Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#42 Troost ( voorheen Bio)

19 februari 2015 - 18:28
Het is al weer een week geleden dat ik mijn goed nieuws telefoontje kreeg. Mijn vrienden reageerden hierop met gemengde gevoelens. Eigenlijk was alleen mijn vader onverdeeld enthousiast. Niet zo vreemd want hij heeft zijn hele leven over de wereld gezworven. De enige die nog van niets weet is mijn moeder. Ze zal blij voor me zijn, dat zeker, alleen ik krijg al een dubbele knoop in mijn maag als ik denk aan het verdriet dat ik haar zal doen. Van haar drie dochters blijft er nu nog maar een over die in de buurt blijft. In onze familie is het gebruikelijk om belangrijke zaken te bepreken tijdens het eten. Dus nodig ik mijn moeder uit voor zaterdagavond. Ze houdt van gezond en biologische verantwoord eten en daar moet ik 's ochtends voor naar de stad. Het Walhalla voor pure en verse producten. Ondanks het vroege uur, zijn al veel mensen op de been en hangt of staat alles keurig uitgestald op lange houten tafels onder wapperende dekzeilen. Ik loop langs de lingerie, voorbij de geur van gebraden kippen en verse broden, naar mijn bestemming. Hier doen de vele kleurrijke producten me denken aan mijn schilderspalet en stemmen me vrolijk. Zorgvuldig zoek ik uit wat ik nodig heb en stop dat in het daarvoor bestemde teiltje. Als ik 's middags sta te koken komt mijn dubbele knoop weer terug. Tranen zullen er vanavond ongetwijfeld vloeien als ik mijn moeder ga vertellen dat me een baan in het buitenland is aangeboden. Ze zal zich groot proberen te houden, want ze zal echt blij voor me zijn, dat is zeker. Alleen.... Ik besluit om haar lievelingsgerecht wat pikanter te maken dan anders, zodat ze zich altijd kan verschuilen achter het eten, mocht het haar echt teveel worden.

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 februari 2015 - 20:05
Het pikanter maken van het eten is echt een leuk detail! Tja, gelukkig dat we tegenwoordig zoveel media hebben om met elkaar in contact te blijven, ook al wonen we wat verder/zwerven we rond. Kijk maar naar Ryn :)

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 februari 2015 - 14:48
@Nicole, een scène voor de volgende fisherman's friend-reclame? :) Er is naar mijn gevoel meer 'beweging' in je tekst gekomen in vergelijking met die van vorige week. Klopt het dat hp's ouders gescheiden zijn?

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 februari 2015 - 15:40
Er is naar mijn gevoel meer 'beweging' in je tekst gekomen in vergelijking met die van vorige week. Klopt het dat hp's ouders gescheiden zijn?
@Mili dank je wel voor het compliment en idd Hp's zijn gescheiden, maar het verhaal is wel fictie :) @anne en Lilithx bedankt voor jullie reacties

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 februari 2015 - 16:08
Nicole brouwer, Rustig van opzet met een goed slot. En ook fijn dat je niet laat zien hoe de moeder reageert - de lezer mag het zelf invullen. Even over deze zin:
Ze zal zich groot proberen te houden, want ze zal echt blij voor me zijn, dat is zeker alleen....
Voor mijn leesgevoel komt er een pauze na 'dat is zeker'. suggestie: 'dat is zeker. Alleen...'

Lid sinds

16 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 februari 2015 - 22:00
Voor een fictieverhaal is het een mooi verhaal geworden. Met een pikant einde. Leuk gevonden, Nicole. Je schrijft echt leuk en beschrijvend :o uitgestald op lange houten tafels onder wapperende dekzeilen

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 februari 2015 - 22:29
Dit is een aangenaam verhaal. Dat vond ik de laatste keer ook al. Je bent overduidelijk een aangename schrijfster. Deze keer zit er inderdaad meer beweging in het verhaal. Niet zo gek want HP gaat naar de markt. Ik ben benieuwd naar het volgende verhaal. Of HP naar het buitenland is gegaan en wat voor een baan het betreft. Nog een vervolg?

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 februari 2015 - 15:07
Mooi verhaal Nicole, en ik ben het met Mili eens dat er veel meer dynamiek in zit dan in het vorige verhaal. Het leest vlot weg en de gevoelens komen mooi over. Vooral de attente gevoeligheid om de moeder een elegante uitweg te bieden uit een - voor haar - vervelende situatie, maakt het bijzonder. Erg mooi gedaan!

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
21 februari 2015 - 17:06
Nicole, over het algemeen is het moeilijker te schrijven over een goede moeder-dochter relatie dan over een slechte. Ik vind, dat het je goed gelukt is. Een authentiek verhaal met een pakkend slot.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 februari 2015 - 20:11
Troostvoedsel! ;) Je laat mooi voelen hoe de HP ermee zit dat haar moeder het goede nieuws als triest nieuws gaat opvatten! Je hebt het verhaal met een glimlach afgesloten. :thumbsup:

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 februari 2015 - 9:54
@ maddbrug, dank voor je positieve reactie @marietje je geeft me een idee om de titel te veranderen van bio naar troost. Dank je wel

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 februari 2015 - 20:37
@marietje je geeft me een idee om de titel te veranderen van bio naar troost. Dank je wel
Eigenlijk gaf @maddbrug de voorzet! ;)

Lid sinds

13 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 februari 2015 - 21:54
Nicole! Als ik dit zo lees moet ik mijn moeder een hoop verdriet hebben aangedaan. Troostvoedsel is een goede uitvinding, maar wat als het dagelijkse kost is in een familie? :crybaby:

Lid sinds

9 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
24 februari 2015 - 9:03
@Elyse. Tja dan wordt het moeilijker denk ik. alhoewel Na het verdriet altijd een soort van gewenning komt denk ik, ondanks het gemis. Mijn zoon heeft 6 jaar in Australië gewoond en woont nu in Engeland. Leuk vind ik het niet maar ik vind het belangrijker dat hij gelukkig is en tegenwoordig met Skype lijkt hij toch een beetje dichterbij. Mijn zus woont in Maleisië en ik merk dat ook mijn moeder daar aan "gewend" is.