#43 Echte dame

Momenteel kan ik al heel veel. Ik ben groot. Zo kan ik al lezen. Het gaat nog wel langzaam, hoor! En ik kan mijn naam al schrijven. Eigenlijk telt dat niet. Dat kon ik al. Dat was het eerste wat ik kon. Mijn naam schrijf ik op tafels en stoelen. Op het gekleurde behang van Oma. Op mijn tas en jas. Mama wordt dan steevast boos. Mijn naam roept ze dan heel hard door het huis. Zo hard dat ik de kopjes in de kast hoor rinkelen. Dan ben ik bang dat ze stuk rinkelen. Ja, dan wordt Mama nog bozer. Het liefst verstop ik mij onder mijn prinsessenbed. Doen grote mensen dat ook? Ik bedoel verstoppen grote mensen zich ook als ze bang zijn? Nu ben ik een grote meid. Ik verstop me niet meer, maar loop naar beneden. ' Jaa Mamma', roep ik vanuit het trapgat. Ik trek mijn jurk recht. Mamma houdt er niet van als mijn jurk slordig zit. Mamma is een echte dame. Ik wil geen dame worden.