#46 De weg naar de berg

@Ryn? Even om je te laten weten dat ik je gelezen heb. Ik herlees je, morgen, om te kunnen vatten, overdenken en reageren. :thumbsup:

@Ryn, net jouw verhaal gelezen. Ben zeer onder de indruk. Ik reageer morgen...

Dag W Rynlandt, Ik las het ook. Mooi. Maar wel erg ruim over de driehonderd woorden.

Ik haal er even een woordenboek bij voor sommige woorden :) Het heeft wel een 'goddelijk' kantje..

Wat een prachtig verhaal en heel mooi geschreven.

Niet zomaar een verhaaltje. Door het in godsdienstige watten te leggen heb je een simpel gegeven in een mooi verhaal gehuld. Knap hoor. Ik zou dat niet kunnen.

@Ryn, als de berg niet naar Mozes komt, gaat Mozes naar de berg ... Ik weet niet waarom ik dit schrijf; het komt als eerste bij me op. Benzion, als nieuwe profeet. Er groeit uit hem een galactische slak die het pad verlicht naar (de berg van) Jahweh. Deze tekst is zo rijk dat ik alleen een flard kan vermoeden van hetgeen zich in je hoofd afspeelde toen je het schreef. Aan de andere kant is het niet echt een toegankelijke tekst te noemen maar als ik je graag lees, en ja, dat doe ik heel graag, dan wil ik moeite doen omdat dit jou als schrijver (en je teksten natuurlijk) toekomt. Je hebt mij twee nieuwe woorden geleerd: pruikenmakersdrafje en pikkedillen. Stevig dak en schamele hutten vind ik ietwat haaks op elkaar staan. Ik blijf verwonderd en stil achter na je nu vijf, zes keer te hebben gelezen. Je passies, die je beheerst, zijn talrijk.

Maddbrug, bedankt alvast om te lezen! Woodpecker, je hebt gelijk. Het hoort niet, maar een gedaanteverwisseling in driehonderd woorden lukte mij niet. Deze opdracht schreeuwde gewoon om ietsje meer omdat je ook niet zomaar zonder reden verandert... Had ik dan nog geen woorden opgespaard uit vorige opdrachten? Nee. Waarschijnlijk niet. Misschien wordt het keurlijfje mij hier ook gewoon iets te krap. Lili, sorry voor de moeilijke woorden. Ik geef toe, ik heb het een beetje gezocht. Echt sorry hoor. Eline en Angelique bedankt voor jullie fijne reacties. En dan Mili! Ach wat moet ik ermee aan? Ik sta in twijfel. Ga ik de tekst uitleggen of niet? Misschien geef ik toch wat bedenkingen mee: - eerste alinea: de zonde van Benzion is duidelijk, hij is geen enggeestig, maar een bevlogen man. Hij hield zicht niet aan de strenge voorschriften van de oude teksten maar wilde gepassioneerd vertellen en gebruikte daarvoor ook een verhaal dat heidense oorsprong heeft maar in feite dezelfde God dient. (En hoewel ik mezelf geen bevlogen man wil noemen - verre van - is dit misschien zelfs een knipoog naar mijn eigen overmaat van woorden bij deze opdracht. Verschoning dus). - tweede alinea: het loofhuttenfeest gedenkt de uittocht van de Joden uit Egypte. Ze doolden veertig dagen door de woestijn zonder vaste verblijfplaats, zonder stevig dak boven hun hoofd - maar Benzion wijst erop dat ze beschermd werden door (het figuurlijke) huis van God. En hij verwijst naar de slak die haar huisje meedraagt - want wie in God gelooft, draag zijn bescherming (als een huis) altijd bij zich. - vierde alinea: het van oorsprong Scandinavische mythologische verhaal van een slak die langs de hemel trekt opzoek naar de berg van de goden. Uit haar slijmspoor is volgens dat verhaal de Melkweg ontstaan. - vijfde alinea: voor de hoge priesters is alleen de wet belangrijk en ook een bevlogen man met een diep geloof die in zijn enthousiasme een ander verhaal vertelt dan datgene wat ze willen horen, moet een gepaste straf krijgen. - zesde alinea: de straf is een verbanning van veertig dagen in eenzaamheid, precies de tijd dat de Joden in de woestijn verbleven, precies de tijd dat de vasten duurt. (met Pasen volgt dan de heropstanding). - zevende alinea... niet toevallig de zevende alinea! Naar analogie van de zevende dag en laatste dag van het loofhuttenfeest - treedt de verandering, de heropstanding in. Benzion droomt van de zee... hij hoort haar ruisen in de stilte van zijn oren. Uit de zee zijn de slakken ontstaan - heel lang geleden in het cambrium, het siluur en het ordovicium. Benzion keert figuurlijk terug naar zijn ontstaan, naar zijn eigen bron en de bron van alle leven. Zijn bloed krijgt een paarse kleur - de kleur die vroeger uit slakken werd gewonnen. In het Jodendom wordt reeds lang gezocht naar de oorsprong van de kleur techelet waarmee de toga's van de hoge priesters in het oude testament waren gekleurd. Was het paars, turquoise of kobalt blauw? Daar is altijd veel discussie over geweest. Pas onlangs is bewezen dat het paarse pigment van slakken onder natuurlijke chemische invloeden en onder invloed van lucht kan veranderen in helder blauw en dus is het zeer waarschijnlijk dat de oude geheimzinnige blauwe kleur techelet uit slakken werd gewonnen (trouwens ook voor de toga's van Romeinse keizers werd deze gebruikt). Benzion krijgt dus letterlijk blauw bloed (wat wij ook als adellijk beschouwen). In de afzondering van de eenzaamheid schijnt het licht van Jahweh over hem en hij wordt uitverkoren (of althans hij verwerft inzicht). Hij verandert in een slak, hij krijgt volle buikspieren zoals een 'buikpotige' (want dat zijn slakken). Even is hij verrast als hij ziet dat de spikkels op zijn figuurlijke schelp verwijzen naar zijn talrijke kleine zonden - want ook een gelouterd mens ziet voor zijn geestesoog heel duidelijk zijn eigen beperkingen - maar dan focust hij zich op het licht en op de Melkweg (zijn opdracht) en is hij klaar om opnieuw een voorganger (chazan) te zijn. Of had ik dit niet allemaal moeten uitleggen? En oh ja... ik ben geen prediker hoor... dit is gewoon een verhaal dat in mijn gekke hoofd ontstond door deze simpele opdracht. En lieve Mili... ik heb inderdaad te veel passies...weinig kennis... maar vooral nog meer nieuwsgierigheid. ;)

Als dit zomaar in je hoofd ontstaat... Hulde aan je hoofd :) Prachtig verhaal. De kosmos is aan jouw toevertrouwd.

Pfff... Richard, een zotte kop... meer is het niet. Werkelijk. Jouw creatieve geest is pas wonderbaarlijk! Ik steun altijd op oude verhalen, halve waarheden en charlatanesque trouvailles... jij komt altijd met jouw onvoorspelbare eigenheid op de meest ongelooflijke dingen! Ik meen het. De hele idee is eigenlijk ontstaan uit één enkel beeld dat in mijn hoofd is blijven hangen. Ik zag op een kunsttentoonstelling in Oostende dit weekend een slak in de vorm van een kelk en opgebouwd uit gotische motieven. Het object was heel vreemd en van de hand van de Belgische kunstenaar Wim Delvoye. Dat beeld had me sterk aangegrepen en eigenlijk snapte ik er niks van. Tot ik hier dit verhaal aan mezelf schreef en vertelde... Voor wie even wil googelen: Wim Delvoye Nautilus (afbeeldingen) Zo werkt het dus.

Ik respecteer in ieder geval ook de tegenhanger, die van het bestaande werk iets moois kan maken. Het is een mooi object. Lijkt op een soort Russisch ruimtestation.

:lol: :thumbsup:

Poe... Een gratis kijkje in het hoofd van Ryn gehad. Ik was er niet opgekomen :). Ook een mooi nieuw woord geleerd: chazan. Kun je niet een wekelijkse verklaring aanleveren? Het verhaal werd er sprak nog meer door de verklaring.

Ik las je verhaal en vond het prachtig. Ik voelde er mij in thuis alsof ik de verteller naast mij hoorde. Ik genoot van het woord pruikenmakersdrafje, en zag joodse pijpenkrullen dansen en het keppeltje op het achterhoofd. Ik dacht aan Pesach, aan de vergelijking van de soekot met het slakkenhuis. Ik dacht aan mijn grootouders en vader. Je verhaal was een geschenk om te lezen, de naam Benzion Levie pakte mij gelijk. Dank je wel Rynlandt, ik heb intens genoten.

Dag W Rynlandt, Als het aantal woorden jou om het even is, dan maal ik daar niet om. Ik zie het als een uitdaging om te proberen binnen de limiet te blijven. Dit fantastische verhaal lijkt me inderdaad niet binnen de limiet te kunnen worden geschreven. En ik denk dat niemand het op zijn geweten wil hebben dat je het omwille van die limiet verwijdert. Ik vind het een uiterst sterk verhaal met een mooie kern. Het roert een actueel thema aan, zonder er expliciet naar te verwijzen en zonder moralistische toon, maar met een uitnodiging tot overdenking. Ik vraag me drie dingen af: - waar haal jij al die kennis vandaan? - hoe krijg je die zo natuurlijk in een verhaal als dit verweven, zonder dat het als etaleren van kennis overkomt? - waar ligt het plafond van jouw schrijven?

Ai... ik voel me weer verplicht om even te antwoorden en te bedanken voor te veel lovende woorden. Johanna... bedankt he... maar eigenlijk is het niet goed als een schrijver omstandig uitleg moet geven bij zijn verhaal. Ik zit dus een beetje met een dubbel gevoel wat dat betreft, maar had het nog duidelijker moeten zijn dan was het nog langer geworden, wat hier zeker niet geoorloofd was want ik ging er nu al schromelijk overheen. Maddbrug, ik sta versteld van jou reactie. Natuurlijk ben ik erg blij. Eerlijk gezegd vond ik het nogal een risico om over een gemeenschap te schrijven die ik niet van binnenuit ken. Wat helemaal vreemd is: ik had een verhaal over Pesach in mijn hoofd. Ik wilde daar gewoon graag over schrijven. Toen kwam die vreemde opdracht met de transformatie en dan ben ik maar terug aan het denken gegaan en kwam bij dit verhaal uit. Woodpecker, gelijk heb je, het is en blijft onbetamelijk dat ik mij niet aan de regels heb gehouden wat lengte van het verhaal betreft. Ik heb mij voorgenomen mijn leven te beteren maar ik wil me ook niet op een onnatuurlijke manier laten remmen als een verhaal zich opdringt en licht overgewicht noodzakelijk maakt. Op jouw vragen kan ik nauwelijks antwoorden omdat ik dan het risico loop om verdacht te worden van valse bescheidenheid. Ik heb nooit het gevoel dat ik veel kennis heb, al weet ik van mezelf natuurlijk wel dat ik een heel erg nieuwsgierig iemand ben en heel veel verschillende interesses heb. Daarom doe ik zelfs voor deze kleine stukjes vaak een vluchtig research (meestal een half uurtje). Maar mijn hoofd en geheugen zijn helaas te klein voor deze schrikwekkend interessante wereld en ik kan het zelf allemaal nauwelijks onthouden (ik heb wel een redelijke kennis van kunst, geografie en natuur en die kapstokken helpen vaak). Je tweede vraag? Geen idee eigenlijk. Ik schrijf in een natuurlijke flow en heb geen weet van enige schrijftheorie... (buiten het boekje van Leonardo over dialogen). En het plafond is heel duidelijk. Ik heb tot op heden nog niets van waarde geschreven buiten hetgeen hier op dit forum verschijnt. Het plafond is momenteel dus 300 tot 400 woorden. :( Erg bedankt voor jouw fijne en veel te lovende reactie.

Niet te geloven dat je in één tekst zoveel kennis, feiten, wijsheden en historie kunt leggen en er dan toch zo'n heerlijk verhaal van kunt maken. Mooi dat hij een segrijnslak wordt want deze slakken leiden vaak tot plagen ;) Zo gemakkelijk komen ze dus niet van hem af!

Ha ha... de plagen van Egypte! Bedankt voor jouw leuke reactie Karin.

Een erg mooi verhaal, W Rynlandt. Je uitleg maakte een paar details voor me duidelijk, maar de grote lijn begreep ik eigenlijk zelf wel. Ik vind dat je een mooi thema hebt en dat je verhaal ook een mooie boodschap met zich meedraagt. Erg mooi en wat knap dat je het zo schrijft dat zelfs de kleine details zoals de zevende alinea kloppen. :thumbsup:

Ik word helemaal stil van verbazing door jouw kennis over zoveel zaken. Ik begrijp niet alles moet ik toegeven, maar ik lees je stukjes erg graag. Er steken zoveel nieuwigheden voor mij in :o soms wat te moeilijk voor mij en dat prikkelt me wel om het meermalen te lezen en herlezen tot ik er iets van begin te snappen.

Jeetje man, wat doe jij hier? Ga verdorie een roman schrijven! Allemachtig.

Wat een sterk verhaal, Rynlandt. Nog even zeuren. Joden- joden. Net als christenen en katholieken. Dan keek - Toen keek (Dan kijkt en Toen keek)

Bart bedankt voor je reactie... en misschien ooit... wie weet, maar voorlopig ben ik hier om te leren, o.a. van jullie! Tja bedankt voor je commentaar en je tips. Ik heb het meteen aangepast! Anne en Blavatski, jullie ook alweer bedankt voor het lezen. Dit forum is zo succesrijk dat ik zelf niet altijd toekom aan het lezen van elk verhaal, al probeer ik het wel.

Ik ben altijd benieuwd hoe jij de opdracht in gaat vullen. Fenomenaal :thumbsup: Favoriete woorden of zinnen tijdens het lezen van jouw verhaal: - liep op een pruikenmakersdrafje :thumbsup: door de synagoge. Hij had een grote zonde begaan. - Die slak wees hen dag en nacht de weg met zijn glanzende slijmspoor ... en plaatste de Melkweg als een herinnering en een wegwijzer aan de hemel, voor mens en dier en voor al wie zoekende is. :!: - Voor zijn geestesoog verschenen visioenen van reusachtige inktvissen, kaakloze weekdieren en grapholieten uit het ordovicium ... en vormde een spiraalvormig huis. Benzion zag tot zijn afgrijzen dat het besprenkeld leek met symbolische stippels voor al zijn pikkedillen. :? Ik kende het woord 'pikkedillen' niet. Zit Ryn hier nou te grappen of bestaat het echt! Ook stippels is doordacht gekozen. - Toen keek Benzion omhoog in het duister van de nacht, een glimlach verscheen op zijn lippen. Een segrijnslak zou hij zijn, maar de Melkweg schitterde meer dan ooit en toonde hem de berg. :thumbsup:

Mooi bijbels verhaal, Ryn. Zou goed passen tussen al die andere sterke verhalen, die ook maar door mensenhanden zijn geschreven. Alle door God geïnspireerd? Ik geloof er geen jota van. Genesis werd later aan het Oude Testament toegevoegd omdat men vond dat het Boek een absoluut begin diende te hebben. '...en toonde hem de weg naar de top van de berg.' had ik nóg verrassender en heel passend gevonden, omdat die ene slak aan de voet van diezelfde berg het door uitputting moest laten afweten. Hem, Benzion, zij de overwinning.

Ryn... er is al zoveel gezegd. Ik zit in tijdnood, teveel mensen die mijn aandacht vergen deze weken. Ik kom woorden tekort (en ongebruikeleijke woorden zal ik na mijn bijdrage van deze week maar niet meer gebruiken ;) ) om mijn bewondering uit te spreken. Weet je waar ik mij bij het lezen van jouw verhalen telkens op betrap? Dat, zodra het einde in zicht komt, mijn ogen snel weer het begin zoeken omdat ik niet wil dat het al bijna afgelopen is. Voor mij kunnen jouw vertelsels niet lang genoeg doorgaan! Fantastisch heerlijk...

Je raakt de grond van het verhaal Dos. Benzion is inderdaad een zeer gelovig man maar hij is niet dogmatisch verstard. Hij houdt zich dus ook niet strikt aan de boeken. Bovendien is er in het verhaal bewust de verwijzing naar geologische tijdperken als het ordovicium. Het is inderdaad een verwijzing naar het ontstaan van alle leven uit.... zeeorganismen, weekdieren en met wat fantasie: slakken. Het verhaal gaat dus op dat punt een beetje in tegen het scheppingsverhaal in Genesis. En wat betreft: "de top van de berg", dat had waarschijnlijk veel mooier geweest. Shame on me... Alles kan beter!

Bedankt voor jouw fijne reactie Elyse. En... ongebruikelijke woorden moet je blijven gebruiken he... dat maakt het net zo leuk... (maar misschien kan een beetje doseren soms geen kwaad... al staan er ook wel wat vreemde woorden in mijn eigen verhaal) :p

Wat ben jij toch altijd een vroege vogel Ryn! Voor mij is het nu 00.57 en waan iedereen in NL en België nog in diepe slaap :o Ik moet je eerlijk zeggen dat ik het bij deze opdracht juist leuk vond om expres niet te doseren. Met schrijvers als doelgroep vind ik eigenlijk dat dat wel eens moet kunnen ;)

Elyse, het is altijd nacht en altijd ergens dag in de wereld. Ik heb een goede vriendin in Saigon (Ho Chi Minh City Vietnam) en als ik in de vroege morgen opsta (5u30) dan is haar dag al halfweg en is het voor haar middag en als ik 's avonds ga slapen is jouw dag ook pas halfweg. Ik vind dat een bijzonder boeiend gegeven - de wereld draait door als een perpetuum mobile en daarom ga ik ook rustig slapen in de wetenschap dat jij intussen mijn verhaaltjes leest. :) Met dat besef leef ik dus echt elke dag omdat ik af en toe het geluk heb om ook zelf over grote afstanden te kunnen reizen en dat relativeert tijd en ruimte enorm , maar ik vind het heerlijk dat jij over een afstand van 9233,38 km (afstande Mexico stad - Antwerpen) hebt opgemerkt dat ik altijd vroeg uit de veren ben. Hoe attent van jou! Dus momentaan ga ik rustig slapen - einde van het weekend - en wens ik jou een zonnige dag! Oh ja... en doseren hoeft bij nader inzien inderdaad niet... laat ons uitbundig leven en schrijven!