Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

opdracht #43 - Trick or treat!

26 februari 2015 - 1:39
Trick or treat! Die avond viel de nacht rond etenstijd. Hagelstenen en rukwinden weerhielden kinderen en volwassenen ervan om langs de deuren te gaan. De uitgerekende datum was ruim gepasseerd. Ik lag in een stuit. De opgewekte weeën zorgden ervoor dat mijn moeder pijnlijk van haar ongewenste zwangerschap af kwam. Ze gaf me het leven. Dat was ook het enige… Mijn vader had weinig tijd. Vanaf de barkruk sommeerde hij zijn laatste scharrel om me aan te geven op het stadhuis. Op haar laatste foto droeg ze waarschijnlijk het zelfmoordvest al onder haar boerka. Thuisloos, ik was nog geen jaar oud. In een groot pleeggezin werden de huisregels erin geslagen. In dat witte dorp viel ik niet op, mijn naam, Mohammed de Vries, wel. Op school was ik de pesters voor. Ik leerde al snel dat ik vriendjes kon kopen, zonder geld. Mijn eerste ervaring deed ik op bij de verboden snoepkraam. Daarna jatte ik de verjaardagscadeaus uit de speelgoedwinkel. Het grotere werk volgde vanzelf. De agressie ook. Tijdens mijn puberteit kreeg ik de stempel –onhandelbaar- getatoeëerd. De vele pleeggezinnen hadden hierop geen positieve invloed. Ik zwierf rond met slechts een rugzak, onder toeziend oog van Jeugdzorg. Na misbruik werd ik stil en gewelddadig. Minderjarig nog, dus geen vrijheidsstraf maar een leer,- en taakstraf. Hier op mijn projectplaats ontmoette ik jou. Met je grote, bruine ogen keek je schichtig om je heen. Ik wil je beschermen. Jij maakt me behulpzaam, vriendelijk en verliefd. Het verlangen om ergens bij te horen, hebben we gemeen. We praten, vaak zonder woorden. We huilen, soms met tranen. We lachen, zelfs met geluid. We geven elkaar de treats om in vrijheid onszelf te kunnen zijn. Samen hebben we de toekomst. No more tricks.

Lid sinds

18 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
26 februari 2015 - 5:46
Hoe jij er toch altijd weer in slaagt de liefde in je verhaal kwijt te kunnen.... Dit verhaal heeft iets teveel 'tell' en er zitten wel scènes in die je zou kunnen tonen, bijvoorbeeld de omslag door het vinden van de grote liefde. Het is wel een mooie, geloofwaardige lijn.

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 februari 2015 - 7:08
Heel mooi verhaal Marietje. Liefde overwint alles? Echte romantiek. Het is in elk geval een boodschap van hoop. Feels good. Het stukje is mooi geschreven in een fijne flow. Zeer mooie beschrijving van de verloren jeugd en het milieu waarin de HP opgroeide, vind ik. De ontmoeting met het meisje had wat mij betreft iets meer diepgang en aandacht mogen krijgen maar dat ligt geheel aan het beperkt aantal woorden dat hier toegemeten is... en zeker niet aan jouw schrijftalent. Je had gewoon iets te weinig plaats voor de twist van kwaad naar goed - er zit een heel verhaal in. Het smaakte dus naar meer. Erg erg mooi hoor!

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 februari 2015 - 8:25
Mooi verhaal, Marietje. Melodramatisch, maar niet over het randje. De liefde die erin zit, is subtiel en mooi. De titel is goed, maar die wordt een beetje krampachtig in het verhaal verklaard. De zin 'Tijdens mijn puberteit kreeg ik de stempel -onhandelbaar- getatoeeëerd' is tenenkrommend, je openingszin is ijzersterk.

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 februari 2015 - 13:23
Marietje, Een levensverhaal in een notedop met een positief eind. Dit verhaal verdient mijns inziens een nadere uitwerking.

Lid sinds

9 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 februari 2015 - 13:27
Mooi verhaal Marietje, ik word echter nieuwsgierig naar wat er met de moeder van HP is gebeurd. Is de overleden tijdens de bevalling? Heeft de vader ervoor gezorgd dat ze geen contact met HP meer heeft? De zin die harryp beschrijft over de getatoeëerde stempel vind ik zelf ook niet erg mooi lopen. Ik meen me te herinneren dat stempels worden gedrukt, niet getatoeëerd. Ik vind het fijn van je verhaal dat het een geloofwaardige verklaring van een omslag in het leven is, een mooie motivatie om al het slechte achter te laten. Ik kijk er nu al naar uit om meer van je te lezen!

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 februari 2015 - 20:50
zo zie je maar weer dat er in ieder mens iets goeds schuilt, als je maar de juiste mensen op je pad tegenkomt. even een vraagje is dat witte dorp in het buitenland? want dan past jeugdzorg niet in het verhaal volgens mij. mooi en gevoelig geschreven.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 februari 2015 - 21:02
Hoe jij er toch altijd weer in slaagt de liefde in je verhaal kwijt te kunnen.... Dit verhaal heeft iets teveel 'tell' en er zitten wel scènes in die je zou kunnen tonen, bijvoorbeeld de omslag door het vinden van de grote liefde. Het is wel een mooie, geloofwaardige lijn.
Dank je wel voor jouw vroege reactie! ;) :D Ach, de liefde, altijd weer die liefde...#zucht! Ik ben er wel van overtuigd dat de liefde van een slacht mens een goede kan maken. Liefde heelt veel. :nod: Ik had het perspectief eerst in de jij-vorm gelegd misschien dat het daarom tellerig overkomt. Ik heb het nagelezen en kom tot de conclusie dat ik weinig rechtstreeks vertel. Ik heb geprobeerd om tussen de zinnen door het beeld duidelijk te krijgen bij de lezer. Ik moet je gelijk geven dat de opbouw, de sfeer het overgrote deel van de woorden in beslag neemt. Maar dat is min of meer bewust. Zie ook mijn uitleg aan @Ryn.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 februari 2015 - 21:32
... De ontmoeting met het meisje had wat mij betreft iets meer diepgang en aandacht mogen krijgen maar dat ligt geheel aan het beperkt aantal woorden dat hier toegemeten is... en zeker niet aan jouw schrijftalent. Je had gewoon iets te weinig plaats voor de twist van kwaad naar goed - er zit een heel verhaal in. Het smaakte dus naar meer. Erg erg mooi hoor!
Dank je wel voor jouw compliment! :D Natuurlijk is eigenlijk mijn verhaal iets te groot voor 300 woorden maar (bijna) bewust heb ik de ontmoeting met degene die hem op het rechte pad zet, kort neergezet. Ik denk dat de lezer zelf dat stukje wel in kan vullen. Hiermee wil ik ook aangeven dat het slechte, wat hem zijn hele leven lang al is 'overkomen' (daarom zo uitgebreid) in een ommezwaai te niet kan worden gedaan. Daarom is de laatste alinea korter en meteen duidelijk. Daarmee zeg ik dat als men de juiste persoon in het leven tegen komt, diegene je op de juiste rails kan zetten omdat je dan samen de kar kan trekken. Het dubbeltje kan rollen of vallen. Ik heb dat in mijn vriendenkring gezien. :nod:

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 februari 2015 - 21:36
Marietje, Interessant onderwerp. Indringend geschreven. Ik vind dat de sfeer goed wordt overgebracht.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 februari 2015 - 21:39
Mooi verhaal, Marietje. Melodramatisch, maar niet over het randje. De liefde die erin zit, is subtiel en mooi. De titel is goed, maar die wordt een beetje krampachtig in het verhaal verklaard. De zin 'Tijdens mijn puberteit kreeg ik de stempel -onhandelbaar- getatoeeëerd' is tenenkrommend, je openingszin is ijzersterk.
Dank je wel voor jouw reactie! :) De titel: deze is ontstaan omdat de HP tijdens Halloweennacht wordt geboren. Aan het einde van het verhaal kreeg ik de behoefte om het nogmaals te gebruiken. Met tatoeëren wilde ik maatschappij kritisch aangeven dat als men eenmaal een stempel heeft, men er nooit meer vanaf komt bij de instanties. Ik zal de zin herschrijven. Hier ga ik dus wel vanuit dat je tenenkrommend negatief bedoeld? De openingszin is de fundering geworden van de rest van mijn verhaal! :thumbsup:

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 februari 2015 - 21:40
You really own the tricks of the trade... Knap geschreven met een mooie emotionele lading.
Thank you very much! :D

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 februari 2015 - 21:41
Marietje, Een levensverhaal in een notedop met een positief eind. Dit verhaal verdient mijns inziens een nadere uitwerking.
Bedankt! :) Eigenlijk heb ik alles verteld dus zit er wat mij betreft niet meer in. Ik hoop dat alles duidelijk is?

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 februari 2015 - 21:46
Mooi verhaal Marietje, ik word echter nieuwsgierig naar wat er met de moeder van HP is gebeurd. Is de overleden tijdens de bevalling? Heeft de vader ervoor gezorgd dat ze geen contact met HP meer heeft? De zin die harryp beschrijft over de getatoeëerde stempel vind ik zelf ook niet erg mooi lopen. Ik meen me te herinneren dat stempels worden gedrukt, niet getatoeëerd. Ik vind het fijn van je verhaal dat het een geloofwaardige verklaring van een omslag in het leven is, een mooie motivatie om al het slechte achter te laten. Ik kijk er nu al naar uit om meer van je te lezen!
Dank voor je positieve reactie! :nod: Voor de moeder is het een ongewenste zwangerschap dus ze heeft zich daarna nooit meer laten zien. Wat het tatoeëren betreft zie mijn #12. Het slechte zat niet in de HP, de omstandigheden maakten hem slecht om te kunnen overleven! ;)

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 februari 2015 - 21:49
zo zie je maar weer dat er in ieder mens iets goeds schuilt, als je maar de juiste mensen op je pad tegenkomt. even een vraagje is dat witte dorp in het buitenland? want dan past jeugdzorg niet in het verhaal volgens mij. mooi en gevoelig geschreven.
Ik ga ook altijd uit van het goede in de mens! Dat maakt het leven mooier! :nod: Met een wit dorp bedoel ik een dorp waar weinig tot geen allochtonen wonen. Dank je wel voor je complimenten! :)

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 februari 2015 - 21:52
Marietje, Interessant onderwerp. Indringend geschreven. Ik vind dat de sfeer goed wordt overgebracht.
8) Whoopwhoop! Ik was eerder dan jij! }) Het verhaal is gebaseerd op een jongen die we kennen. Dank je wel voor je positieve reactie! :)

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 februari 2015 - 23:13
@Marietje, ik vind het fijn keer op keer alle reacties op jouw schrijven te lezen. Je wordt gewaardeerd en dat verdien je ook. Ik had je al eerder gelezen en begreep je opening niet. Het is dat ik nu lees dat het de avond van Halloween was. [We huilen, soms met tranen. We lachen, zelfs met geluid.] Dit is voor mij de mooiste en meest veelzeggende zin. Queen van de liefde, ik groet je. :thumbsup:

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 februari 2015 - 23:21
Marietje, Interessant onderwerp. Indringend geschreven. Ik vind dat de sfeer goed wordt overgebracht.
8) Whoopwhoop! Ik was eerder dan jij! }) Het verhaal is gebaseerd op een jongen die we kennen. Dank je wel voor je positieve reactie! :)
In compleet gebrek aan inspiratie verbleef ik. Ik kwam niet verder dan kikker/flikker en Sjaan/banaan. Effectief was je veel eerder.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 februari 2015 - 18:32
@Marietje, ik vind het fijn keer op keer alle reacties op jouw schrijven te lezen. Je wordt gewaardeerd en dat verdien je ook. Ik had je al eerder gelezen en begreep je opening niet. Het is dat ik nu lees dat het de avond van Halloween was. [We huilen, soms met tranen. We lachen, zelfs met geluid.] Dit is voor mij de mooiste en meest veelzeggende zin. Queen van de liefde, ik groet je. :thumbsup:
Ik kijk nog eens naar mijn opening maar wil eigenlijk het woord Halloween niet gebruiken. Ik groet je terug! :{}

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 februari 2015 - 18:33
Marietje, wat een goed verhaal. Een love story, zo mooi in jouw woorden gevat. Knap!!
Ik blijf je bedanken! :nod:

Lid sinds

13 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
28 februari 2015 - 19:55
Marietje, met de weinig woorden die je hier ter beschikking staan is het je gelukt een helder en goed geschreven verhaal neer te zetten. Ik heb ze wel eens mistiger meegemaakt. Vreemd, toen ik de naam Mohammed de Vries las schrok ik lichtelijk en kreeg ineens een heel andere kijk op wat ik al gelezen had. Marocollandser kan niet. Een verhaal met een pluim.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
1 maart 2015 - 20:12
@Marietje, je verhaal raakt me. Bijvoorbeeld het beeld van de moeder:
. Ze gaf me het leven. Dat was ook het enige… .
"We huilen, soms met tranen. We lachen, zelfs met geluid"
Wat een veelzeggende zinnen. Mooi!

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 maart 2015 - 0:04
Vreemd, toen ik de naam Mohammed de Vries las schrok ik lichtelijk en kreeg ineens een heel andere kijk op wat ik al gelezen had. Marocollandser kan niet. Een verhaal met een pluim.
Dank je wel voor je pluim! :) Kan jij uitleggen welke andere kijk de naam je gaf? Bij mijn zoon zit echt een jongen in het voetbalteam die hartstikke Hollands is. De toenmalige vriendin van zijn vader heeft hem een Arabische naam gegeven bij zijn geboorte. Met die naam draagt hij zijn hele leven de wetenschap met zich mee dat hij een ongewenst kind is voor zijn ouders. Ik vind het niet vreemd dat hij zijn woede in vloeken uit. Vrijwel iedere wedstrijd wordt hij van het veld gestuurd. :(

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 maart 2015 - 0:05
@Marietje, je verhaal raakt me. Bijvoorbeeld het beeld van de moeder:
. Ze gaf me het leven. Dat was ook het enige… .
"We huilen, soms met tranen. We lachen, zelfs met geluid"
Wat een veelzeggende zinnen. Mooi!
Dank je wel , Nel! :)

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 maart 2015 - 23:25
De pareltjes zijn al benoemd; je openingszin en "We praten, vaak zonder woorden. We huilen, soms met tranen." zijn prachtig. 'Mohammed de Vries' vind ik dan weer jammer. Waarom niet Najib de Waard, Tarik Zandstra of Bachr van der Ven? Jouw idee over 'slechte' mensen lijkt wel iets op het mijne. Toch kom jij dan uit op een liefdesverhaal :-) Met veel plezier gelezen!

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 maart 2015 - 23:39
De pareltjes zijn al benoemd; je openingszin en "We praten, vaak zonder woorden. We huilen, soms met tranen." zijn prachtig. 'Mohammed de Vries' vind ik dan weer jammer. Waarom niet Najib de Waard, Tarik Zandstra of Bachr van der Ven? Jouw idee over 'slechte' mensen lijkt wel iets op het mijne. Toch kom jij dan uit op een liefdesverhaal :-) Met veel plezier gelezen!
Ik zal snel jouw stukje lezen! :nod: Waarom vind je Mohammed de Vries jammer? Het heeft hetzelfde effect als de door jouw genoemde namen? Wil je me het verschil uitleggen? Bedankt voor jouw reactie! :thumbsup: