opdracht# 39- Handgebaar (voor de liefhebbers: zie #30 voor het beloofde vervolg!)

mooi begin, intrigerend maar hoe is hij nu achter he bestaan van de zoon gekomen?

mooi begin, intrigerend maar hoe is hij nu achter he bestaan van de zoon gekomen?

Een detective ingehuurd bij Cosijn & Co? :D Wederzijdse vrienden of via haar familie? Op hun gezamenlijke bankrekening werd maandelijks een bedrag gestort maar zij gebruikte die rekening niet meer sinds zijn vertrek. Dat soort praktische dingen heb ik bewust achterwege gelaten. Hij is haar duidelijk nooit vergeten. Dank voor jouw reactie! ps. Zijn er in Duitsland andere slaaptijden? :p

Marietje, Heel beeldend, vooral deze: 'Nu blader je mijn leven weer in.'

Mooi stuk met een melancholieke inslag en je hebt de handen goed gebruikt. Ik zou wel willen dat je een wat langer verhaal schreef en dat ik dan te weten kom, hoe die man zich weer in haar leven heeft gedrongen.

@Marietje, zooooooooo mooi. Hij komt terug als miljonair na anderhalf jaar. Het wachten was zoet. En ze had de baby om tussentijds te koesteren. Ik heb gesnikt bij zoveel intercontinentale passie. Het lijkt wel een sprookje. :) Grappig dat ik de handbewegingen in de eerste alinea nadeed. Ik wilde weten of het klopte en ik niet mijn rechter- en linkervingers verstrikte. [Ik start op door Marc zijn gebrabbel vanuit zijn wieg]. Ik vind opstarten typisch. Marc's gebrabbel? Je hebt mij eventjes laten wegdromen. Over dotten van baby's, rijke en loyale mannen ... :thumbsup:

Marietje, Heel beeldend, vooral deze: 'Nu blader je mijn leven weer in.'

Dank je wel! En nogmaals hartelijk bedankt voor dat wat-je-niet-had-mogen-doen! ;)

@Petra- Ik zal de rest eens verzinnen! Wordt speciaal voor jou vervolgd! Dank je wel voor jouw reactie en jouw gezelligheid vanmiddag! ;)

:o Dank je wel, Mili!

Grappig dat ik de handbewegingen in de eerste alinea nadeed. Ik wilde weten of het klopte en ik niet mijn rechter- en linkervingers verstrikte.

Onderstaande foto inspireerde mij. Deze man is gescheiden maar draagt zijn ring nog steeds. Dan ga ik er natuurlijk wel vanuit dat het zijn trouwring is maar helaas ken ik hem persoonlijk niet. ;) http://www.klipomuz.com/wp-content/uploads/2014/1…

[Ik start op door Marc zijn gebrabbel vanuit zijn wieg]. Ik vind opstarten typisch. Marc's gebrabbel?

Na crashen volgt opstarten toch? Marc zijn gebrabbel/ Marc's gebrabbel ( het schijnt beide te mogen ) brengt haar weer bij haar 'positieven.' Fijn dat jij weg kon dromen! Merci!

Mooi begin. Het laatste stukje had, wat mij betreft, uitgebreider gemogen. Wist hij dat hij een kind had??

Marietje, wat een mooie zinnen. Zoals Petra zegt, er zit een langer verhaal in. Genoten van je stukje!

Een mooi verhaal. Ik deed zelf ook de beweging na, maar ik kwam er niet uit. De foto gaf verheldering :D! Ik ben benieuwd hoe dit zal aflopen.

Mooi begin. Het laatste stukje had, wat mij betreft, uitgebreider gemogen. Wist hij dat hij een kind had??

Hij is haar nooit vergeten en heeft haar 'in de gaten gehouden!' ;) Wie weet komt er nog een laatste stuk. :? Dank je wel voor jouw reactie!

Marietje, wat een mooie zinnen. Zoals Petra zegt, er zit een langer verhaal in. Genoten van je stukje!

Leuke reactie weer! Bedankt! :)

Een mooi verhaal. Ik deed zelf ook de beweging na, maar ik kwam er niet uit. De foto gaf verheldering :D! Ik ben benieuwd hoe dit zal aflopen.

Misschien moet ik geen links en rechts noemen bij de beweging want het is gezien vanuit haar ogen. Voor haar links is voor hem rechts! ;) Wordt vervolgd, ooit!!! :nod: Thanks!

Nu blader je mijn leven weer in. Mijn handen krommen zich om de Quote. Van pionier tot miljonair begint het interview. Onze ring noem jij jouw bestemming. Onze zoon de reden van jouw terugkeer. Mijn gevoelens crashen. Ik start op door Marc zijn gebrabbel vanuit zijn wieg. En mijn deurbel.

Ik word hier nieuwsgierig van. Nu wil ik wel weten of ze nog lang en gelukkig leven. Door die baard dacht ik even met een Sjeik te maken te hebben. Maar daar rijmt het zijn van pionier in mijn beleving niet mee :).

Ik word hier nieuwsgierig van. Nu wil ik wel weten of ze nog lang en gelukkig leven. Door die baard dacht ik even met een Sjeik te maken te hebben. Maar daar rijmt het zijn van pionier in mijn beleving niet mee :).

Tuurlijk leven ze nog lang en gelukkig rijk! ;) Hij is een pionier op zakelijk gebied dus dat kan ook een sjeik zijn. Hoewel mijn man heeft ook een baard maar is geen sjeik! Ook geen pionier op zakelijk gebied, maar dat terzijde! :p

Mooi verhaal, Marietje. Jij houdt ervan om met weinig woorden veel te zeggen. Dit keer had ik aan twee maal lezen voldoende om het verhaal helemaal te snappen. Veel heb ik er zelf bijgefantaseerd. Het bevordert de fantasie van de lezer. Niet altijd even makkelijk. De houding uit de eerste alinea is mij niet vreemd als ik voor het scherm zit. Goeie houding om tegen de stugge snorharen in te wrijven. Bevordert de inspiratie, maak ik mezelf wijs.

Marietje, weer een mooi verhaaltje neergezet. Dit zijn mijn favorietjes uit jouw handgebaar!

Het negeren van mijn verlangen heeft als uitkomst een explosie in kwadraat Driehonderd vijfenzeventig kerven in mijn ziel. Elke nacht plus één. Nu blader je mijn leven weer in. Onze ring noem jij jouw bestemming. Onze zoon de reden van jouw terugkeer. Mijn gevoelens crashen.

Dank je wel Dos! :)

Het bevordert de fantasie van de lezer. Niet altijd even makkelijk.

Het is mijn keuze en ik ben er bewust van dat niet iedere lezer dit prettig vind of wil. :nod:

De houding uit de eerste alinea is mij niet vreemd als ik voor het scherm zit. Goeie houding om tegen de stugge snorharen in te wrijven. Bevordert de inspiratie, maak ik mezelf wijs.

Precies! Die nadenkende houding, een stukje twijfel/ onzekerheid. De beweging geeft rust/ ontspanning en dus inspiratie. Toch ben ik blij dat ik geen baard heb! :p

Marietje, weer een mooi verhaaltje neergezet. Dit zijn mijn favorietjes uit jouw handgebaar.

:o Dank je wel!

[quote=Marietje]Dank je wel Dos! :)

Toch ben ik blij dat ik geen baard heb! :p

Wat moeten jullie thuis ook met twee baarden?! Ik heb geen baard, wel een snor.

@Petra- Ik zal de rest eens verzinnen! Wordt speciaal voor jou vervolgd! Dank je wel voor jouw reactie en jouw gezelligheid vanmiddag! ;)

Ik wacht in spanning af. Ja, het was gezellig zondag.

@Petra- Ik zal de rest eens verzinnen! Wordt speciaal voor jou vervolgd! Dank je wel voor jouw reactie en jouw gezelligheid vanmiddag! ;)

Ik wacht in spanning af. Ja, het was gezellig zondag.

Handgebaar Jouw duim rust op de linkerhoek van je mond. Je wijsvinger leunt op je bovenlip rechts. Aansluitend liggen de rest van je lange vingers tegen je kort geschoren baard aan.

Deze man is dus linkshandig ... (ik was meteen verward bij het lezen, omdat er niet staat om welke hand het gaat, en als rechtshandige denk ik in 'rechtse' beelden). Dat er aan die hand ook nog een trouwring hangt, klopt dus als een bus :-) Mooie start: het beeld van een man die je herkent in de krant (of is het tijdschrift)? En die herinneringen bij je wakker roept.

Handgebaar Jouw duim rust op de linkerhoek van je mond. Je wijsvinger leunt op je bovenlip rechts. Aansluitend liggen de rest van je lange vingers tegen je kort geschoren baard aan.

Deze man is dus linkshandig ... (ik was meteen verward bij het lezen, omdat er niet staat om welke hand het gaat, en als rechtshandige denk ik in 'rechtse' beelden). Dat er aan die hand ook nog een trouwring hangt, klopt dus als een bus :-) Mooie start: het beeld van een man die je herkent in de krant (of is het tijdschrift)? En die herinneringen bij je wakker roept.

Onze ring noem jij jouw bestemming. Onze zoon de reden van jouw terugkeer. Mijn gevoelens crashen. Ik start op door Marc zijn gebrabbel vanuit zijn wieg. En mijn deurbel.

Marietje, de laatste twee zinnetjes zou ik schrappen. Je wil wellicht de suggestie oproepen dat de man in kwestie aan de deur staat? Maar is dat wel een goed idee ... ? Naar mijn aanvoelen lijkt zijn komst hier nog niet op zijn plaats.. De scène vind ik mooier afgerond - een dramatisch einde - bij het zinnetje "mijn gevoelens crashen".

Mooi verhaal, Marietje. Er ligt veel romantiek en emotie in. Daar houd ik wel van. Groetjes uit Antwerpen dat zich koestert in een bleek zonnetje! :p

Beste Joey, Bedankt voor het lezen en reageren! Het is idd duidelijker als ik begin met het beschrijven van het gebaar met zijn linkerhand. :thumbsup: De laatste twee zinnen heb ik vanuit mijn eigen behoefte geschreven. Ik haat het als ik als lezer in het ongewisse wordt gelaten. Ik heb met de laatste twee zinnen een deur naar een eventueel vervolg opengezet. :nod: Maar jouw argument dat het een dramatischer slot is heeft wel wat dus ik zal erover nadenken! Bedankt! :)

Graag gedaan, Marietje. Bedankt voor je openheid en het deelnemen aan de opdracht.

Ik zou wel willen dat je een wat langer verhaal schreef en dat ik dan te weten kom, hoe die man zich weer in haar leven heeft gedrongen.

Hierbij: ;) Sprakeloos De duim van je linkerhand rust op de linkerhoek van je mond. Je wijsvinger leunt rechts op je bovenlip. Aansluitend liggen de rest van je lange vingers tegen je kort geschoren baard aan. Onze ring blinkt nog om je vinger. De foto is zwart wit maar ik zie elke kleurschakering in je ogen. Het constant negeren van mijn verlangen heeft nu als uitkomst een explosie in kwadraat, ontstoken door jouw indringende blik. Ik beleef weer de tederheid van je handen als ze me aanraakten. Jij wreef ook over je baard tijdens ons laatste gesprek. Ik las de beslissing al in je ogen maar je twijfelde hoe je het me moest vertellen. De heimwee naar je vaderland won. Als een waardige verliezer liet ik je zwijgend gaan. Het geheim van mijn zwangerschap resulteerde in te pijnlijke leugens en ik heb elk contact verbroken. Driehonderd vijfennegentig kerven in mijn ziel. Elke lange nacht plus één. Nu blader je mijn leven weer in. Mijn handen krommen zich om de Quote. “Van pionier tot miljonair” begint het interview. Onze ring noem jij jouw bestemming. Onze zoon de reden van jouw terugkeer. Mijn gevoelens crashen. Ik start op door Mark zijn gebrabbel vanuit zijn wieg. En mijn deurbel. - Ik ren met twee treden tegelijk naar de derde verdieping. Nummer driehonderdvijf stond er in de email. Haar bel schelt door de centrale hal waar het aroma van eten alle culturen mengt. Tijdens de lange minuten nemen mijn zenuwen toe, dan kleppert mijn hart mee met haar hakken in de gang. Als de deur wordt geopend ruik ik de erwtensoep. Haar bruine kijkers ogen naar me. Het moederschap staat haar prachtig. ‘Hoi,’ is alles wat ze zegt. Ik herinner me haar stem enthousiaster. Ze lacht naar onze zoon op haar arm en draait zich om. Haar paardenstaart zwiept mee. De rok van haar nauwsluitende jurk danst om haar benen. Door de opengelaten deur betreed ik behoedzaam hun leven. Op de eettafel staat naast haar tablet, een halfvolle kop thee. De Quote ligt opengevallen op de grond. Op de voor mij, nieuwe tweepersoonsbank ligt een gehaakte lapjesdeken, haar lievelingsvest en een beer. De open keuken is rommeliger dan dat ik van haar gewend ben. Haar slaapkamerdeur staat op een kier. Ik vermijd die intimiteit en kuier naar de andere kamer waar haar stem vandaan komt. Die kleine ruimte is met simpele middelen praktisch en sfeervol ingericht, met een zorgvuldigheid die ik herken van haar. Ik concentreer me op haar bedreven handelingen als ze Mark verschoont. Haar gezicht straalt en de interactie tussen hen is liefdevol. Ik leun met mijn schouder tegen de deurpost en sluit mijn ogen. Een maand geleden besloot ik mijn gevoel te volgen en haar op te zoeken. Vreemden bewoonden ons appartement. Een privé detective moest haar voor me vinden. Groot is mijn verrassing dat ik een zoon heb. Waarom heeft ze dat voor me verzwegen? Nu hoopte ik op een glorieuze comeback, maar aan haar hand mis ik onze ring. Geruisloos loop ik terug naar de woonkamer en kijk nogmaals rond. Geen foto of voorwerp dat zich herinnert aan onze tijd samen. Met gebogen hoofd open ik de voordeur.- Mijn brede glimlach, die jouw komst heeft veroorzaakt, kleeft op mijn gezicht. Mark is een dankbaar publiek. Van binnen swingen mijn gevoelens op de snelle beat van mijn hart terwijl ik op de automatische piloot zijn luier verwisselt. Als ik denk te weten wat te zeggen, draai ik me om. - Ik doe een stap opzij om de gezette dame met twee plastic boodschappentassen uit de lift te kunnen laten komen. Haar gekleurde rokken ruisen als ze voorbij loopt. Ze knikt en kijkt me aan. Ze stopt, fronst haar wenkbrauwen, opent haar mond, schudt haar hoofd met het korte, grijze kroeshaar en sluit haar mond weer. Een baby begint te huilen. Ze waggelt de etage op. Ik haast me de lift in.- Ik loop mijn slaapkamer in. Alleen jouw foto lacht me toe vanaf mijn nachtkastje. Mijn ring en jouw horloge liggen op de Malm ladekast. Bij daglicht zijn de tastbare herinneringen ondraaglijk. S ’nachts brengen ze me troost. Met Mark in mijn armen spurt ik door de woonkamer naar de gang. De voordeur heb je op een kier laten staan. Mark jengelt. Als ik hem tegen me aandruk, huil ik zachtjes mee. De deur zwaait open. ‘Ach, Dushi, wat een verdriet!’ Mammy vult mijn flat met haar aanwezigheid. Ze zet de boodschappen van de markt op de grond, pakt Mark van me over en sust hem tegen haar omvangrijke boezem. Dat werkt altijd, ook bij mij. Mammy was een oude vriendin van mijn moeder, zonder haar had ik het niet gered. Ik vertrouw haar Mark toe als ik aan het werk ben en daarom wonen we tegenover haar. ‘Je Tata is ook al zo verdrietig.’ Over zijn hoofdje onderzoeken haar ogen me. ‘Wat is er gebeurd?’ ‘Niets!’ Ik laat me op de bankleuning zakken. ‘We hebben geen woord gewisseld.’ Ik veeg mijn tranen weg en haal mijn neus op. ‘Hoe weet jij dat hij de vader is?’ Ze tikt op het neusje van Mark die het uitschatert. Haar mond lacht mee. ‘Die grijze oogjes betoveren me steeds weer.’ Ze schudt langzaam haar hoofd. ‘ Vertel hem toch gewoon dat je van hem houdt.’ ‘Maar misschien is hij alleen teruggekomen voor Mark en…’ ‘Vertel het dan zonder woorden.’ Ze knipoogt en duwt me de gang op. Mijn verlangen is de aandrijving van mijn benen. De liftdeuren schuiven net dicht. Met kloppend hart vlieg ik de trap af naar beneden. - De TL lamp in de lift knippert. De ruimte is te klein voor mijn teleurstelling. Ik staar naar de vuile, versleten vloerbedekking. In Dubai is zelfs een goederenlift beter onderhouden. Waarom heeft ze nooit gebruik gemaakt van het geld dat ik maandelijks op onze gezamenlijke rekening heb gestort? De lift komt schokkend op de begane grond aan. Ik vlucht eruit, over de donkere vlek in de vloerbedekking heen.- In slow motion gaan de deuren open. Je kijkt naar de grond en stapt met een grote pas de lift uit. - Twee handen op mijn borst houden me tegen. Haar adem klinkt gejaagd, haar samengeknepen ogen fonkelen. Ze duwt me terug over de vlek heen. Als ik met mijn rug tegen de wand staat, ruik ik haar huid. De TL lamp brandt helder. Ze beroert met haar duim mijn wang. Ik sluit mijn ogen. Mijn adem ontsnapt tussen mijn lippen door. Ik kreun als ik haar lippen voel.- Ik duw je terug de lift in. Met grote ogen kijk je me aan. Ik vervolg mijn missie, kruip tegen je aan en leg mijn hand om jouw gezicht. Met gesloten ogen adem je diep in door je neus. Mijn duim liefkoost je wang. Jouw ontsnapte zucht moedigt me aan. Ik kus je. Mijn kreun zingt canon met die van jou. Jouw armen funderen mijn gevoel. De liftdeuren sluiten zich.