Uitrekken woorden heeellluuuup!

- welke term hier überhaupt voor gebruikt word. Hollywoodnonsense. Valt je personage ook op zijn knieën op de derde 'nee'? - hoeveel e's dien ik bij het laatste woord te gebruiken? Nee schrijf je met twee e's, yes met één. - mag je meerdere uitroeptekens mag gebruiken om iets extra te verduidelijken? Nee. - is het beter om drie keer een uitroepteken te gebruiken zoals in het eerste voorbeeld of staat het netter om zoals in het tweede voorbeeld met komma's te werken en alleen met een uitroepteken af te sluiten? Deze keuze staat je vrij. Ik zou voor de komma's gaan.

Ik zou dan dan een accent gebruiken. Yes! Yes! Yés! Nee, nee, néé...

Over het plaatsen van komma's moet je goed nadenken, het hangt af van de situatie. Als je in paniek bent, zeg je niet: 'Nee (pauze) nee (pauze) nee.' Als je een kind terechtwijst, hoor je misschien wel die pauze. Maar het hangt ook van je uitgever af, de ene plaatst komma's, de ander niet. Woorden uitrekken zou ik niet zo snel doen.

Nee, nee, néé! Dat zou inderdaad een terechtwijzing kunnen zijn. Uiting van paniek meer zo: Nee... Nee... Néé!

Meestal is schrijven een gestileerde vorm van spreken; daarom kun je niet zomaar een kreet uit de ruimte - als Neeeeeee!!! - 'overpennen'. Dit is iets voor voordragen; dan kan de kreet zo lang duren als nodig is. Misschien is het een kwartminuut. Op papier zou dat een heel stuk van de pagina in beslag nemen (afhankelijk van de lettergrootte < misschien wil je ook nog, om de kracht van de kreet te benadrukken, de tekst in grote(re) letters zetten). Daarom kun je in geschreven tekst beter de interpunctie en de omgeving van de kreet op elkaar afstemmen.

Voorbeeld: 1. Iemand is heel erg blij: "Yes! Yes! Yeeeeesssss!"

Iemand is heel erg blij wordt dan een (korte) beschrijving, waarna de lezer uit zichzelf in gedachten kan aanvullen hoe lang de kreet duurt en hoe heftig die is. Aan een uitroepteken heb je dan genoeg. Er wordt gezegd dat je op 10.000 woorden één uitroepteken mag gebruiken.

Er wordt gezegd dat je op 10.000 woorden één uitroepteken mag gebruiken.

Hihi, wie zegt zoiets?

Er wordt gezegd dat je op 10.000 woorden één uitroepteken mag gebruiken.

Hihi, wie zegt zoiets?

Dat is op meerdere plekken te vinden, onder andere hier: http://angelabooth1.tumblr.com/post/42827810979/o…

F. Scott Fitzgerald zou ik nog wel gelijk hebben gegeven. Maar mevrouw Angela Booth kan ik niet in ernst eenzelfde autoriteit toedichten ^.^

Allen, Bedankt voor de reacties! Het accent is inderdaad een goede oplossing. Zit nog te twijfelen over de drie puntjes. Geeft dat namelijk niet de suggestie dat de spreker meer wil zeggen dan alleen "nee" of "ja"? Of kunnen die puntjes ook gezien worden als een soort pauze moment? Toch blijf ik dit soort zaken lastig vinden. Hollywoodnonsense of niet het leest in mijn ogen vaak wel prettiger om in bepaalde gevallen woorden uit te trekken. Als lezer zie je in een oogopslag wat het karakter meemaakt en krijg je een goed beeld van zijn uitdrukking... Het gebruik van een accent geeft het een minder zware lading, althans in mijn ogen. En natuurlijk begrijp ik dat het goed is als de lezer zelf een voorstelling maakt van de situatie, maar als deze onjuist is komt dat het verhaal soms niet ten goede... Maar ja als onervaren schrijver kom ik dit soort dingen vaker tegen heb ik gemerkt. Veel van de "gebruikelijke" regels maken het vaak juist minder goed leesbaar. Het gebruik van telwoorden bijvoorbeeld. 1935 is toch veel duidelijker en makkelijker leesbaar dan negentienhonderdvijfendertig? En als iedereen nu dezelfde normen aan zou houden, kon ik het nog begrijpen. Echter roept de een dit, de ander dat, etc en dat maakt het er allemaal niet duidelijker op. Maar ja, genoeg geklaagd haha, ik kan in ieder geval weer verder :) gr Robin

Blij dat je verder kunt :)

En natuurlijk begrijp ik dat het goed is als de lezer zelf een voorstelling maakt van de situatie, maar als deze onjuist is komt dat het verhaal soms niet ten goede...

Als deze de onjuiste is, heb jij als schrijver je werk niet goed gedaan.

Als lezer zie je in een oogopslag wat het karakter meemaakt en krijg je een goed beeld van zijn uitdrukking...

Doordat er meer klinkers staan dan nodig? Denk je? Want de woordherhaling, en het gegeven dat het laatste woord met meer nadruk wordt uitgesproken (het accent dus), voorzien daarin niet? De reden dat ik het je zo fel afraad is deze: het resultaat is een erg kinderlijk, klunzig uitziende tekst. Je kunt jezelf beter aanleren om je treffend uit te drukken binnen de regels, dat getuigt dan van vaardigheid in het schrijversvak.

En als iedereen nu dezelfde normen aan zou houden, kon ik het nog begrijpen. Echter roept de een dit, de ander dat, etc en dat maakt het er allemaal niet duidelijker op.

Dat komt waarschijnlijk voornamelijk omdat je de vraag stelt op een amateurforum, waar iedereen maar dit en dat kan zeggen. ;) In principe bestaan de regels namelijk inderdaad om ervoor te zorgen dat er één norm is.

1935 is toch veel duidelijker en makkelijker leesbaar dan negentienhonderdvijfendertig?

Daarom schrijf je volgens de "gebruikelijke" regels dan ook '1935' in cijfers.

Dat komt waarschijnlijk voornamelijk omdat je de vraag stelt op een amateurforum, waar iedereen maar dit en dat kan zeggen. wink In principe bestaan de regels namelijk inderdaad om ervoor te zorgen dat er één norm is.

Ik zie de ;) , maar toch: dit zou een topic op zich verdienen. Het zou de ontwikkeling van kunst in het algemeen en die van literatuur in het bijzonder niet erg dienen wanneer iedereen volgens regels en normen schreef. Dat is iets anders dan het volgen van natuurwetten, zoals die overal bestaan, en ook bij lezen en schrijven (*). Een en ander moet herkenbaar blijven als tekst - maar misschien wordt het reuze spannend als dat evolueert. Wat weer iets anders is dan reizen via gesloten stations, zoals in dit geval een overmatig gebruik van leestekens. Daarbij: iedereen kan overal op fora dit en dat zeggen, of hij professioneel is of niet (daarom gebruiken sommigen graag pseudoniemen). (*) hoewel lezen en schrijven geen natuurlijke, maar aangeleerde handelingen zijn die erg compatible bleken te zijn bij de mens die doorgaans graag communiceert

"kunst in het algemeen en literatuur in het bijzonder" Volgens mij zien we hier op SOL toch vooral verhaaltjes. Literatuur - als in: teksten met artistieke waarde - heb ik hier niet vaak voorbij zien komen. Diana heeft volkomen gelijk. Dit is een amateurforum waar ook wel professionals komen. De taaladviezen van de forumdeelnemers zijn lang niet altijd betrouwbaar en soms zelfs ronduit fout. On topic: het uitrekken van woorden komt inderdaad heeeeeeeeel kinderachtig over. Doe het niet als je serieus genomen wilt worden als schrijver.

Ik zie de wink , maar toch

Haha, ja je hebt gelijk, het was ook meer een schlimalzniaase smiley. Over veel soorten regels kunnen we inderdaad de gesuggereerde discussie hebben, al zou ik in beginsel in het perk van Ostinato staan. Maar voor we welke discussie dan ook openen, moeten we wel duidelijk stellen over welke regels we het hebben. Ik had het hierboven over spellingsregels. iC dengk dat hed ofertreede van spelingz rechels nyt Snèl tot lyterrerre verniewinguh lijd.

Een ander verontrustend aspect van de rebellie tegen regels in het kader van vernieuwing (of het nou schrijfregels zijn, of tekenregels, of voor mijn part muziekregels), vind ik het volgende: als beginnend schrijver/tekenaar/musicus/artiest heb je er niets aan. Als je net begint, heb je nog geen idee van wat werkt en wat niet werkt en waarom. Dus leer eerst maar hoe het moet, en dan, wanneer je begrijpt hoe de kunst in elkaar steekt, dán mag je gaan vernieuwen. Dus om nou in iedere discussie over regels aan nieuwkomers op het forum te vertellen dat ze als ze écht kunstenaars willen zijn, ze de regels mogen overtreden, dat is steevast drie denkstappen overslaan. Daar help je toch geen mens mee? Oeps, off topic. Het was ook te verleiddelijk, Thérèse ;) (Gemeende smiley)

Natuurlijk kun je precies zo schrijven zoals jij wilt schrijven. Zonder je te houden aan regels, spelling, punctuatie. Je kunt zelfs van rechts naar links schrijven, of op zijn kop, in spiegelbeeld, foneties of met zelfbedachte letters en woorden. Je kunt alle tips en schrijfboeken gewoon afslaan. Je hoeft trouwens ook geen cursus te volgen en ook niet om feedback te vragen. Want jij en jij alleen bepaalt tenslotte wat je schrijft, en hoe. Niemand anders. Je moet uiteindelijk helemaal niks als schrijver: dat komt allemaal pas als je gelezen wilt worden. :!: Succes, en vergeet niet: schrijven is leuk!

En vergeet niet: als het op internet staat, dan is het waar.

bambino heeft wel talent om de knuppel in het hoenderhok! Dat is iig een punt. Overigens:

...eenzelfde autoriteit toedichten...

Ik was even bang dat ik ongeletterd was. En:

...wanneer je begrijpt hoe de kunst in elkaar steekt, dán mag je gaan vernieuwen...

Dat is het klassieke en betekenisvolle proces, zoals na eeuwen klunzen is gebleken. Maar dit zijn andere tijden waarin de bakens verzet en de normen verrekt moeten! (Alweer...) Ook:

...en vergeet niet: schrijven is leuk! ...als het op internet staat, dan is het waar.

Misschien dat bovenvermelde suggestie om inderdaad een topic, nee zelfs een compleet forum op te zetten over:

Hoe heurt het eigenlijk: GRAMMATICA

Met tips ende adviezen van profs en vakschrijvers, ter lering ende vermaek voor halfwas en volslagen pennelikkers.

...pennelikkers...

Of is het nou 'pennenlikkers'? Ik lik niet aan m'n pen, het bemoeilijkt het schrijfproces aanzienlijk. Alleen als ik omnidextreus (meerhandig) zou zijn, zou ik met de kleur ook van smaak en/of stijl wisselen.

Ik probeer nu al een half uur de grijns van mijn smoel te krijgen die KelderJort daar plantte. Je wordt bedankt.

Ah ok, bedankt! Dat het kinderachtig zou overkomen heb ik eigenlijk helemaal niet bij stil gestaan. Wellicht komt het ook omdat ik zelf eigenlijk nooit een boek gelezen had. Pas sinds ik zelf ben gaan schrijven verslind ik het ene na het andere boek. Ik ben juist iemand die zich ergert aan onnodig mooi gemaakte (lange) zinnen die je ook in een paar woorden kunt vertellen, al is dat misschien man eigen :) Of zinnen die barsten van de chique/moeilijke worden. Waarom jezelf interieurverzorgster noemen, terwijl je gewoon een schoonmaakster bent (al is interieurverzorgster niet echt een goed voorbeeld, maar toch) Ik lees zaken het liefst zoals men ze in het echte leven ook hardop zou zeggen. "Doordat er meer klinkers staan dan nodig," is natuurlijk een mening. In mijn ogen zijn (of in dit geval waren) die namelijk niet onnodig en was het een vanzelfsprekend iets. Als ik "nee" zou lezen met een accent dan lees ik een korte nee. als er neeeee zou staan, lees ik een lange. Maar zoals ik al zei misschien komt het doordat ik een onervaren lezer ben en het schrijven niet wat meer vanuit de ogen van een schrijver dien te benaderen. Soms is het alleen lastig als je zelf niet weet wanneer je iets fout doet haha, maar ja gelukkig kan ik terugvallen op dit forum en mijn redigent. gr Robin

...wanneer je begrijpt hoe de kunst in elkaar steekt, dán mag je gaan vernieuwen...

Dat is het klassieke en betekenisvolle proces, zoals na eeuwen klunzen is gebleken. Maar dit zijn andere tijden waarin de bakens verzet en de normen verrekt moeten! (Alweer...)

Is dat zo?

Of zinnen die barsten van de chique/moeilijke woorden

Oeps. Sorry.

Het gebruik van een accent geeft het een minder zware lading, althans in mijn ogen.

Mijn laatste gedachte hierover: Het is een hellend vlak. Stel, ik ben aan het schrijven, en mijn personage roept, heel erg fel, 'nee!'. Ik wil het meer lading geven, dus besluit ik 'neee!' te schrijven. So far so good. Drie scènes verder wordt het weer heftig. Weer roept mijn personage 'nee!', maar als ik het zo schrijf, is het net alsof hij minder geraakt is dan de vorige keer, want toen schreef ik het met drie e's, en eigenlijk kan ik daar nu niet voor onderdoen. Dus ik schrijf nu ook maar 'neee!'. Ergens op het eind van mijn boek gaat zijn goudvis dood. Dit is het ergste wat hem kon overkomen, dus 'neee!' zal nu niet volstaan. Het wordt 'néééé!'. Yes, perfect. Mijn punt nu: de impact van deze methode is relatief. Hoe meer e's, accenten en uitroeptekens je gebruikt, hoe meer e's, accenten en uitroeptekens je moet gebruiken om hetzelfde effect te bereiken. Maar stel nu dat je een boek schrijft waarin geen enkel uitroepteken staat en geen enkel accent. En op de laatste bladzijde, bij de dood van zijn goudvis, schrijf je: 'Néé!' Wham. Dat zal dezelfde impact hebben. Vandaar. 't Is relatief. Het is een keuze van stijl. Jouw keuze :)

Haha ja dat klopt, je maakt het er allemaal niet makkelijker. Je gaf trouwens aan dat 1935 je gewoon als 1935 schrijft, maar is dat niet afhankelijk van de zin en je verhaal? Stel de volgende regel komt 1 keer in het boek voor en verder word er nergens gerefereerd naar bedragen: Het inschrijfgeld was 100 euro. De eerste ronde zette ik 7 euro in. Dan staat het in mijn ogen netter om te schrijven: Het inschrijfgeld was honderd euro. De eerste ronde zette ik zeven euro in. Komt het echter meerdere keren achter elkaar voor zoals: Het inschrijfgeld was 100 euro. Wel kreeg ik een korting van 4.50 euro en dat was inclusief 2,50 euro btw. Een voordeel van maar liefst zeven hele euro's dus! In dit voorbeeld lijkt mij dat je de bedragen gewoon in cijfers zet met uitzondering van de laatste zeven aangezien het anders een gigantisch lange en moeilijk leesbare zin word. Nu dacht ik eigenlijk, althans dat zei mijn gevoel, dat 100 ook in letters moet. Of zie ik ook dat verkeerd? Ik heb al wat zitten lezen op onzetaal en dergelijk, maar dat is ook allemaal erg verwarrend..

...omdat ik zelf eigenlijk nooit een boek gelezen had...

Huh?

Is dat zo?

Jouw quote of mijn quote? (That's the question!) Uitrekken van lettergrepen komt ook wel wat schreeuwerig, wat betweterig over. Uit 'The Meaning of Life'

"Het was de zalm-mousse", sprak Magere Hein. "Wat?", antwoordden de disgenoten simultaan.

Of:

"Het was de zalm-mousse", sprak Magere Hein. "Wát?", antwoordden de disgenoten simultaan.

Of:

"Het was de zalm-mousse", sprak Magere Hein. "Wááááát?", antwoordden de disgenoten simultaan.

Nu dacht ik eigenlijk, althans dat zei mijn gevoel, dat 100 ook in letters moet. Of zie ik ook dat verkeerd? Ik heb al wat zitten lezen op onzetaal en dergelijk, maar dat is ook allemaal erg verwarrend..

Valt best mee joh, hier: https://onzetaal.nl/taaladvies/advies/getallen-in…

Komt het echter meerdere keren achter elkaar voor zoals: Het inschrijfgeld was 100 euro. Wel kreeg ik een korting van 4.50 euro en dat was inclusief 2,50 euro btw. Een voordeel van maar liefst zeven hele euro's dus!

Als je een verhaal schrijft waarin het personage boodschappen gaat doen, dan gaat het om wát er gebeurt, tijdens dat boodschappen doen. Niemand wil het hele boodschappenlijstje lezen, of hoeveel alles kost. Wat jij daar schrijft is een verslagje, betreffende de exacte kosten van het bingospel. Ik denk dat je die berekening rustig kunt overslaan.

Je gaf trouwens aan dat 1935 je gewoon als 1935 schrijft, maar is dat niet afhankelijk van de zin en je verhaal?

Nee, of je personage nou geboren werd in negentienvijfendertig, of dat hij na geboorte maar negentienhonderdvijfendertig gram woog, of dat zijn moeder in ziekenhuisbed een-negen-drie-vijf lag; in alle gevallen schrijf je gewoon 1935.

Dan staat het in mijn ogen netter om te schrijven: Het inschrijfgeld was honderd euro. De eerste ronde zette ik zeven euro in.

Helemaal correct. Honderd punten. Voor de rest zie Mirandala's link :) @ Au Bergine: Touché. Dat wordt een nieuwe discussie.

Je gaf trouwens aan dat 1935 je gewoon als 1935 schrijft, maar is dat niet afhankelijk van de zin en je verhaal? ... Ik heb al wat zitten lezen op onzetaal en dergelijk, maar dat is ook allemaal erg verwarrend..

't Is in feite een andere vraag dan je startvraag en zou daarom een eigen topic mogen hebben, maar goed. Wat vind je moeilijk aan de uitleg van Onze Taal? https://onzetaal.nl/taaladvies/advies/getallen-in…

Nog heel even terugkomend op het uitrekken. Ik las op het forum dat men met het uitdrukken van klanken dit ook wel eens doet. De bel van een deurbel bijvoorbeeld: tringggg Die vier g's zijn dan toch ook overbodig? [quote=Thérèse]

Wat vind je moeilijk aan de uitleg van Onze Taal? https://onzetaal.nl/taaladvies/advies/getallen-in…

Daar word bijvoorbeeld aangegeven dat exacte waarden in cijfers geschreven worden. Maar ja, wanneer spreekt men van exact? In het voorbeeld wat ik gaf was het inschrijfgeld "honderd" euro. In mijn ogen is die honderd euro ook exact, dus zou je volgens die website 100 euro moeten schrijven en dus niet zoals men hier aangeeft (en ikzelf ook dacht) honderd in letters.

...omdat ik zelf eigenlijk nooit een boek gelezen had...

Huh?

Haha, zo vreemd is dat toch niet. Alhoewel nu ik er zo over nadenk zullen er weinig schrijvers zijn die nog nooit een boek gelezen hebben. Het is voor mij ook een eenmalig iets. Lezen doe ik nu eigenlijk ook alleen voor research, puur om te bekijken welke schrijftechnieken anderen gebruiken en wat ik wel en niet fijn om te lezen vind. Ik heb nu een boek of twintig gelezen, maar ik moet eerlijk zeggen dat het me niet kan bekoren. Ik heb er simpelweg het geduld niet voor. Kijk liever een film, dat heeft voor mij een veel hoger entertainment gehalte...van lezen word ik enorm onrustig alhoewel het lezen van ebooks me redelijk goed afgaat merk ik. Aan de andere kant lees ik wel weer heel veel kranten en artikelen op het internet, maar die zijn vaak klein of interessant genoeg om mijn aandacht te kunnen behouden. Dus tja, het is ook maar net wat je onder lezen verstaat natuurlijk..

@Bambino Briljant! Vooral:

Ik heb nu een boek of twintig gelezen, maar ik moet eerlijk zeggen dat het me niet kan bekoren.

Maar je argumentatie is terecht, alhoewel je met deze opmerking je hier in het hol van de letterleeuw waagt. (Nou 'leeuw'... wild katje. Troostknuffel.) Twintig boeken... Nog maar 98145981345913645912983198451892345138497598013475018347589137519834519 te gaan! Maar ik volg je. Veel ideeën komen ook bij mij voort uit legio serieuze documentaires (van oa NL bodem) waarin de wereldse zaken compact en ter zake worden geduid. Byte-bites. Het neerpennen van de eigen reflectie in verhaalvorm voelt dan als een stroperig en traag proces.

...Dat wordt een nieuwe discussie.

Nog niet. Immers: Het is vooral te danken aan die beroemde leidse leverancier van verfbenodigdheden, Flupse & co, die terecht ene opruiende rooie van Rijn ('Rembrantje' onder ons gewone soort mensen) er op wees, dat het gebruik van loodwit als ondergrond niet volgens de geldende norm was, een ontaarde dus ongewenste vernieuwing kon oproepen, maar vooral erg giftig was. Nee, dan het vertrouwde maizenapapje (*), ecru en aromatisch. De musea riekten vertrouwd naar alpiene landschapjes. Hééééérlijk! (*) Kon niet! Zoals de criticus opmerkt vertel ik niet de clou. Want dat ìs die nieuwe discussie. Maar dat dit topic hier, door Bambino geïnitiëerd, op het scherp tussen de klassieke en contemporaine vlakken balanceert, staat buiten kijf. Darwin's wet: passeren of gepasseerd worden. Deze nieuwe discussie kunt u verder op het tweede scherm volgen als u tegelijk op het vermiljoene, turquoise en cryogene knopje van uw afstandsbediening drukt!

@au Bergine Haha, bedoelde het verder niet negatief hoor en uiteraard begrijp ik dat het aantal boeken wat ik gelezen heb gering is. Wil ook zeker niet zeggen dat lezen niet leuk is, maar het is gewoonweg niet mijn ding. Schrijven al helemaal niet overigens :) Ik ben er in een opwelling aan begonnen en als ik aan iets begin, maak ik het af. Het is mijn eerste, maar hoogstwaarschijnlijk ook mijn laatste boek. Maar ik gaf het eigenlijk aan om zaken in een goed perspectief te zetten. Gezien mijn gebrek aan kennis en ervaring bekijk ik veel zaken blijkbaar totaal anders dan de meeste forumleden hier. Het is voor mij een leermoment en ik moet proberen wat meer vanuit het oogpunt van zowel een lezer als een schrijver te kijken in plaats van alleen van mijn eigen voorkeuren uit te gaan.

Ik ben heel benieuwd vanuit welke motivatie je dan bent gaan schrijven.