Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#50 Veilig

Het boerenerf ligt er verlaten bij. Een kruiwagen leunt moedeloos naast een regenton met zijn handvatten tegen de stalmuur, twee klompen staan slordig bij de achterdeur van het woonhuis. Een tractor rust uit onder zijn afdak, dikke klonten klei in het grove profiel. Een voorjaarsbriesje doet de bomen langs de sloot zachtjes ruisen, de zon houdt zich schuil achter de wolken. Dan piept er plots een kinderhoofdje om de hoek van de stal. Twee priemende blauwe ogen onder een blonde krullenbol spieden het erf af. Niets te zien, alles stil, bewegingloos. Het jochie zakt door de knieën en verkent het terrein opnieuw. Hij fronst zijn wenkbrauwen. Komt overeind en loopt voorzichtig het erf op, steeds om zich heen kijkend. Verdwijnt onder het afdak, loopt om de tractor heen, komt weer naar buiten. Stopt even, tuurt om zich heen. Dan sluipt hij naar de regenton, legt zijn oor er even tegenaan en tilt met één snelle handbeweging het deksel op: niets. Zijn lichaamstaal verraadt teleurstelling. Hij legt het deksel weer terug en speurt opnieuw het erf af. Ineens komen er vanuit de verte kinderstemmen dichterbij, opgewonden lachend, begeleid door klossende laarsjes. Een troep jongens en meisjes verschijnt op het erf, zwermen uit, kijken rond, en roepen iets naar de zoekende blonde. Die haalt geërgerd zijn schouders op, snauwt wat, schopt een steentje weg. Vanuit de hoogte bekijk ik dit tafereel en ik weet: het gaat hem niet lukken. Zijn zusje kan hoger klimmen dan hij denkt. Een kwartier geleden kietelde ze mijn oksels met haar kleine gympies, greep ze zich vast aan mijn takken, ze trok en duwde, met haar armpjes, haar beentjes, haar voetjes. Nog nahijgend nestelde ze zich op mijn mooiste rechte tak, verschoof wat, zocht met haar voetjes steun op een lagere tak, sloeg een armpje om mijn stam. En nu zit ze hier, bij mij, zo stil en onzichtbaar mogelijk te zijn. Ik voel haar warme lijfje tegen mijn bast, span mijn spierballen om haar goed vast te houden en sluit, trots glimlachend, mijn bladerdek dichter om haar heen.

Lid sinds

9 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi sfeerbeeld van een vertellende boom. Uitputtend beschreven, zorgvuldig geschetst. Eerste alinea verwachtingsvol. Fijn afgerond verhaal met een hartverwarmende finale.

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Krintje, Naar mijn gevoel: een rustiek sfeerbeeld, met oog voor detail in een passend ritme geschreven. Met plezier gelezen. Alleen deze zin loopt volgens mij niet lekker:
Een troep jongens en meisjes verschijnt op het erf, zwermen uit, kijken rond, en roepen iets [...].

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Krintje, ja, mooi van sfeer en het perspectief vanuit de boom vind ik origineel. Klein tipje:
Een kruiwagen leunt moedeloos naast een regenton met zijn handvatten tegen de stalmuur
schaar wat bij elkaar hoort, ook bij elkaar.(een regenton heeft geen handvatten) "Een kruiwagen leunt moedeloos met zijn handvatten naast een regenton tegen de stalmuur" (Handvatten wordt zelden goed gespeld. Compliment daarvoor :) )

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank allemaal voor de fijne feedback! @Woodpecker: je hebt helemaal gelijk natuurlijk. Meervoud en enkelvoud door elkaar gehaald, lekkere beginnersfout, zeg. @janpmeijers: heb inderdaad gepuzzeld met deze zin. Weet nog steeds niet wat te verkiezen is. Liet eerst de regenton gewoon weg, maar ja, die kreeg nog wel een rol toebedeeld :-). "Een kruiwagen leunt moedeloos met zijn handvatten tegen de stalmuur, naast een oude houten regenton." Of zoiets.

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik ben het roerend eens met de andere commentaren, lieflijk geschreven sfeerverhaal en origineel perspectief vanuit de boom. Ook goed dat je de regenton eerst opvoert en dat die later terugkomt.

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@janpmeijers: heb inderdaad gepuzzeld met deze zin. Weet nog steeds niet wat te verkiezen is. Liet eerst de regenton gewoon weg, maar ja, die kreeg nog wel een rol toebedeeld :-). "Een kruiwagen leunt moedeloos met zijn handvatten tegen de stalmuur, naast een oude houten regenton." Of zoiets.
Dag Krintje, Optie: Een kruiwagen leunt moedeloos naast een regenton, met zijn handvatten tegen de stalmuur. Twee klompen staan slordig bij de achterdeur van het woonhuis. Probleem opgelost :)