Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

# 45 - Gedood en ingemetseld

Chenille, een doodskopvlinder uit Zimbabwe, had een sterk verlangen terug te keren naar de velden in St.-Jacobiparochie. Zijn poppenwieg had daar gestaan. Zijn moeder, niet in het minst getroebleerd door de noordelijke kou, had hem afgezet op zwarte nachtschade. Zijn zusjes en broertjes had zij tegen aardappelgewas aangekwakt. Chenille had zijn giftige geboorteblad doorstaan, zijn eitje verlaten en aan vervellingen gedaan voordat hij zich terugtrok in een holletje. Hier verwisselde hij van gedaante en kwam als een vent naar buiten. Zonder dat hij het wist, was hij onaantastbaar geworden door het gif dat zich in zijn dikke lichaam had gestapeld. Eerst wilde hij zijn opwachting maken op de heilige grond van zijn voorouders. Met zestig kilometer per uur was hij binnen een weekje in Zimbabwe. De nectar die hij daar verzamelde uit bijennesten deelde hij uit waar zieken van genazen. Hij werd toen tot medicijnman van zijne koninklijke hoogheid, Sphinx Tête de Mort, geproclameerd. Als alom gerespecteerd man nam Chenille toch weer de vleugels. Hij fladderde over zeeën en vertrouwde op zijn facetogen en antennes. Onder de spanten van de kerk in St.-Jacobiparochie, opende hij zijn praktijk. Hij bekwaamde zich en sloot contracten met farmaceutische bedrijven en psychiaters. Eenieder die aankwam uit het Afrikaanse continent moest eerst door hem worden behandeld. Hadden ze slecht geslapen, wellicht een scheurtje ergens opgelopen, of last van aambeien, Chenille deelde pillen en verwijzingen uit. Hordes vlinders zouden gedrogeerd in het zwerk belanden. Rupsje Nooitgenoeg vaarde er wel bij.

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Terwijl ik mij, onder invloed van verhalen over sterke tuinmannen, poëtisch uitlaat over roosjes en sterke takjes, schrijft Mili weer de wonderlijkste sterren van de hemel. Mag ik diep onder de indruk zijn?

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een stevig glas Glenfiddich Single Malt uit de Valley of the deer had ik nodig bij dit verhaal. Sinds jaren ben ik een aanbidder van de Sphinx Tête de Mort uit een soort dodelijk romantische nostalgie maar ik zag hem nooit (een onvervulde wens), al adoreerde ik eigenlijk nog meer de pseudopantera macularia die ik achterna joeg in de beemden van mijn jeugd (Een eerder bescheiden vlindertje - ik geef het toe - de Nederlandse naam van deze pseudo tijger is gewoon "boterbloempje" wat ook mooi maar giftig is). Ik was echter zelf voorbestemd om een Sint Jansvlinder te zijn... daar ik geboren ben op het feest van Sint Jan of daaromtrent op 21 juni, de langste dag van het jaar, wanneer ook de witte tijger (Spilosoma lubricipeda) in de kortstondige nachtelijke uren zwermt. (Iemand sloeg hem dood op een huwelijksfeest, ik zat erbij en keek ernaar - het had iets van een tragische symboliek). Ach Mili... wat ik ook doe, welke vlinder ik ook zou willen zijn... hoe amechtig ik ook hunker... ik kom nooit in de buurt van jouw wonderlijke en prachtige verhaal! Bravo, driewerf bravo!!! Je bent net als jouw HP een heel bijzondere sjamaan en jouw verhaal is een prachtig medicijn! Oh... ik weet wel... je hebt het niet over vlinders... maar zoals men vroeger dacht dat de sperwer in de zomer veranderde in een koekoek, zo zou het mij niet verbazen dat een medicijnman in Afrika tijdens de nacht een doodshoofdvlinder zou kunnen zijn Misschien heb ik geen bal begrepen van jouw verhaal maar het staat weer bol van klinkende woorden, schitterende beelden en prachtige zinnen die mij verleiden, maar de sfeer kruipt ook in schijnbaar eenvoudige mededelingen:"Eerst wilde hij zijn opwachting maken op de heilige grond van zijn voorouders. Met zestig kilometer per uur was hij binnen een weekje in Zimbabwe. Een zin met een bijzondere betekenis, een hele achtergrond... een heel continent zit daarin. Ik zie de baobab met zijn wortels in de lucht en zijn kruin in de grond - de grond van de voorouders - waar hij alleen de hele geschiedenis van weet. Soms zegt men bij ons in Vlaanderen: "hij ziet groen van jaloezie". Wel, ik ga van pure jaloezie het verdorven blad van de nachtschade eten... of liever nog... het blad van bitterzoet! Maar jou is alle lof gegund en ook het genot van een wonderlijke creatie. :thumbsup:

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Mili, Dit is voor mij te exotisch - hoewel ik deze:
Onder de spanten van de kerk in St.-Jacobiparochie, opende hij zijn praktijk
heel mooi vind.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wauw, wauw, wauw! :eek: Ik kan mijn ogen niet geloven en mijn begrip is volledig de weg kwijt. Verbijsterend mooi! De clou van het verhaal is voor mij mysterieus maar ik geniet nog steeds. :thumbsup: :thumbsup: Een smakker van mij! :{}

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
een mooie, sfeervolle tekst, een fraai staaltje duistere Mili-romantiek ik vraag me wel af waarom je moeder de broertjes en zusjes laat kwakken, het lijkt mij ongemeen hard voor een vlinder en de zin met nectar en zieken vind ik niet lekker lopen

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Zijn poppenwiegje - vind ik erg leuk gevonden En dat de hp op zwarte nachtschade was afgezet en de rest op simpel aardappelgewas, daar moest ik ook om lachen. Mooi verhaal hoor, knap verzonnen.

Lid sinds

13 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@mili. Ik kan mij vooral vinden in wat Ryn zegt. Ik ben onder de indruk van de toonzetting. Het ritme, de klanken: ze roepen een beeld op van zwartgalligheid. Het contrast met lieflijke vlinderbewegingen maken dat je weet dat er iets niet klopt, dat de schrijver wat anders bedoelt dan de woorden per se lijken te zeggen. De verwijzing naar de farma-maffia maakt duidelijk dat je die praktijken verafschuwt. Dit indirecte raakt mij in de vezels. Ik voel dat elk woord telt, ertoe doet. Ik wil de tekst doorleven, erop kauwen.Het is wat schrijven moet doen, vind ik, al begrijp ik het verhaal nog niet in al zijn facetten. Hier en daar zou een tandje terug (iets minder cryptisch) mij helpen, maar dan denk ik: de lezer mag ook wel eens wat moeite doen. Het laat me moeilijk los en dat is het kenmerk van een goed verhaal.

Lid sinds

9 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Heel knap hoeveel je zegt in één zin, met een paar woorden. Je roept een duistere sfeer op, en ik krijg beelden bij iedere zin. Ik zie de hele film voor me!

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Elyse, Blosje en Takje zijn al culthelden. Dat zie ik mijn Chenille nog niet doen. Hij mag nog niet eens in de buurt van Blosje en haar tere blaadjes komen. @Ryn, kan ik je nog een keer zeggen dat het me raakt hoe passievol je vaak reageert en de tijd die je er voor neemt. En keer op keer lees ik in je reacties dat je een veelzijdig man met talenten bent. Nu lees ik over je passie voor vlinders. (Welke gek slaat trouwens een vlinder dood op een huwelijk, zulke prachtwezentjes.) Het klopt Ryn, ik heb het niet over vlinders. Ik doe net alsof. Weet je dat ze echt bijna zestig kilometer per uur kunnen vliegen? Fascinerend. De afstand tussen Nederland en Zimbabwe had ik gedeeld door hun fenomenale prestatie. Wij zeggen hetzelfde over dat groene in Nederland. Er is totaal geen reden voor, houd hier mee op en ik ben heel blij met jou op dit forum. :nod:

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@janp, vind het apart te lezen hoe jij er een zin uithaalt die je bevalt. Dank je. @Marietje, misschien zaten jouw ogen vanmorgen om half negen nog dicht. ;) Als je de clou wilt weten, stuur onze postduif. Die heeft al veel te lang bij jou rondgehangen. Een kus terug en dank je. @schrijvenmaar, het ging niet om romantiek, het is eerder hard en ook wel duister. Mama kwakte haar eitjes omdat de aardappelplant maar minnetjes is in vergelijking met de zwarte nachtschade. Chenille is haar bijzondere kind. En die ene zin die je aanhaalt, is wel een vreemde zin. Taaltechnisch is @Leonardo er niet over gevallen. Ik schrijf met name op gevoel. @Angelieke, poppenwiegje heb ik niet uitgevonden. Het is een bestaande term. Leuk dat je het opmerkte over de minne aardappelplant. En voor de rest ben ik een grote fantast.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Leonardo, prachtig zo'n reactie te ontvangen. Hier ben ik heel blij mee. Inderdaad, ook jij voelde goed aan dat ik eigenlijk een ander verhaal vertel. Voor mij zit de tekst vol 'listigheden' waar ik bij het schrijven ongehoord plezier om had. Weet je wat ik doe qua ritme en klanken? Zinnen waar ik over twijfel, spreek ik hardop uit. En dan voel je of het wel of niet klinkt. Ik heb getwijfeld of ik hier nu de finesses in mijn reactie moet (weer)geven. Zoals je zegt, ik laat het bij de lezer. Dank je hartelijk. @Karin, dank je voor je waardering, zoals @Johanna, Milliesch, klinkt wel erg Duits, vind je niet? :) en @Richard, waar zit de intrige?

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
romantiek als in: de nadruk op gevoel, verbeelding en het raadselachtige; met een zekere afkeer van rationalisme en moderne ontwikkelingen en met een hang naar het onverklaarbare en nostalgie; intens en meeslepend. niet als in: over liefde (en ik verbaasde mij juist omdat de aardappelplant al zo min was, dan ook nog kwakken vond ik wel heel nadrukkelijk afkeer voor de broers en zusjes opwekken, die verder nergens terugkwam, maar ik vermoed dat mijn afkeer van het woord an sich bovengemiddeld is. kwakken. bah.)

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@schrijvenmaar, ik heb je verkeerd geïnterpreteerd. Dank voor je uitleg. Het is ook zo zoals jij zegt. Ik herken het. Om je te troosten ;); het werkwoord dat ik bezigde was aankwakken. Waar nu een rood kringeltje onderstaat omdat het wel niet zal bestaan. De broertjes en zusjes dienden meer om Chenille op een voetstuk te zetten. @Johanna, zoals jij wil. Vind hem leuk!

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Getroffen was ik door je kundige, fraaie maar met heerlijke sluipende ondertoon, geschreven verhaal. Met bekende Mili- elementen uit Afrika en prachtige woorden heb je mij doen verstillen. In alle talen klinkt zijn naam prachtig, net zo als jouw verhaal.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Madd, wat zou ik zonder mijn inspirerende avonturen in Afrika zijn geweest? Chenille is inderdaad een heerlijk woordje om te zien en als je het uitspreekt, zit er een sssj-klank in. En jij weet natuurlijk dat het alleen maar het Franse woord voor rups is. Dank je hartelijk voor je reactie.

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Mili, ik werd stil van jouw prachtig verhaal, zo beeldend en aparte woorden die je gebruikt; ik zag de doodkopsvlinder voor me opduiken......ik griezelde ervan :unibrow:

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Blavatski, niet stiller worden van mijn verhaaltjes, je bent al zo stilletjes. :) Dank voor je reactie. @Eva, ik las ergens dat je nog voorzichtig bent. Voor mij hoeft dit niet. Je kunt gerust feller zijn. Dank voor je respons.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Nicole, fijn nogmaals te horen dat je een fan bent. Schrijf ik niet voor niets. :) @Anne, ik zal het jou maar bekennen; het gaat om de asielindustrie. Dank voor jullie reacties.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Anne, ik zal het jou maar bekennen; het gaat om de asielindustrie.
Aha! Natuurlijk is het aan jezelf hoeveel duidelijkheid je de lezer verschaft maar dit onderwerp had ik er niet uitgehaald. Mag ik wel zeggen dat juist dit onderwerp een kans heeft gemist om onder de aandacht te komen door jouw fabuleuze manier van schrijven? Het had mij tot denken aan kunnen zetten waardoor de tekst blijft hangen en meer impact heeft. Onze postduif heeft bij mij overwinterd en komt jouw kant op. Let op: hij is inmiddels niet meer alleen! ;)

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Marietje, ik had gehoopt dat met de aanduiding naar Zimbabwe, de praktijk, de psychiaters, de pillen, de verwijzingen, het gedrogeerde gezwalk in het zwerk, men had kunnen begrijpen dat het om de farmaceutische industrie gaat die hoogtijdagen beleeft. Gemiste kans. ;) Even voor de goede orde, met wie komt hij terug? Een vriendinnetje? Je weet dat duiven een nogal grote geslachtsdrift kennen. Straks kom ik hier om ...

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Even voor de goede orde, met wie komt hij terug? Een vriendinnetje? Je weet dat duiven een nogal grote geslachtsdrift kennen. Straks kom ik hier om ...
Je weet vast een overheerlijk recept! :p