# 46 Niet voor het eten
De wethouder had al enige tijd last van groene pus die uit zijn oren kwam sijpelen. Het was vast een ontsteking, een na-ebben van zijn laatste verkoudheid, dacht hij. De verantwoordelijkheden die op zijn schouders rustten gaven hem ook weinig tijd voor een goed herstel. Hij voelde er niets van, maar het maakte hem onzeker. Er werd tenslotte op hem gelet. De stroom drab leek ook toe te nemen; de watjes die hij in zijn oren stopte waren steeds sneller verzadigd.
Toen op de openingsdag van de nieuwste hondenuitlaatplaats een fotograaf hem op zijn neus hintte schrok hij. Een geelgroene draad slijm bleef aan zijn vinger hangen. De volgende morgen bezocht hij zijn huisarts, die hem hoofdschuddend aankeek en minimum van drie dagen algehele rust voorschreef. Op de fiets naar huis voelde hij zich steeds slechter en er leek een zoemend geluid in zijn oren te klinken. Zijn verbeelding nam het vast over. Hij kwam niet van het gebrom af en maakte zich zelf verwijten. Had hij maar rustiger aan gedaan!
Thuis dook hij zijn bed in, maar niet nadat hij een dosis had genomen van de ADD-LIFE4000 die hij onlangs via het internet had besteld. Hij had ontdekt dat de doorzichtige capsules met bobbelige substantie hem direct veel energie gaven. Misschien had hij dat beter niet kunnen doen, dacht hij later, want de nacht was een hel. Van slapen kwam niets. Zijn hoofd knarste, piepte en de substantie vloeide heviger. Daarbij was er een ondragelijke jeuk op komen zetten, waardoor hij zijn vingers zo diep in zijn openingen drong dat hij het uitschreeuwde van de pijn.
Op enig moment moest hij toch van uitputting in slaap gevallen zijn. Hij zag het ochtendlicht tussen de kieren van zijn gordijnen naar binnen schijnen en uiteenvallen in oneindig veel kleuren. Zo had hij dit nooit eerder gezien. Hij wilde zijn ogen openwrijven, maar stuitte op weerstand. Was het dan allemaal opgedroogd? Was het zo erg? Hij gleed - wonderwel - soepel uit bed en slofte naar de badkamer, waar hij in de spiegel keek. Zijn wereld stond stil. Zijn hoofd was geen mensenhoofd meer. Het was het hoofd van een …
Grappig met dat open einde.
Lid sinds
9 jaar 9 maandenRol
Merkwaardig verhaal. Absurd
Lid sinds
10 jaar 8 maandenRol
Een slijmerig insect? Ik
Lid sinds
10 jaar 10 maandenRol
Ja, welk beest? Ik ben
Lid sinds
9 jaar 10 maandenRol
Hey Eline... mooi verhaal en
Lid sinds
10 jaar 4 maandenRol
Ik zou het echt niet weten!
Lid sinds
10 jaar 10 maandenRol
Het was het hoofd van
Lid sinds
16 jaar 6 maandenRol
Gek genoeg vind ik het open
Lid sinds
10 jaar 11 maandenRol
Haha, het is denk ik ook
Lid sinds
9 jaar 10 maandenRol
Goed verteld. Ik ben nu ook
Lid sinds
18 jaar 1 maandRol
Misschien is een aliensoort
Lid sinds
9 jaar 10 maandenRol
'Hij zag het ochtendlicht
Lid sinds
13 jaar 2 maandenRol