schrijfopdracht #50 - Rouwproces

Het raakt ook een beetje het probleem van een forum (althans zoals ik dat voel). Commentaar komt vaak - hoe goed bedoeld ook - onbedoeld hard aan. In een schrijfgroep een stuk bespreken is een stuk makkelijker. Intonatie, gelaatsuitdrukking, vraag en antwoord.

Ik ga er altijd vanuit dat de gegeven feedback bedoeld is om ervan te leren daarom zie ik het niet als een probleem. Natuurlijk is het heerlijk als iedereen laaiend enthousiast over mijn invulling van de opdracht is maar dat is tevens het minst leerzaam. Tenslotte is mijn belangrijkste doel om hier te leren! :thumbsup:

Is het dat misschien, dat ik meen te proeven? Dat je de lezer diep hebt proberen te raken en daarbij te ver bent doorgeschoten? Dat je intentie niet zozeer was een verhaal te vertellen waarin emotie zit, maar een emotie hebt proberen over te dragen met een verhaal erom heen? Voor de goede orde: Het is een open vraag zonder waardeoordeel.

Dat is een interessante vraag! :nod: Mijn gedachtegang na het lezen van de opdracht was dat er duizenden redenen zijn waarom een kind in de boom zit en de meest voor de hand liggende zullen vast en zeker wel als onderwerp gebruikt worden bij de invulling. Ik zocht een persoonlijk doel waar ik de opdracht mee kon invullen. Out of my box wilde ik: geen verwachte 'Marietje'. Ik wilde een spannende invulling die de lezer mee zou nemen op een tocht van gevoelens. Gejaagdheid, rennen door een bos. Eerst bedacht ik een bizar verhaal met cocons aan een boom waarin kinderen zouden groeien. Een variant op de baby bo(e)om. Dat onderwerp heb ik moeten skippen ivm het woorden limiet. Toen dacht ik aan een levensboom, een kind erin en voilà dit verhaal werd geboren. :eek: Al met al denk ik dat je gelijk hebt. Ik ben begonnen met de survivaltocht en heb daarna de inleiding geschreven. :thumbsup: Hartelijk dank voor deze spiegel en dus voor jouw reactie! :)

Marietje, wat moet ik hier nog aan toevoegen? Het is prachtig geschreven, maar misschien wel te prachtig. Ook ik had moeite met vooral de tweede alinea. Nadenkertje; Je schrijft "jouw gemis" en ik vraag me af of dat klopt. Het gemis is van de HP en de 'jou' wordt gemist en is dus lijdend voorwerp.

Marietje, Gisteravond schreef ik je:

Zelf lees ik emoties. Ik ben een lezer, geen commentator. Dus daardoor gaan die theoretische verhalen langs mij heen. Wat mij betreft was jouw verhaal niet show of tell maar gewoon goed. Het kwam binnen.

Toen had ik nog niet alle reacties gelezen. Dus heb ik de hele draad nog eens doorgelezen. En ik vind het nog steeds geen mooischrijverij. Wel is het een interessante brij van meningen geworden. De enige zin waar ik over struikelde was eigenlijk deze: Op die open plek staat jouw uitgebloeide levensboom er krachtig bij. Naar mijn idee neigt dat misschien naar mooischrijverij. Maar dat was nog niet eens waarom het afleidde. Mijn hoofd stuurde mij, compleet onterecht, een beeld van prinses Irene die een boom staat te knuffelen. En daarna kwamen er beelden over een groep hippies die in een weiland aan het biodanzen zijn. Nu kan ik daar mezelf de schuld van geven. Maar wat mij betreft is dat de enige misser die jij in deze tekst maakte :). Naar mijn idee zei Schrijvenmaar iets zinnigs:

Ik lees het nu omdat jij het hier op het forum plaatst, maar als ik erover nadenk, zou ik wanneer ik een boek opensloeg en dit tegenkwam hem direct terug in de kast zetten.

Niet omdat ik haar mening deel over dit verhaal. Maar wel een mooie om in gedachte te houden wanneer mensen via een forum reageren op een verhaal. Uiteindelijk lezen we hier allemaal weleens verhalen die je (of in ieder geval ik) normaal gesproken niet zou lezen. Het kleurt daardoor ook wel de reacties die gegeven worden, denk ik. Ryn gaf een mooie uitdrukking aan jouw manier van schrijven:

De grootste schilders... hangen hun schilderij aan de muur, kijken ernaar, nemen hier en daar wat verf weg en zetten opnieuw met een likje surplus een ander accent, soms eindeloos (omdat ze nu eenmaal nooit tevreden zijn). Een meesterwerk rijpt in de geest.

Toevallig weet ik dat jij met bijzonder veel aandacht schrijft. En ook leest overigens. Jouw reacties zijn nooit ondoordacht. Dat is erg prettig. Woodpecker die raakte precies hoe ik denk dat jij het verhaal hebt geschreven.

maar een emotie hebt proberen over te dragen met een verhaal erom heen?

En uiteindelijk schreef jij:

Eerst bedacht ik een bizar verhaal met cocons aan een boom waarin kinderen zouden groeien. Een variant op de baby bo(e)om.

Dat zou naar mijn idee een vreselijk absurd verhaal kunnen worden. Was je al begonnen met schrijven? Heb je het bewaard? Mag ik het lezen? En nu heb ik volledig in stijl als 'jonge' amateurschrijfster en liefhebster van gevoeligheid toch een commentaar gegeven :)

Ik vind het wel zo netjes om ook op de laatste reacties te reageren: @A Kroeze- :thumbsup: bedankt voor je tijd om een herschrijf achter te laten! Ik laat e.e.a. sudderen. @Bart Snel- jij hebt helemaal gelijk: jouW gemis is fout. Bedankt voor je kritisch lezen. Tenslotte gaat het hier om de invulling van de opdracht. :nod: @Johanna B. Heel erg bedankt voor jouw concluderende visie op de hele draad. Het bevestigt voor mij veel. Misschien dat ik het bizarre verhaal nog eens uit ga werken maar ik heb nog zoveel andere verhalen in mijn hoofd die staan te trappelen, daarnaast raast mijn werkelijk leven ook voorbij! Jij wordt de eerste die het leest, dat beloof ik! :o Enne, bedankt voor je complimenten! :{}

@Bart Snel- jij hebt helemaal gelijk: jouW gemis is fout. Bedankt voor je kritisch lezen. Tenslotte gaat het hier om de invulling van de opdracht. :nod:

Uit jouw gemis put ik de kracht om je te vinden >> grammaticaal klopt "jouw" wel, maar de constructie slaat ergens op; je bedoelt iets als "het gemis aan jou". Ook dat is geen elegante tekst. SUGG: uit jouw afwezigheid etc

Marietje, hier is dan #66! Je hebt aardig wat teweeggebracht 8)