Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 46- Stekelig

19 maart 2015 - 15:46
Roxanne was bepaald niet op haar mondje gevallen. Zonder dat men erom vroeg stak ze haar mening tussen die van anderen. Was men het niet met haar eens, dan sneed haar stem vinnig door andermans mening heen. Dat ze altijd gelijk wilde hebben was nog niet het ergste. De manier waarop was uiterst onplezierig. Met scherpe stem prikte Roxanne in de ziel van haar medemens. Ze schepte er genoegen in en was niet van plan haar vervelende gedrag te veranderen. Ook niet toen ze met een reisgezelschap een excursie maakte op Gran Canaria. De zon stond hoog aan de hemel en brandde fel. De reisleidster waarschuwde de mensen dat ze hun hoofd moesten bedekken tegen de zon, anders zouden ze een zonnesteek kunnen oplopen. "Ach, welnee mens dat is grote onzin," riep Roxanne. Ze had de woorden nog niet uitgesproken of er verschenen gele stippen op haar kakigroene kleding. De rest van het gezelschap liep verder en bewonderde de natuur. Roxanne liep achteraan de groep en de afstand tot de rest werd steeds groter. Haar voeten liepen steeds langzamer. Ze raakte zover achterop dat ze de groep nog maar nauwelijks zag. Ze keek omlaag en zag dat de gele stippen groeiden tot lange gele stekels. Haar kaki kleding zat strak om haar lichaam. Zo strak dat ze zich niet meer kon bewegen. Ze riep en gilde, maar er kwam geen geluid. Ze kreeg het Spaans benauwd en sloeg wild om zich heen. Er gebeurde niets. Haar armen waren in de kaki kleding verdwenen. Haar benen waren weg. Met haar buik stond ze op de grond in de felle zon. Ze had dorst. De zon brandde zo erg. Had ze maar water en een hoed. De volgende groep toeristen kwam langs. Zij bewonderden de natuur. "Kijk eens wat een prachtige cactus."

Lid sinds

12 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 maart 2015 - 16:27
Grappig! Het leest lekker weg je verhaal. Spaans benauwd op Gran Canaria vond ik leuk gevonden en de cactus ook. Mooie gedaanteverwisseling! Graag gelezen Angelieke!

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 maart 2015 - 17:18
Met scherpe stem prikte ze in de ziel van haar medemens. Goede zin! Het einde is verrassend. Ik zat de hele tijd aan een dier te denken. Mooi verhaal. Iedereen kent wel zo'n irritante schreeuwer in zijn omgeving.

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 maart 2015 - 9:27
:) Arme Roxanne. Wat mij fascineerde aan Roxanne is dat ze kaki kleding droeg. Terwijl ze naar mijn idee een beetje overkomt als tijgerlegging met te kort jurkje type. Of is dat mijn te simpele associatie met schreeuwende vrouwen? Wel een absurd verhaal. Ik moest er om lachen.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 maart 2015 - 14:32
@ - Maddbrug - Gelukkig heb jij die woordspeling ontdekt. Dank je voor je mooie opmerkingen! @ - Nyceway - Ja, ik denk ook dat dit soort types rijkelijk voorkomen. Dank je wel voor het lezen. @ - Anne - Blij dat ik de lezer op het verkeerde been heb gezet. Zelf vind ik het altijd leuk om aan het einde van een verhaal verrast te worden door een andere wending. Dank je voor je compliment. @ Blavatski - Dank je wel voor je compliment @ Johanna - Roxanne zal ongetwijfeld een legging met tijgerprint in haar walk-in hebben, maar voor een safari wandeling over stoffige zandpaadjes had ze haar kaki outfit aangedaan.

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 maart 2015 - 23:06
:D Ik begrijp waar jij de inspiratie vandaan heb! Originele invulling, leuk gevonden. Ik kon de transformatie goed volgen.

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 maart 2015 - 14:28
@Angelieke, je maakt van voeten [haar voeten liepen langzamer] en buiken [haar buik stond] zelfstandige mechanismes dat ik echt grappig vond te lezen. Je transformatie is geslaagd te noemen.

Lid sinds

12 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 maart 2015 - 9:39
Een leuk verhaaltje Angelieke, waar ik toch graag enkele kanttekeningen bij wil maken. Roxanne’s metamorfose in een cactus wordt goed ingeleid door de stekelige opmerkingen die ze altijd en ongevraagd maakt. Ik vind enkel deze vervelende karaktereigenschap te ongeloofwaardig om haar later in een cactus te doen veranderen; het is te gemakkelijk. Welke kracht die dit mogelijk maakt schuilt hier achter? Ik mis een oorzakelijk verband tussen oorzaak en gevolg. Als je dat in dit verhaal wel zou kunnen verzinnen, wordt je verhaal geloofwaardiger. Hoe? dat is de vraag. Als de reisleidster een Grancanariaanse toverkol zou zijn, die Roxanne’s eigenzinnigheid niet pruimt, zou zij de drijvende kracht achter die gedaantewisseling kunnen zijn. Twee maal ‘mening’ achter elkaar is niet mooi. Het tweede zou je kunnen vervangen door ‘beschouwing’ of ‘opvatting’, of i.d. Zo ook twee maal kaki kleding. Ze schepte er genoegen in >> Ze schiep er genoegen in (het is geen lepelen) Deze zin zou ik ook niet op een nieuwe regel zetten. Mét de heks vind ik het een mooi verhaal met een goede tweede zin: Zonder dat men...

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 maart 2015 - 17:15
@ Dos - Dank je voor je uitvoerige reactie. In het aantal woorden dat ter beschikking stond kon ik er geen heks meer bijhalen. Roxanne was al zo vaak gemeen geweest dat nu ze in het juiste landschap liep veranderde in een cactus. Dit is sowieso niet erg geloofwaardig natuurlijk :) Ik schep graag, maar natuurlijk heb je helemaal gelijk en is het hier schiep. :o Misschien ga ik er wel een groter verhaal van maken (ooit, als ik tijd heb) en houd dan jouw Grancanariaanse toverkol (wat een woord) in gedachte.

Lid sinds

12 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 maart 2015 - 17:29
@ Dos - Dank je voor je uitvoerige reactie. In het aantal woorden dat ter beschikking stond kon ik er geen heks meer bijhalen. Roxanne was al zo vaak gemeen geweest dat nu ze in het juiste landschap liep veranderde in een cactus. Dit is sowieso niet erg geloofwaardig natuurlijk :) Ik schep graag, maar natuurlijk heb je helemaal gelijk en is het hier schiep. :o Misschien ga ik er wel een groter verhaal van maken (ooit, als ik tijd heb) en houd dan jouw Grancanariaanse toverkol (wat een woord) in gedachte.
Angelieke, niet te bang zijn om de woordlimiet te overschrijden als dat de kwaliteit van je verhaal ten goede komt. Er staan geen sancties op. Je wordt niet gemarteld en ook niet afgevoerd naar een strafkamp. Dus...

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 maart 2015 - 23:26
Mooi origineel verhaal, Angelieke. Leuk hoe je het stekelige op verschillende punten hebt verwerkt.