# 44 Onherroepelijk

Als kind had ze herhaaldelijk de wens uitgesproken nooit een groot mens te willen worden. Die wens was niet uitgekomen; het groeien bleek met geen peperneut te stoppen. Ze moest op zoek naar andere ambities. Ze merkte dat ze vaak naar Italië verlangde. Italiaanse opera beluisterde ze met passie, Italiaans vond ze de mooiste taal die er was. Ze sprak het al toen ze acht was, alleen verstond ze toen nog niet wat ze zei. Na haar studie besloot ze met een kleine koffer en een strohoed naar dat verlangen te vertrekken. In de periode die daarop volgde ging het groeien alle kanten op. Ze tolkte op beurzen, leerde wijn drinken, scheurde al haar kniebanden, woonde voor het eerst samen met een man en een hond, en kreeg de ergste astma-aanval van haar leven. Ze was allergisch voor honden en blijkbaar ook voor die man. Er is bij astma-aanvallen meestal sprake van het emmer-effect. Iets in haar zei toen, dat het tijd was deze groei een halt toe te roepen. Ze wilde naar haar bron terug. Haar vaderland schonk haar een gezin, maar de vader van haar kinderen ontglipte haar. Ze trok de conclusie dat ze haar oorsprong ontgroeid was en vertrok met haar twee kinderen, hun poes, het konijn van haar dochter en de hamster van haar zoon naar de hoofdstad van Europa. In eerste instantie werd ze daar wat verstrooiing en twee schildpadden wijzer van. Maar na enige tijd kreeg ze heimwee. Ze kon alleen niet kiezen tussen heimwee naar Nederland of heimwee naar Italië. Soms vaarde ze met haar kinderen in een rondvaartboot door de grachten van Brugge. Dan weer aten ze pizza in een plaatselijke trattoria. Voor heimwee maakte het allemaal niet zoveel uit. Op een ochtend, dronk ze een ‘lait russe’ op de nog stille grote markt van Brussel. De enige commotie was wat gesjouw van leveranciers die de kroegen moesten bevoorraden voor de dag die onherroepelijk komen ging. Jammer, het licht was op dit uur het mooist. Dwalend door de eindeloze gangen van haar volwassenheid, verlangde ze naar een zak vol peperneuten. Maar haar ogen vonden een kleine poster: ‘Ce qui embellit le désert, dit le petit prince, c’est qu’il cache un puits quelque part…’ * *uit: 'De Kleine Prins' van Antoine de Saint-Exupéry. 'Wat de woestijd mooi maakt, zei het prinsje, is dat hij ergens een waterput verstopt.'