Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wekelijkse schrijfopdracht 41 - Een nieuwe Valentijn

Marjolein keek naar zichzelf in de spiegel. Haar handen gleden zacht over de stof van haar jurk, ze dacht aan de overwinning die ze had behaald. Voor haar gevoel was haar gewicht eeuwenlang uitgedrukt geweest in drie cijfers. En nu was haar weegschaal al een paar maanden een trouwe, prikkelende vriend. Ze was er bijna, het betoverende getal dat ze zich als doel had gesteld was nu daadwerkelijk binnen bereik. Marjolein verliet de toiletruimte en keerde terug in het restaurant. Aan haar tafeltje keek ze om zich heen. Het restaurant was vol met tafels voor twee. Elke tafel had een kaarsje in de vorm van een rood hartje en Cupido, met zijn magische pijlen stond op de menukaart afgebeeld. Precies op het afgesproken tijdstip betrad Maarten het restaurant. Marjolein keek naar hem en voelde haar hart een sprong maken. Ze wenkte en de serveerster, een zware, jonge vrouw naderde de tafel. Ze boog licht voorover naar haar nieuwe klanten, haar adem raspte. Marjolein zag de transpiratie op het voorhoofd terwijl ze de wijn bestelde. Ze keek naar de dikke, zacht wiegende armen, naar de kleding die om de rondingen spande. Ik ben haar niet meer, dacht ze, ik ben beter dan zij, ik ben dertig kilo beter dan zij. Ze keek naar haar tafelgenoot en dacht aan de enige stoorzender die er tot nu toe was geweest in de nieuwe, zich gestaag ontwikkelende liefde: Maartens voorkeur voor het werk van Paulo Coelho, een zweverige schrijver uit Brazilië. Marjolein had een paar brokjes internetkennis over hem in haar achterhoofd opgeslagen en had zich, vaak schaterlachend door een serie uitspraken van de schrijver geworsteld. Een van die uitspraken hield ze ook paraat. Maarten schoof het ingepakte boek over de tafel. ‘Coelho voor beginners’ zei hij knipogend. Marjolein keek hem aan en zei plechtig: ‘Pas als je de moed toont je eigen weg te gaan, toont de weg zich aan jou.’ Marjolein zag de herkenning en de vreugde in Maartens ogen, zijn gezicht brak open in een glimlach en Marjolein zag de toekomst als een stralend, helderwit licht.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@harryp? Mag ik beginnen om à la Mili vervelend te doen? [Het restaurant was vol met tafels voor twee.] Stond vol met tafels voor twee personen? [Ik ben haar niet meer,] Ik ben niet meer zoals zij? Ik heb gemengde gevoelens over dit stukje. Je hebt me dus wel geraakt. ;) De adem van de serveerster raspte en haar voorhoofd is nat omdat het kind dik is? Lekker boeiend, ze heeft wel zacht wiegende armen. Ik vind Marjolein een regelrechte trut. Voor mij obsessief met haar gewicht bezig en erger, voordoen alsof ze Coelho leuk vindt. [‘Pas als je de moed toont je eigen weg te gaan, toont de weg zich aan jou.’] Als ze dit echt zou menen, dan zou ze tegen Maarten zeggen: 'zet maar in je eigen boekenkast met dank voor het gebaar'. Harryp, het wordt niets tussen die twee. In een mum van tijd zit Marjolein, wel of niet op de bank bij Maarten, zich te verlustigen aan Bossche Bollen. Met plezier gelezen.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Dan heb je wel veel over voor een man. Als je Paulo Coelho uit je hoofd gaat leren om te kunnen citeren tijdens een date. Sommige mensen doen dat schijnbaar. Ik vind het een heel beeldend verhaal. Je vertelt het op zo een manier dat het voelt alsof ik erbij ben. Dat is knap gedaan. Graag gelezen.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Een vrouw heeft haar eeuwige strijd tegen de kilo's overwonnen en heeft daardoor een kans op de liefde gekregen! Mooi thema. Ik vraag mezelf ook af of ze dan zo laatdunkend over een andere dikke vrouw denkt. Daarnaast past ze zich wel heel erg makkelijk aan mbt P. Coelho. Dat 'uitlachen' staat me minder aan. Idd beeldend geschreven maar ik vind de personages wat tegenstrijdig. Het verhaal leest vlot! :)

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Met interesse en plezier gelezen. Nu denkt Maarten dat hij een goed boek voor haar gekocht heeft. Dat benadrukt Marjolein door een zin van Coelho te citeren. Ze maakt hem dus wat wijs. Dat mag best in een verhaal. Ik had liever gezien dat ze hem bedankte en had gezegd dat het boek het goed zou doen in de open haard. Maar misschien heeft ze geen open haard.

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Harry, Je laat mij eerst bewondering krijgen voor Marjolein, die succes boekt op een moeilijke weg, wat haar wilskracht en doorzettingsvermogen toont. en vervolgens toon je haar als een oppervlakkige en enigszins leugenachtige vrouw. Het laat mij een beetje in verwarring achter. Verder goed geschreven.

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bedankt voor het lezen en voor de reacties. @ Lilith en Johanna: Dank voor de complimenten! @Mili: het restaurant STOND vol is inderdaad beter dan ZAT. 'Ik ben haar niet meer' vind ik toch zelf nog steeds beter en sterker dan 'ik ben niet meer als zij' Het raspen, de transpiratie en de wiegende armen zijn bedoeld om de serveerster dik te laten zijn, om dit te benadrukken in het kader van Marjoleins weegschaaloverwinning. Marjolein als trut? Dan heb ik het heel slecht gedaan, want ik wilde een vrouw 'schrijven' die haar gewichtsproblemen overwonnen heeft en zich focust op een man die ze leuk vindt en die ze echt wil (ook al leest hij Paulo Coelho). Je doet niet vervelend trouwens, alle kritiek die overdacht en gemeend is, vind ik prima. Wil je nog even de Bossche Bollen en het verlustigen uitleggen? Daar heb ik over gepiekerd maar ik kwam er niet uit. @Marietje: Marjolein lacht niet uit, haar gedroomde man in ieder geval beslist niet. Ze schaterlacht om de quotes van Coelho die ze blijkbaar leeg en (vrij naar de koningin) een beetje dom vindt. @Tja: Marjolein wil de man op wie ze haar oog heeft laten vallen, vandaar haar leugen over Coelho. Het was zijn enige minpunt volgens haar, dus ze is best bereid tot een beetje hypocrisie en ze bewaart de kritiek op de schrijver wellicht tot (na) de huwelijksnacht, dan wel een romantische avond voor de open haard (want die heeft ze wel dus). @Bart: ja, Marjolein is licht hypocriet, maar ze wil hem nu eenmaal.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Harrij: dank voor je reactie maar weet dat ik het leven over het algemeen zwart inzie. Iets met dramaqueen of zo. :) Daarom denk ik dat jouw Marjolein - eenmaal Maarten gek gekregen - zich weer gaat overgeven aan heerlijk vet gebak. Maar trek je vooral niets van mijn ongebreidelde gedachtes aan en pieker niet. Haar is een bijvoeglijk naamwoord. M.i. klopt je zin grammaticaal niet. Succes!

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik mocht Marjolein ook niet, maar na je uitleg snap ik haar wel beter. Je verhaal is levensecht geschreven, het zou zomaar kunnen gebeuren. Je hebt de quote er mooi in verwerkt :thumbsup:.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Ter verdediging van Marjolein de HP. Ze is zo te lezen van een lange weg gekomen. Marjolein moet zichzelf opnieuw ontdekken. Ze mag zichzelf tijdelijk 'beter' voelen. Tenslotte heeft ze de strijd tegen haar kilo's net gestreden. Dat is een strijd die heel erg wordt onderschat. Er komt een moment dat ze weer 'normaal' is. Dat hoop ik voor haar. Want de onzekerheid staat altijd klaar in een klein hoekje. Shit, ik zie net dat Harry het ook al had opgeschreven. Nu ja, het kan dubbel gelezen worden.

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Harryp, Kennis huichelen is even dom als het vuur loochenen terwijl je de vingers verbrand. (Niet van Coelho maar van mezelf). Ze zal op de blaren moeten zitten. Het wordt natuurlijk niks tussen hen... Je zet een zielig HP neer die bekommert is om haar uiterlijk en ze lijkt mij niet alleen uiterlijk afgeslankt maar ook innerlijk. Dat je HP mij niet sympathiek overkomt heeft natuurlijk geen invloed op je schrijftechniek, ik oordeel niet op inhoud. Je hebt de situatie duidelijk en goed neergeschreven alleen zou ik de minachting die ze heeft voor de serveerster nog wat krachtiger en beeldend neerzetten zodat het hypocriete ervan (ze was zelf dik geweest) er nog duidelijker uit spreekt. (tenzij dat helemaal je bedoeling als schrijver niet is natuurlijk - de schrijver altijd baas). Ik vond het een interessant stukje. Goed.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Rynlandt, Hoewel de strijd tegen overgewicht nooit de mijne is geweest, wil ik toch iets over zeggen. Ik heb het een aantal keer van dichtbij gezien. Die strijd is niet mild. Hoe wordt iemand dik? Waarom rookt iemand? Waarom drinkt iemand? En noem het even verder. Maar als iemand heel veel kilo's heeft opgebouwd en jong en onzeker is, dan kan dat een zeer grote impact hebben. Tijdelijk mag iemands blik voor de realiteit vertroebelen. Eventjes ego-trippen mag best. Niet te lang, dat niet. Ik denk niet dat ze zich alleen bekommert over uiterlijk. En wat betreft het kennis huichelen. Misschien leert ze er iets van. Leren doe je, als het goed is, je hele leven.

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Johanna, Ik opper geen mening over dikke of dunne mensen. Ik ga ook geen discussie aan over de inhoud van een stukje. Ik heb alleen weergegeven hoe die HP op mij overkomt. Als je overigens meent dat ik kritiek geef op mensen die afslanken heb je mij verkeerd begrepen hoor... de hp zelf heeft echter wel weinig respect voor lotgenoten en zegt letterlijk over de serveerster: "ik ben beter dan zij." Maar het gaat hier over fictie toch? Niemand hoeft zich beledigd te voelen. @Harryp Grappig detail. Je HP wil indruk maken op het onderwerp van zijn liefde en de herder in De Alchemist van Coelho doet precies hetzelfde: "...ook probeerde hij zich een paar boeiende verhalen te herinneren om haar daarbij te vertellen. De meeste had hij uit boeken, maar hij zou ze vertellen alsof hij ze zelf had meegemaakt. Ze zou het nooit in de gaten krijgen, ze kon niet lezen." Heb je misschien bewust voor dat thema gekozen, wetende dat het ook een thema bij Coelho was?

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Johanna, Ik opper geen mening over dikke of dunne mensen. Ik ga ook geen discussie aan over de inhoud van een stukje. Ik heb alleen weergegeven hoe die HP op mij overkomt. Als je overigens meent dat ik kritiek geef op mensen die afslanken heb je mij verkeerd begrepen hoor... de hp zelf heeft echter wel weinig respect voor lotgenoten en zegt letterlijk over de serveerster: "ik ben beter dan zij." Maar het gaat hier over fictie toch? Niemand hoeft zich beledigd te voelen.
Nee, ik had niet de indruk dat je een mening hebt over mensen die afslanken. En niemand voelt zich beledigd. Toevallig gaat me dit aan het hart. Ik ben een softie wat dat betreft, zelfs als het fictie is.

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Harryp Grappig detail. Je HP wil indruk maken op het onderwerp van zijn liefde en de herder in De Alchemist van Coelho doet precies hetzelfde: "...ook probeerde hij zich een paar boeiende verhalen te herinneren om haar daarbij te vertellen. De meeste had hij uit boeken, maar hij zou ze vertellen alsof hij ze zelf had meegemaakt. Ze zou het nooit in de gaten krijgen, ze kon niet lezen." Heb je misschien bewust voor dat thema gekozen, wetende dat het ook een thema bij Coelho was?[/quote] Ha nee! Ik deel Marjoleins afkeer van Coelho, ik ben ooit begonnen in De Alchemist maar ik heb het al snel opgegeven, dus dit detail wist ik niet maar is wel inderdaad opvallend.

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
@Milli, eerst zeuren tegen jou.... :) 'haar' is echt geen bijvoeglijk naamwoord. Dat is 'haar' volgens mij nooit, wel soms een bezittelijk of betrekkelijk voornaamwoord, maar in dit geval qua grammatica het lijdend voorwerp en ik vind de constructie van mij nog steeds beter (online zeuren is gemakkelijk hoor, want dat jij 1 meter 99 en oersterk bent, daar heb ik mooi geen last van hier in cyberspace...) Bedankt voor de nieuwe reacties, Anne, W en Johanna. Grappig dat de hp voornamelijk afkeer oproept, ik vond haar wel oke eigenlijk, zeker van zichzelf en van haar zaak.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@Harry, ik heb mij natuurlijk vergist. Wilde bezittelijk voornaamwoord schrijven. Slip of the digipen. :o En als je schoenmaat vijfendertig/zesendertig hebt, kun je geen eenmeternegenennegentig zijn.

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Harry, Je hebt een heel menselijk HP neergezet - met wilskracht (het afvallen) en zwakheden - de man naar de mond praten. De man komt er natuurlijk snel achter dat HP niet bekend is met het werk van Coelho. Gevolg: de eerste barst in de relatie. Ik vind het een goed verhaal, geloofwaardige personages, een duidelijk decor, en een venijnig onderliggend conflict. Kortom de belangrijkste structuurelementen heb je gebruikt. Of HP sympathiek is, is aan de lezer en gezien de reacties hierboven biedt je verhaal diverse mogelijkheden.

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Het thema afslanken boeit ontzettend veel mensen maar ondergraaf je door je hp onsympathiek tegenover de serveerster te laten zijn. En dat is jammer, want daarmee stoot je je doelgroep mogelijk af. Een hoofdpersoon heeft echter bij voorkeur iets tegenstrijdigs in zich zitten, las ik net in 'een roman schrijven', een boek van de Queridobibliotheek die ik net gewonnen heb en aan het lezen ben. .. Dus jouw personage mag best tegelijkertijd bewonderenswaardig en niet zo leuke kanten hebben. Dat maakt het juist een interessant karakter. Ik vond het wel grappig dat de man juist hield van Paulo Coelho en de vrouw deed alsof. Ik durf zelfs te beweren dat dat het geheim is van een goede relatie, soms voordoen alsof je iets goed vindt, terwijl het je weinig boeien kan. Dat is als smeerolie. Op papier komt het echter erger en hypocrieter over dan in de werkelijkheid. Ik had ook eens een personage die in het echt minder erg overkwam dan op papier....

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hypocrisie kom je overal tegen. Ik ben er zelf allergisch voor, maar er over schrijven is interessant; het is uit het leven gegrepen. Zoals ook jouw stukje tekst. Of je op den duur gelukkig kan blijven in een relatie waar interesses gehuigeld worden betwijfel ik, het blijft toneelspelen dan. Maar ja, het leven is toch een groot toneelstuk. Ik had bij het lezen wel hier en daar een beetje een 'komma probleem', mag ik dat zeggen? Het is geen kritiek hoor, misschien ligt het wel aan mij. Bijvoorbeeld in de zin: 'Elke tafel had een kaarsje in de vorm van een rood hartje en Cupido, met zijn magische pijlen stond op de menukaart afgebeeld.' Voor de leesbaarheid zou ik na 'pijlen' nog een komma zetten. Ik moest hierdoor bepaalde zinnen twee keer lezen en dat leidt af. Verder goed geschreven, maar ik vind heel eerlijk gezegd dat je je van het verwerken van de quote een beetje te gemakkelijk afmaakt. Het kan mooier ingevlochten worden zeg maar. Maar trek het je vooral niet persoonlijk aan, ik maak het mezelf meestal graag moeilijk :rolleyes:

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank voor nog meer lezen en reacties! @schrijfcoach Odille: dat ben ik helemaal met je eens, dat je voor en tegen je lief best licht mag veinzen en zelfs een beetje liegen. @milli: 35/36? Dus je zit nog op de basisschool dan...? @Blavatski: dank voor het advies, maar ik denk het niet. Er liggen nog heeeeeel veel boeken op plankjes bij mij en Coelho staat ergens achteraan op het laatste plankje, ben ik bang. @elyse: je hebt gelijk met de extra komma. Dank je! En je schreef zelf een taalfout (lijdt in plaats van leidt) en dat leidt af :) @janp: dank je!

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
:thumbsup: helemaal gelijk, en ik kan het niet eens een typo noemen :crybaby: Soms leidt lijden af :eek: