# 50 Pepijn en het mensenfruit

‘Mooi!’ zegt Pepijn. Mama hoort het niet. En papa hoort het ook niet. Dat is niet eens zo gek, want Pepijn kan nog niet echt praten. Maar binnen in het hoofd van Pepijn zitten al bijna alle woorden. Pepijn heeft zich met twee handjes aan de luie stoel opgetrokken. De stoel staat voor een raam waardoor je de hele wereld kan zien. Er is veel te zien in de wereld. Vandaag ziet Pepijn de hoge bomen die tegen de blauwe lucht aan zijn geplakt. Hij zoekt de allerhoogste en begint met kijken bij het groene gras, waar de voeten van de boom in staan. Dan gaan de ogen van Pepijn langs de dikke bruine stam omhoog. Na een poosje steken er mooie takken uit. Net armen. Er komen steeds meer groene blaadjes aan de armen. Verder omhoog beginnen de blaadjes te trillen. En de boom begint een beetje te wiebelen. Net als Pepijn. Zijn ogen zijn nu bij het topje van de boom. Daar wapperen de blaadjes heel hard en het topje zwaait heen en weer. Het zwaait naar Pepijn. ‘Hallo!’ zegt Pepijn tegen de boom. ‘Tot ziens!’ zwaait het topje. En weg is de boom. Nu ziet Pepijn alleen nog maar lucht. En die lucht, die gaat nooit weg, zó groot is die. Pepijn’s hoofd ligt al helemaal in zijn nek en nog steeds is de lucht niet weg. Er drijven witte schaapjes in. Nu moet het hoofd weer een beetje recht, want Pepijn valt bijna om. Ha, daar is de boom weer. Het lijkt wel alsof de zwaaiende top van de boom de schaapjes probeert te aaien! Dat moet Joris zien! Joris is de allerbeste grote broer. Maar dan komt mama de kamer binnen. ‘Fruithap!’ roept ze. Lekker, denkt Pepijn tevreden. Hij is gek op fruithap. Fruit groeit aan een boom, heeft Joris hem verteld. Maar Pepijn is zojuist geen fruit tegengekomen in zijn boom. Hij zal straks beter kijken. Pepijn eet snel door. ‘Je hebt snel gegeten Pepijn’, zegt mama. Dat moest ook, denkt Pepijn, want ik moet nog even naar mijn boom. Hij wijst met zijn handje naar het raam. ‘Fruit kijken!’ roept hij. ‘Mooi buiten hè?’ zegt mama. ‘We gaan zo lekker wandelen.’ En dat doen ze. Pepijn rolt in zijn buggy door de wereld. Hij komt steeds dichter bij de bomen. De allerhoogste is van hem. Maar waar is het fruit? Dan ziet Pepijn Joris. Hij hangt op zijn kop in de boom. Naast hem hangt Sam, zijn vriend. En daar is Eefje, het buurmeisje. Die hangt iets hoger. Mensenfruit, denkt Pepijn, dat kan ook. Maar dan springt al het fruit uit de boom. En samen gaan ze terug naar huis.