Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#47 HELP!

25 maart 2015 - 19:42
Het ergste vind ik het douchen na de gymles. De populaire meiden kleden zich altijd zonder problemen uit en lopen in hun blootje rond alsof het de normaalste zaak van de wereld is. De dikkerdjes verschuilen zich achter een handdoek en de magere latten slipstreamen met ze mee. En ik? Mijn veters zitten altijd in de knoop, ik vergeet mijn shampoo, of ik ren vlak voor het einde van de les naar de wc en houd mijn hoofd onder de kraan. ‘Ik heb al gedoucht hoor!’ Ik haat mijn lichaam, ik kan er zelf niet eens naar kijken! Mijn borsten verberg ik onder strakke topjes. Gelukkig zijn ze klein! En door mijn wijde skaterbroeken en korte haar denken mensen vaak dat ik een jongen ben! Ik weet nog dat ik voor mijn derde verjaardag een tractor wilde. Geen poppenhuis of Barbie maar een tractor met aanhanger waar ik zelf op kon zitten. Ik herinner me nog mijn enorme teleurstelling toen er uit het grote pak een roze K3 fietsje kwam! Het ding heeft alleen maar in de schuur gestaan! Nu ben ik zestien en ik zit in drie havo. Ik ben al een keer blijven zitten omdat ik volgens de zorgcoördinator een ‘identiteitsprobleem’ heb dat mijn resultaten negatief beïnvloedt. Leuk gezegd, maar niemand vraagt mij hoe ik me werkelijk voel. Wat er echt met me aan de hand is. Ik weet zeker dat mensen iets vermoeden en achter m’n rug over me kletsen. Ik heet Marlies, maar ik wil Martijn zijn. Help me! Alsjeblieft!!

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
25 maart 2015 - 20:01
Karin, ik vind dit prachtig. Gelijk de eerste zin is boeiend en werpt vragen op. Hetgeen volgt is een vlotte getuigenis van een probleem dat tegenwoordig toch een beetje uit de taboesfeer geraakt (enfin, dat hoop ik toch). Het is in elk geval een thema dat jongvolwassenen zeer zal aanspreken. Goed gedaan denk ik dan. Heel goed!

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
25 maart 2015 - 20:04
Karin, Een verhaal als dit was te verwachten. De 1e en de 3e alinea vind ik goed, daar laat je het zien, in de andere alinea's wordt het wel heel erg uitgelegd. Probeer de toon van de 1e alinea aan te houden en maak van de derde een op zichzelf staande scene.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 maart 2015 - 8:14
Toevallig ken ik iemand in de omgekeerde situatie. Volgens mij komt dit verhaal oppervlakkig gezien heel dichtbij de verwarring die een jonge transgender kan voelen. Een mooi thema.

Lid sinds

13 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
26 maart 2015 - 15:10
Karin, een realistisch goed geschreven verhaal. Ik zag laatst op TV twee oudere, getrouwde mannen die hun leven lang gevoeld hadden dat ze in een verkeerd lijf zaten. Een van die twee was pas na zijn pensionering uit de kast gekomen. Zo lang moet en hoeft Marlies/Martijn niet te wachten. Mij lijkt dat als je snel van identiteit wisselt, de schade en het verdriet beperkt blijven.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
26 maart 2015 - 16:11
@ Nyceway. Dank je wel. Ik twijfelde inderdaad of ik de HP alles zou laten vertellen of ruimte zou laten voor invullen door de lezer. @ W Rynlandt. Bedankt voor je positieve reactie. Ondanks het feit dat de taboesfeer wat minder is worstelen mensen nog steeds. Je gevoelens naar buiten brengen is al een stap, maar het eventuele vervolg is helemaal ingrijpend! Het vraagt heel veel moed en doorzettingsvermogen! @ janpmeijers. Ik ben het met je eens dat de alinea's heel verschillend van toon zijn. Mijn bedoeling was de afwisseling van emoties en de meer afstandelijke benadering van de HP te beschrijven. Dat is misschien niet goed gelukt. @ Johanna B. Mijn kennis over dit thema is ook gebaseerd op tv programma's en verhalen. De echte emotie ken ik gelukkig niet uit ervaring. Het blijft inderdaad oppervlakkig! @ Dos Wijnhof. Dank je wel! Marlies/Martijn heeft nog een lange weg te gaan die veel moed, pijn en doorzettingsvermogen vraagt. Ik hoop dat hij/zij hulp krijgt en gelukkig wordt!

Lid sinds

14 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
26 maart 2015 - 16:52
Een situatie met veel onderliggend leed. Ik ben het eens met het commentaar van @janp: dit zijn verhalen waarbij je de emotie, de wanhoop, het ongelukkige toekomstperspectief, het onbegrip van de omgeving moet overbrengen door . Ik zou de andere paragrafen herschrijven. Schrap uitleg. Laat details zien waaruit de lezer zelf zijn conclusies kan trekken. Of iemand zich de kado's die hij bij zijn derde verjaardag kreeg nog weet te herinneren op zijn zestiende, betwijfel ik. De derde verjaardag lijkt me ook niet relevant voor je boodschap: 'dat ik als kleuter' zegt m.i. genoeg.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
27 maart 2015 - 16:53
Geweldig verhaal Karin. Vooral dat je schrijft dat niemand daadwerkelijk vraagt hoe het met haar is. Ik bedoel maa , daar draait het om. Graag gelezen!

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
31 maart 2015 - 21:20
Een mooi verhaal, Karin. Je beschrijft het mooi. Ik vind het zielig voor haar dat ze zo moet leven en ik hoop dat ze ooit zichzelf kan zijn. Een tip: je schrijft met veel uitroeptekens. Ik heb sinds korte tijd geleerd dat je daar erg zuinig mee moet zijn. Wat mij betreft mag je van mij hier ook een aantal uitroeptekens weghalen. Je tekst wordt daar absoluut niet minder van. Het is inderdaad een thema die veel YA zal aanspreken.

Lid sinds

14 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
31 maart 2015 - 23:07
Een tip: je schrijft met veel uitroeptekens. Ik heb sinds korte tijd geleerd dat je daar erg zuinig mee moet zijn. Wat mij betreft mag je van mij hier ook een aantal uitroeptekens weghalen. Je tekst wordt daar absoluut niet minder van.
Het is net zoiets als heel vaak "Brand!" roepen. Als het dan een keer echt brand is, gelooft niemand het meer ...