Autobiografie

Ik ben bezig met een autobiografie. Zo dat is er uit. Lang heb ik zitten peinzen over de opbouw en het begin. Maar ik denk dat ik antwoord wel gevonden heb. Ik begin namelijk (zoals dat ook in het echt is voorgevallen) dat ik bij de psycholoog zat en zij mij vroeg om maar eens alles te vertellen van vroeger wat ik mij ook maar kon herinneren. En het mocht zo gedetailleerd mogelijk. Dat was al een helder begin voor mij en ik denk voor de lezer ook. Dan maakte ik mij zorgen, of ik alles moet noteren, of zijn passages belangrijker. Dus bijvoorbeeld dialogen houden, die het verhaal ten goede doen en die de lezer verder helpt in het hele proces van begrijpen en meevoelen. Het moet namelijk ook een therapeutische werking hebben, ik hoop dat mensen, die hetzelfde hebben meegemaakt als ik, steun en moed krijgen door dit verhaal.