#50 Hannah

Zonder iets te zeggen ren ik, al wat ik kan, het schoolplein af

Meisjes dragen jurken, worden vies en klimmen in bomen. Gelukkig weet Hp de regels te ontwijken. Ik vind dat het overduidelijk door een kind is verteld. Jonge puberteit? Het leest echt aangenaam weg.

Je schept een lekker geheimzinnig sfeertje, waarin de HP zich heerlijk in haar eigen wereld terugtrekt. Leuk dat einde. Zonder iets te zeggen ren ik, al wat ik kan, het schoolplein af. 'al wat ik kan' klopt volgens mij niet. 'zo snel als ik kan'?

Een lekker rebellerend stukje! Waarom worden we als 'anders' beschouwd als we niet in het bekende plaatje passen? Mooi hoeveel karaktereigenschappen men uit dit stukje kan halen zonder dat je het benoemt: ze weet wat ze wil, laat zich niets vertellen, houdt van haar vrijheid, neemt deze ook. Ze heeft oog voor de natuur, is creatief, organiserend en eist haar plek op. En dat allemaal omdat ze in een boom klimt! :thumbsup:

Heerlijk zo'n kind dat in een boom klimt en haar eigen plek in de wereld op deze manier vindt. Ik zou haar gedachten willen horen, als ze over reizen denkt. Wat denkt ze dan?

Mirte, Beeldend verhaal, je laat het meisje mooi tot leven komen. Ik viel ook over deze constructie:

Zonder iets te zeggen ren ik, al wat ik kan, het schoolplein af

Heel mooie vertelling. Je krijgt zo sympathie voor het kleine meisje... want ik denk dat ze nog niet zo oud is toch? :thumbsup:

Ik droom zo met Hannah mee. Heerlijk alleen in de boomhut en nog weekend ook.

Jammer dat je in de titel al het geslacht verraad, de laatste zin zou dan effectiever zijn geweest. Pas dan weet je zeker dat om een meisje gaat. Dit gezegd hebbende: het verhaal neemt je mee. Goed geschreven en ingeleefd met een verrassende , doch getelefoneerde clou.

Herkenbaar geschreven, meisjes hebben een eigen plek nodig. Ik ben het wel met Marcker eens dat Met een andere titel het einde verrassender zou zijn geweest. Met plezier gelezen

Leuk dat ze er lekker tegenin gaat. Ik let nooit zo op titels dus je plot was een aangename verrassing ;).

#50 Droomboom Het is vrijdagmiddag 3 uur. Julian wil met me afspreken maar ik heb vandaag geen zin. Zonder iets te zeggen ren ik zo snel als ik kan het schoolplein af. Op weg naar mijn favoriete plek. Hijgend pak ik het laddertje dat ik zelf in elkaar heb getimmerd. Een handig hulp om op de eerste tak van deze reuzeneik te komen. Daarna is het voor mij a piece of cake om naar de hoogste boomtop te klauteren. De bladeren ritselen, een duif fladdert weg. Ik klim naar de tak waaraan mijn rode rugzak bungelt. De rugzak zit vol handigheidjes en hebbedingetjes. Deze tas heb ik eens achtergelaten zodat ik niet iedere keer dezelfde voorraad mee hoef te sjouwen. Ik ga lekker languit op de stevige tak zitten met mijn rug tegen de grillige stam aan. Ik luister naar de wind die de bladeren opjaagt. De vogels lijken blij om mij weer te zien. Ze fluiten een vrolijk deuntje. Als ik hier na schooltijd zit dan probeer ik de vogels na te doen. Ik droom vaak over reizen naar verre landen. Ik hoef dan niet meer naar school en naar mijn strenge ouders te luisteren. Ik haal een klein mes en een houtje uit mijn rugzak. Ik scherp het hout en droom lekker verder. De houtsnippers dwarrelen naar beneden. Ik hoor gekraak onderaan de boom en zie dat Julian naar boven kijkt. Hij roept mijn naam. Julian heeft immers mijn ladder gezien. Ik houd me muisstil. Ik wil deze plek met niemand delen. Het is mijn plek! Mijn moeder zou deze droomboom sowieso verbieden. Meisjes dragen jurken, worden nooit vies en klimmen al helemaal niet in bomen! …

:thumbsup: en ;)

Herschrijf: #50 Droomboom Het is vrijdagmiddag 3 uur. Julian wil met me afspreken maar ik heb vandaag geen zin. Zonder iets te zeggen ren ik zo snel als ik kan het schoolplein af. Op weg naar mijn favoriete plek. Hijgend pak ik het laddertje dat ik zelf in elkaar heb getimmerd. Een handig hulp om op de eerste tak van deze reuzeneik te komen. Daarna is het voor mij a piece of cake om naar de hoogste boomtop te klauteren. De bladeren ritselen, een duif fladdert weg. Ik klim naar de tak waaraan mijn rode rugzak bungelt. Deze rugzak zit vol handigheidjes en hebbedingetjes. Ik ga lekker languit op de stevige tak zitten met mijn rug tegen de grillige stam aan. Ik luister naar de wind die de bladeren opjaagt. De vogels lijken blij om mij weer te zien. Ze fluiten een vrolijk deuntje. Als ik hier na schooltijd zit dan probeer ik de vogels na te doen. Ik droom vaak over reizen naar verre landen. Ik hoef dan niet meer naar school en naar mijn strenge ouders te luisteren. Ik haal een klein mes en een houtje uit mijn rugzak. Ik scherp het hout en droom lekker verder. De houtsnippers dwarrelen naar beneden. De boom kraakt en Julian tuurt naar boven. Hij roept mijn naam. Ik houd me muisstil. Ik wil deze plek met niemand delen. Het is mijn plek! Mijn moeder zou deze droomboom sowieso verbieden. Meisjes dragen jurken, worden nooit vies en klimmen al helemaal niet in bomen! …