#51 Peinzen in het park

Ik kijk uit over het water, waar diverse vogels ronddobberen op de oppervlakte. Een zacht briesje waait langs mijn gezicht en wiegt het hoge riet ritmisch heen en weer. Niet ver van mij vandaan duiken twee meerkoetjes om de beurt de diepte in, op zoek naar een lekkernij. En telkens wanneer ze onderduiken ben ik benieuwd waar ze weer zullen opduiken. Met mijn adem ingehouden wacht ik af en glimlach wanneer ze vanuit het niets omhoog schieten en het water in dikke druppels van hen af druipt. Midden in het water ligt een deel van een omgevallen boom, waarvan de schors inmiddels groen en glibberig is geworden en waar zoetwaterschelpen een welkome maaltijd vormen voor de krijsende meeuwen die boven mijn hoofd cirkelen. Ik adem een aantal keren diep in en voel de spanning langzaam van me af glijden. Gefascineerd kijk ik naar een aalscholver die even verderop op een boomstronk met zijn vleugels wijd uitgeslagen zijn lijf opwarmt aan de zon. Boven mij strekt de blauwe hemel zich uit, met slechts hier en daar een verdwaalde wolk die langzaam voorbij schuift. Genietend sluit ik mijn ogen en keer mijn gezicht in de richting van de zon, wiens stralen me lijken te omarmen. Door de serene rust, de aanwezigheid van de zon en de zorgeloosheid van de dieren in het park kom ik tot rust en relativeer ik mijn gedachten.