen flat. Haar huis is toch meer Willems huis, dat is altijd zo geweest. Bovendien zal het moeilijk worden om de hypotheek te betalen van haar salaris. Maar met Willem onder de keldervloer is het link om het huis te verkopen. Dat kan niet eens! Als ze dat bedenkt, haalt ze een paar tellen geen adem. Ze stapt van haar fiets en hijgt. Willem zal in geen jaren officieel dood zijn en het huis staat op zijn naam. Ooit zal ze het erven, maar daar heeft ze nu niets aan. Thuis overvalt haar de stilte. Een nieuwe stilte, die van luisterende geesten, van ingehouden adem. Wat zijn de meubels vreemd, net alsof ze ergens op bezoek is. Het huis met alles erop en eraan lijkt haar verwijten te maken, maar wat heeft ze in godsnaam misdaan? Willem heeft het er zelf naar gemaakt met zijn gemep en zijn eeuwige gezeur over haar uiterlijk dat weinig opwindend was en het huis dat ze niet schoon genoeg hield. Mooi dat die pillen zo snel hun werk weten. Als je de weg weet op internet kun je alles krijgen. Het wordt avond en nog steeds zit ze op de bank. Ze doet geen licht aan al wordt het donker. Ze beweegt nauwelijks, want de lucht om haar heen is tastbaar alsof er voortdurend iets over haar huid strijkt. Tegen middernacht gooit ze de sleutel van de kelderdeur op de salontafel. Ze gaat de voordeur uit en loopt en loopt.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
PetraO, Sandra heeft wraak genomen - en hoe! Dit vind ik heel goed:
Thuis overvalt haar de stilte. Een nieuwe stilte, die van luisterende geesten, van ingehouden adem. Wat zijn de meubels vreemd, net alsof ze ergens op bezoek is.
(mag wel zonder enter, denk ik) Dingetje:
Sandra smeert keldervloer zorgvuldig glad
- Sandra smeert de keldervloer

Lid sinds

9 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
De gevolgen van de daad overvallen de HP, daar had ze blijkbaar geen rekening mee gehouden. Knap weergegeven, de heen en weer slingerende gedachtengang. Komt zeer realistisch over. De zorgvuldige planning geniet gedaan door het besef van de draagkracht van de gepleegde daad. Boeiend. Graag gelezen.

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Met jou wil ik geen relatie krijgen haha. Geweldig verhaal. In het kader van dit verhaal heb je de bevrijding, twijfel en onzekerheid treffend neergezet. Vrijheid brengt een berg aan onzekerheden met zich mee waar je vooraf niet aan denkt. Ik heb geen enkele aanvulling voor verbeteringen of veranderingen. Je had me te pakken. dank je wel voor het delen pim

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Die Sandra toch. Gelukkig is ze vrij handig en smeert ze zelf even een keldervloertje aan. Met een week of zes is Willem voldoende in het beton ingedroogd. Tegen die tijd kan ze aangifte van vermissing doen. Ik neem aan dat ze een stevig eind ging wandelen en niet voor altijd de pleiterik gaat. Een nuchter Petra O. verhaal. Graag gelezen weer.

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi dat die pillen zo snel hun werk weten.
Heb je deze zin zo bedoeld? Of is het dat die pillen hun werk deden of hun weg weten? De laatste alinea vind ik in het bijzonder heel mooi. Het thema bevrijding uit een relatie, desnoods op de harde manier, is populair bij deze opdracht.

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik werd helemaal opgeslokt door de bizarre gedachtegang van je HP. Het komt heel realistisch op mij over. Complimenten!

Lid sinds

13 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Jouw verhaal las ik gisteren voor het slapengaan, vanmorgen zat het nog in mijn hoofd. De eerste zin is briljant! Het verhaal past perfect in het thema van de opdracht. Er zitten erg mooie zinnen in, vb.: Het huis met alles erop en eraan lijkt haar verwijten te maken, maar wat heeft ze in godsnaam misdaan? Klein puntje: Ik vind de volgende zinnen niet zo lekker lopen, misschien doordat er kort na elkaar 'weet' en 'weten': Mooi dat die pillen zo snel hun werk weten. Als je de weg weet op internet kun je alles krijgen.

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Ze had toch alles beter eerst even kunnen overdenken. Daar zit ze dan met haar 'goede' gedrag. Heerlijk om te lezen.

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Goed verhaal, ik vond de eerste zin al erg sterk, en die kwaliteit behield je in het hele verhaal.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Petra, ik houd van de zinnen die janp ook aanhaalt. Hp kan wel zo veel doen/willen maar dit geeft de essentie weer. Hetzelfde als haar weglopen. Fijn je weer gelezen te hebben.

Lid sinds

17 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bedankt allemaal voor de complimenteuze reacties. Er zit een vertyping in: die pillen deden zo snel hun werk, in plaats van weten.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Ze komt op me over als een impulsieve dame. Hoewel ze wel heeft moeten wachten op de pillen, maar ze heeft duidelijk niet nagedacht over wat daarna zal gebeuren. Weglopen zal niet werken, tegenwoordig is iedereen toch bijna overal te vinden, vooral hier in het westen. Ik heb ervan genoten :thumbsup:.

Lid sinds

17 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
ADank je, Anne. Haar daad was niet zo impulsief, denk ik. Haar weglopen wel. Ze loopt eerder weg van zichzelf dan uit angst voor de politie ofzo.

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Erg fijn geschreven verhaal. Zit goed in elkaar. Al vrees ik wel een beetje voor het schuldgevoel van je hoofdpersoon. Dat kon wel eens gaan opbreken ;-) Alleen je laatste zin: "Ze gaat de voordeur uit en loopt en loopt." vind ik niet zo mooi. De herhaling van loopt vind ik niet zo prettig. Daar zou ik eerder "Ze gaat de voordeur uit en loopt de straat uit." van maken. Verder fijn!