Hoe gaat het met je boek?

Al zes maanden lang ben ik aan de grote klok aan het hangen dat ik een boek aan het schrijven ben. Goed voor mijn motivatie, dacht ik. Want ik kan natuurlijk in september niet aankomen met ‘het is niet gelukt’, als iedereen net zo hooggespannen op het resultaat wacht als ik.

Die motivatie werkt echt. Echter begint onderhand ook de druk toe te nemen. Bijna elke dag word ik bestookt met de vraag: Hoe gaat het met je boek? Dat zal ik je eens vertellen:

Het valt me tegen, daar moet ik eerlijk over zijn. Ja, het schiet wel redelijk op, ik heb aardig wat geschreven en ben op de goede weg. Maar een boek schrijven is echt honderd keer moeilijker dan ik dacht.  En ook vele malen tijdrovender dan ik had gepland, zeker omdat ik mijn perfectionisme altijd vergeet in te plannen. En mijn opstartproblemen. Dus steeds vaker fluistert dat alom bekende stemmetje in mijn achterhoofd: 'Wat als het niet goed genoeg is? Wat als je het niet op tijd af krijgt? Wat als dit het zoveelste project wordt dat je niet afmaakt? Wat als het keihard flopt?'

Je leest het al: niet de meest constructieve gedachten. Zo wordt mijn enthousiaste uitdaging bijna ongemerkt iets wat ‘moet’. En dingen die moeten, daar kan ik niet zoveel motivatie voor opbrengen. Zeker als het eigenlijk voor niemand moet, behalve voor mezelf.

Dus hoe zorg ik dat het leuk blijft? Dat ik het wil doen, en niet moet doen? Het meest eenvoudige antwoord dat ik hierop kan bedenken is: ik vind mijn verhaal gewoon echt het schrijven waard. Het wil geschreven worden. En juist doordat ik het zoveel mensen heb verteld, weet ik dat die gedachte gedeeld wordt. De enthousiaste reacties op mijn verhaalconcept geven me energie om door te gaan. Daarnaast helpt het om wat verwachtingen bij te stellen. Dan probeer ik terug te denken aan waarom ik het wilde. Niet omdat ik rijk en beroemd wil worden, maar omdat ik een boek wil schrijven. Omdat ik wéét dat ik dat kan. Omdat ik schrijven leuk vind. Omdat ik van boeken hou. Omdat het gewoon gaaf is om je eigen boek in de kast te hebben staan.

In zijn boek Het Element beschrijft Sir Ken Robinson: 'Het Element is het punt waar natuurlijk talent en persoonlijke passie elkaar ontmoeten. Als mensen in hun element zijn, zijn ze het meest zichzelf, het meest geïnspireerd en halen ze het beste uit zichzelf.'

Fictie schrijven biedt mij de gelegenheid om de combinatie te maken tussen mijn werk in de psychiatrie, dat ik met hart en ziel doe, en datgene wat ik al sinds de kleuterklas goed kan: schrijven.  Dat is mijn element. Ik zou ook dolgelukkig zijn als ik dit boek schreef, zonder dat iemand ooit van het bestaan zou weten. Dat ik nu een deadline heb, voor de kans om het boek een plekje in meerdere boekenkasten te laten veroveren, is mooi meegenomen, maar eigenlijk slechts bijzaak.

Met die gedachten vind ik het schrijven weer leuk, ben ik weer in mijn element, en ga ik weer als een speer. Dus, hoe het met mijn boek gaat? Fantastisch, het is één van de leukste dingen die ik ooit heb gedaan.

Angela van Leersum is een beginnend schrijfster en heeft pas haar eerste schrijfcursus afgerond bij de SKVR in Rotterdam. Veel heeft ze nog niet gedaan op schrijfgebied, maar in oktober won ze de 2e winactie van DMI Books. Op het moment is ze bezig met het schrijven van haar eerste boek, dat binnen een jaar af moet zijn. Haar schrijfproces kun je volgen via haar weblog: angelavanleersum.wordpress.com