schrijfopdracht#49- Dag 6-

Dag 6 Een zeer vruchtbare dag. Deze zesde dag begon toen de zon de sterren verjoeg. Ik zag de scheiding tussen het droge en de vergadering van de wateren. In het uitspansel van de hemel vloog reeds het gevogelte en in het water was een gewemel van levende zielen. Op de aarde vermenigvuldigde zich het zaad zaaiende kruid. Vandaag vulde ik de aardbodem met levende, kruipende wezens. Wild en tembaar gedierte. Zij spijzen het kruid. Maar het was nog niet volledig, er moest een reden zijn waarom. Uit een mengsel van water en aarde schiep ik de mens, naar mijn evenbeeld. Ik noemde hem Adam. Maar het voelde nog niet goed. De eenzaamheid scheurde Adam in tweeën en zijn zachte kant noemde ik Eva. Beiden plaatste ik in het paradijs en gaf ze de heerschappij met de boodschap vruchtbaar te zijn en de aarde te vullen. Morgen houd ik een rustdag. Nu, in het kleine licht aan het hemelgewelf houdt Eva haar Adam in haar armen. Ik zie dat mijn creatie goed is. Toch?