Wekelijkse schrijfopdracht #48 - Better luck next time!

Ik voel de onrust gieren in mijn lijf. Gespannen knoop ik mijn stropdas voor de spiegel. Ik doe het bovenste knoopje van mijn jasje dicht. Ik kijk tegen een frisgeschoren kop, maar vooral de twinkeling in mijn ogen verbaast mij. Had niet gedacht die nog aan te treffen. Tien minuten te vroeg loop ik op de receptiebalie af. Het marmer en de gouden letters glimmen mij tegemoet. Mijn voetstappen weerkaatsen door de grote open ruimte. Ik voel me machtig. Twaalf minuten geleden niet, toen ik de roze snorfiets van mijn moeder twee straten verderop parkeerde. Ik wilde niet op de fiets, want dan zou ik gaan zweten, op de trein kan je niet vertrouwen, het was te ver om te lopen, en een auto hebben ik en mijn moeder niet. ´Goedemorgen, ik heb om 09:00 een afspraak bij meneer van Loon.´ 'O wat spijtig, u bent zeker meneer Zuydewijk.' 'Dat klopt.' 'Het is al bijna 10:00 meneer.' Met de topjes van haar vingers draait ze aan haar zilveren pen. 'U hebt zich vergist door de zomertijd.' Vlug kijk ik op mijn horloge. Ik zie toch echt 08:51 staan. Ik kijk weer naar de vrouw achter de balie die met haar pen naar een flatscreen boven een bank wijst. Het nieuws staat aan, rechtsonder in beeld een klokje. Inderdaad, 09:51. Er volgen drie akelig pijnlijke seconden. 'Meneer van Loon maakt zeker geen uitzonderingen?' Ze schudde haar hoofd. 'Nee, sorry' Ik wist het antwoord eigenlijk al. 'Wilt u mijn oprechte excuses overbrengen?' Ze knikt, maar we weten allebei dat daardoor niks zal veranderen. Ik laat vijf pakjes instantnoodles en een 6-pack bier op de band vallen. Meer geld is er niet voor eten deze week. Als ik wacht tot ik aan de beurt ben denk ik aan het aanbod van mijn moeder. 'Je mag zo vaak komen eten als je maar wilt.' Ik zie de borden vol met groente en sappig draadjesvlees al voor me, maar tegelijkertijd maakt het me boos. Ik ga niet bij mijn moeder zitten eten. 'Ik ben geen fucking kleuter'. 'pardon?' zegt de cassiere. 'O sorry, zei ik dat hardop?'