Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 42 Hot Dog Special

22 februari 2015 - 10:28
Hot Dog Special Al meer dan een jaar zin ik op wraak. Vandaag zal-ie zoet zijn. Ze komen op bezoek, pa en ma, mijn verwekkers die me van mijn negende tot mijn achttiende naar een tuchtschool stuurden omdat ik te wild en onhandelbaar was. “Daar zullen ze je wel klein krijgen”, was steevast hun adagium. Ik paste niet in hun huwelijkse staat van perfectie. Tijdens de vakanties mocht ik een week bij hen logeren. Ik ontving er de warmte van een ijspegel. Ze waren weer blij als ik vertrok ... Op de tuchtschool heb ik geleerd wat ontucht is en ik heb er mijn passie voor keramiek ontdekt en tot ontwikkeling gebracht. De hitte van de oven is de enige warmte die ik daar in al die jaren heb ontvangen. Ik verdien er nu mijn brood mee. Grote, projectmatige objecten schep ik. Steengoed: 1200 - 1300°C. Raku stoken heb ik geleerd bij een Japanse zenmeester. Vanmorgen kreeg ik een sms’je: “We zijn vandaag in de stad. Komen graag bij jou lunchen. Oké?” Nu ze ouder worden begint het schuldgevoel te knagen. Nu excuseren ze zich dat ze mijn artistieke begaafdheid toen niet onderkend hebben. Ze dachten dat ik ADHD had; dat toen nog niet bestond. Egoïstische etters zijn het, die alleen leven voor de schone schijn en hun spiegelgladde palissander parket en Louis XVI namaak meubilair waar niet in gezeten mag worden. Toen ik een jaar geleden met mijn geliefde, ruwharige teckel Loeki bij hun op bezoek was, schopte zij hem van het tapijt af: er zouden wel eens haren kunnen achterblijven. Hij heeft er een gebroken heup aan overgehouden. Loeki is een maand geleden gestorven. Ik heb hem in mijn keramiekoven gecremeerd. Vijf uur lang op 1100 graden; tot stof. Zijn as bewaar ik in een speciaal voor hem gemaakte raku-urn. Vandaag wordt hij herdacht en gewroken. Sinds kort is er een Lidl in de buurt. Gehuisvest in een oude garage. De sfeer van vet en olie hangt er nog. Maar de spullen zijn er vers en goedkoop. Ik koop zes worstenbroodjes en een pond gehakt. Thuis snij ik de kadetjes aan de onderkant open en verwijder het vlees. Ik vervang het door rolletjes gehakt van de Lidl, die ik pittig heb gekruid. Een eetlepel gevijzelde as heb ik toegevoegd. Mijn Loeki zal vandaag wederkeren.

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 februari 2015 - 11:49
Wonderlijk verhaal, Dos. Ergens is het wel grappig. Een mooi wraakverhaal. Toch komt de frustratie van HP voldoende naar voren om het verhaal een (behoorlijk) treurig randje te geven. Mooi, graag gelezen.

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 februari 2015 - 12:26
Heerlijk, Dos, en goed beeldend beschreven met mooie details. Is die eerste zin echt noodzakelijk?

Lid sinds

12 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 februari 2015 - 12:40
Als lezer wordt je meegenomen in jouw wereld. En dat kwam binnen. Duidelijke taal, emotioneel en ontroerend rakend. Krachtig verhaal. Ik heb het met veel aandacht en plezier gelezen. Prima titel ook trouwens.

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 februari 2015 - 12:44
@doswijnhof, Een leuk verhaal! Zeker de beschrijving van hoe de ouders zijn: ''Louis XVI namaak meubilair waar niet in gezeten mag worden.'' leuk beschreven, zet de toon, maakt de sfeer! Ik vind alleen de eerste zin totaal overbodig. Dat haalde voor mij wel een beetje de kracht uit het verhaal. En ik wil niet teveel zeuren hoor, maar volgens de opdracht mocht je niet benoemen wat je kocht, en ook niet benoemen in welke winkel je was. Je kon kiezen uit slager, groenteboer, of visboer, en jou personage ging naar de lidl en kocht 6 worstenbroodjes en gehakt haha. En nee die haha bedoel ik niet gekscherend, ik probeer enigszins luchtig mijn gedachten over te bengen :-) groet!

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 februari 2015 - 13:01
Wonderlijk verhaal, Dos. Ergens is het wel grappig. Een mooi wraakverhaal. Toch komt de frustratie van HP voldoende naar voren om het verhaal een (behoorlijk) treurig randje te geven. Mooi, graag gelezen.
Dank, Johanna en fijn dat je het graag gelezen hebt.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 februari 2015 - 13:11
Heerlijk, Dos, en goed beeldend beschreven met mooie details. Is die eerste zin echt noodzakelijk?
Nee, die eerste zin is niet per se noodzakelijk. Ik vond hem wel erg geschikt om het verhaal mee te beginnen. Hij sluit naadloos aan op de laatste zin en daartussen speelt het verhaal zich af. Hij geeft een controverse weer en maakt de lezer nieuwsgierig. Een aanrader om een verhaal aan te snijden. Dank voor je aandacht, Bart.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 februari 2015 - 13:12
Als lezer wordt je meegenomen in jouw wereld. En dat kwam binnen. Duidelijke taal, emotioneel en ontroerend rakend. Krachtig verhaal. Ik heb het met veel aandacht en plezier gelezen. Prima titel ook trouwens.
Dank je wel, Maddy.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 februari 2015 - 14:32
@doswijnhof, Een leuk verhaal! Zeker de beschrijving van hoe de ouders zijn: ''Louis XVI namaak meubilair waar niet in gezeten mag worden.'' leuk beschreven, zet de toon, maakt de sfeer! Ik vind alleen de eerste zin totaal overbodig. Dat haalde voor mij wel een beetje de kracht uit het verhaal. En ik wil niet teveel zeuren hoor, maar volgens de opdracht mocht je niet benoemen wat je kocht, en ook niet benoemen in welke winkel je was. Je kon kiezen uit slager, groenteboer, of visboer, en jou personage ging naar de lidl en kocht 6 worstenbroodjes en gehakt haha. En nee die haha bedoel ik niet gekscherend, ik probeer enigszins luchtig mijn gedachten over te bengen :-) groet!
Lucius, ik ben me wel bewust van het feit dat ik niet geheel spoor met de opdracht. Ook is het verhaal langer dan geoorloofd. Eerst durfde ik het niet te plaatsen, maar ik heb me opgetrokken aan jouw lef. Jij hebt je verhaal dubbel zo lang gemaakt dan is toegestaan en toen dacht ik: wat Lucius durft, durf ik ook. :) Ik heb me laten inspireren door de opdracht en dit verhaal drong zich aan mij op. Ik heb me niet zo druk gemaakt om de randvoorwaarden. Dat krijg je als je in de meest productieve opvoedingsjaren dag en nacht zit opgesloten tussen schorriemorrie en geteisem. Dan verleg je vanzelf de grenzen Wat de eerste zin betreft, verwijs ik naar het antwoord op Bart. Dank voor je commentaar.

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 februari 2015 - 14:05
@doswijnhof, Haha leuk! Ja bij de opdracht staat 'ongeveer 300 woorden', nou, zo'n formulering geeft ruimte he.. ;-) Maar het was bij jou niet anders dan bij mij, het verhaal drong zich aan me op, en na het een paar keer herlezen te hebben dacht ik; 'Ik vind het mooi zo.' Vond het niet nodig om nog meer te schrappen. Dus hupakee, online met het verhaal. Fijne zondag! groet!

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 februari 2015 - 16:51
@Dos@Dos@Dos, zat de hp op een katholieke tuchtschool? Ik heb een stil vermoeden van wel. Deze zin trok mijn aandacht: [Op de tuchtschool heb ik geleerd wat ontucht is...]. Het is een diepdroevige zin en ook een fraaie om tucht zo achter elkaar te zetten. Nu ga ik lichtelijk zeuren. Sorry Dos. Als moeder, al op leeftijd, Loeki een gebroken heup trapt, had zij dan kistjes aan of zo? Het lijkt me dat je dan erg je best moet doen. Of stond Loeki al op instorten? Het is al met al een wrang verhaal dat je geschreven hebt. Iedere etter (om in jouw woorden te blijven) kan aan procreatie doen, maar liefde en een opvoeding geven, ho maar. Er zit een ontwortelde lading in je verhaal; om droef van te worden.

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 februari 2015 - 20:21
Goede opbouw met een verassende uitkomst! De titel is perfect! :thumbsup: Graag gelezen met tegenstrijdige gevoelens want ik durfde niet te lachen omdat het in de kern een diep triest verhaal is.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 februari 2015 - 20:22
Mili,Mili,Mili, pas geleden las ik 'Het hout' van Jeroen Brouwers (een aanrader), vandaar dat ik een katholieke tuchtschool het meest voor de hand liggend vind. Ma is zo stokoud nog niet en daarbij heeft ze een houten onderbeen. Als ze daarmee uithaalt, berg je dan. Het fragiele heupje van Loeki was daar niet tegen bestand. Wees vooral niet bedroefd om het verhaal. Het is met louter vreugde geschreven en het fictiegehalte nadert de 100%. Je vermoeden is juist, Loeki was verhoudingsgewijs ouder dan ma en liep al op zijn laatste benen. Dank voor je kritische blik.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 februari 2015 - 20:30
Goede opbouw met een verassende uitkomst! De titel is perfect! :thumbsup: Graag gelezen met tegenstrijdige gevoelens want ik durfde niet te lachen omdat het in de kern een diep triest verhaal is.
Marietje, als je wilt lachen met een glim of een schater, doe dat dan vooral. Droefenis verkort het leven, met een lach word je ouder.(apenwijsheid) Maar je hebt gelijk, als het verhaal op waarheid zou berusten, en dat zou kunnen, dan is het een triest verhaal. Wees gerust, hp heeft zich goed hersteld van het tuchthuis. Dank voor je reactie.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 februari 2015 - 6:41
Hey Dos, Steengoed verhaal. Heel veel leuke details (te veel om op te noemen) die een krachtige sfeer neerzetten. De grimmigheid mooi onder controle gehouden. Tucht en ontucht heel mooi aan elkaar gekoppeld. Het beeld van de pottenbakker of beeldhouwer - in elk geval kunstenaar - past ook erg mooi. Wat mij betreft een top-verhaal dat ik heel erg graag gelezen heb. Toch nog even deze mooie zin: "De hitte van de oven is de enige warmte die ik daar in al die jaren heb ontvangen." Hier heb je schitterend neergezet wat ontbreekt... en op een bijzondere manier de kern van je verhaal samengevat. Ik geniet in elk geval heel erg van dit verhaal. Prachtig!

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 februari 2015 - 14:09
Hey Dos, Steengoed verhaal. Heel veel leuke details (te veel om op te noemen) die een krachtige sfeer neerzetten. De grimmigheid mooi onder controle gehouden. Tucht en ontucht heel mooi aan elkaar gekoppeld. Het beeld van de pottenbakker of beeldhouwer - in elk geval kunstenaar - past ook erg mooi. Wat mij betreft een top-verhaal dat ik heel erg graag gelezen heb. Toch nog even deze mooie zin: "De hitte van de oven is de enige warmte die ik daar in al die jaren heb ontvangen." Hier heb je schitterend neergezet wat ontbreekt... en op een bijzondere manier de kern van je verhaal samengevat. Ik geniet in elk geval heel erg van dit verhaal. Prachtig!
Ryn, dank voor je genereuze compliment.

Lid sinds

11 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 februari 2015 - 17:27
Dos Wijnhof, Over die eerste zin: ik vind het prima. het is weliswaar uitleg, maar nodigt ook uit tot lezen. En dat heb ik gedaan :) Goed verhaal en goed geschreven.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
23 februari 2015 - 21:34
Dos, andere zinnen zijn ook mooi maar die zijn hierboven al genoemd. Ik wil deze twee nog even bejubelen: “Daar zullen ze je wel klein krijgen”, was steevast hun adagium. Ik paste niet in hun huwelijkse staat van perfectie. De eerste omdat ik hier van het woord adagium houd. De tweede is gewoon steengoed (1200 - 1300*C). Van ruwharige teckels ga ik helaas niezen, het was fijn geweest als de ouders van hp er een vernietigende astma aanval van hadden gekregen. Groetjes en heel graag tot je volgende verhaal!

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 februari 2015 - 18:37
Dos Wijnhof, Over die eerste zin: ik vind het prima. het is weliswaar uitleg, maar nodigt ook uit tot lezen. En dat heb ik gedaan :) Goed verhaal en goed geschreven.
Jan, ik vind die eerste zin nauwelijks uitleggerig (als, dan pas achteraf). Het is in bedekte termen een vooraankondiging van wat de lezer te wachten staat. Hij werkt als een cliffhanger, je wilt weten waaruit die wraak bestaat en waarom. Hij geeft ook weer waar het in de kern van het verhaal om te doen is. Zelf vond ik het een goede openingszin. Ik had vage ideeën over een plot, maar toen ik de eerste zin had, ging het schrijven van een leien dakje. Dank voor je reactie.

Tja

Lid sinds

15 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
23 februari 2015 - 18:39
Ik heb het met een brede glimlach gelezen. Misschien was dat niet de bedoeling, maar dan had je het niet zo moeten schrijven. Ik denk dat Loeki in het toilet verdwijnt.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 februari 2015 - 18:50
Dos, andere zinnen zijn ook mooi maar die zijn hierboven al al genoemd. Ik wil deze twee nog even bejubelen: “Daar zullen ze je wel klein krijgen”, was steevast hun adagium. Ik paste niet in hun huwelijkse staat van perfectie. De eerste omdat ik hier van het woord adagium houd. De tweede is gewoon steengoed (1200 - 1300*C). Van ruwharige teckels ga ik helaas niezen, het was fijn geweest als de ouders van hp er een vernietigende astma aanval van hadden gekregen. Groetjes en heel graag tot je volgende verhaal!
Elyse, dank voor je bejubeling. Astma was ook leuk geweest, maar ik heb ma al een houten poot gegeven. Voor de niet keramisten onder ons. Je hebt drie soorten keramiek: aardewerk, steengoed en porselein. Vanaf aardewerk worden ze op hogere temperaturen gebakken. Steengoed neemt geen vocht op, kan dus niet kapot vriezen en is daarom geschikt voor buiten.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 februari 2015 - 19:36
Ik heb het met een brede glimlach gelezen. Misschien was dat niet de bedoeling, maar dan had je het niet zo moeten schrijven. Ik denk dat Loeki in het toilet verdwijnt.
Tja, ik heb in #13 al gezegd dat je om het verhaal mag glim- en schaterlachen. Dat Loeki in het toilet zal verdwijnen is een totaal verkeerde inschatting van jou. HP krijgt regelmatig bezoek van vrienden. Dan wordt er stevig gegeten en gedronken. HP is de kok. De as van Loeki kan ook in de klei en de glazuur verwerkt worden. Dan wordt zijn lievelingshond bijna vereeuwigd. Dank voor je reactie.

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 februari 2015 - 20:31
As of geen as, zou die broodjes wel eten. Laidl gehakt is goed te doen. Prachtig geschreven, Dos, heb genoten.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 februari 2015 - 21:18
As of geen as, zou die broodjes wel eten. Laidl gehakt is goed te doen. Prachtig geschreven, Dos, heb genoten.
Fijn Richard.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
23 februari 2015 - 21:47
Intrigerend omschreven jeugdtrauma. Ik mag hopen voor HP dat hij zich niet in de broodjes vergist en per ongeluk zelf diegene met de as opeet.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 februari 2015 - 22:28
Intrigerend omschreven jeugdtrauma. Ik mag hopen voor HP dat hij zich niet in de broodjes vergist en per ongeluk zelf diegene met de as opeet.
Maak je geen zorgen, Virtuosio. HP kan veel van Loeki hebben. :) Dank voor je reactie.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 februari 2015 - 22:31
Intrigerend omschreven jeugdtrauma. Ik mag hopen voor HP dat hij zich niet in de broodjes vergist en per ongeluk zelf diegene met de as opeet.
Maak je geen zorgen, Virtuosio. HP kan veel van Loeki hebben. :) Dank voor je reactie.

Tja

Lid sinds

15 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
24 februari 2015 - 0:54
Heb ik het niet goed begrepen? De as van Loeki werd toch in de broodjes verwerkt? En waar komen die broodjes terecht?

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
24 februari 2015 - 9:01
Heb ik het niet goed begrepen? De as van Loeki werd toch in de broodjes verwerkt? En waar komen die broodjes terecht?
In de pot natuurlijk. Je hebt gelijk, niet verder dan mijn neus lang is nagedacht. Ik dacht dat jij bedoelde dat de hp de as door de wc zou spoelen.