#38 Roodkapje

Ik heb er zelf nog om moeten lachen...! #38.Roodkapje Iedereen kent het verhaal van roodkapje. Ze gaat op weg naar haar zieke grootmoeder in het bos. Aan haar arm een mandje met wat brood, een fles wijn. Onderweg ziet ze bloemen tussen de bomen. Wat zal haar grootmoeder hier blij mee zijn. Roodkapje besluit van het pad af te gaan en tussen de bomen de bloemen te plukken. Ongemerkt gaat ze steeds dieper het bos in. Dan hoort ze een geluid, vlak achter haar. Geschrokken draait ze zich om en ziet… De boswachter staan. Hij stond vlak achter haar. ‘Roodkapje!’ Riep hij net wat te hard. Roodkapje maakte van schrik een sprongetje achteruit. ‘Je weet dat je niet van het pad af moet dwalen!’ Roodkapje keek de boswachter vragend aan. ‘Kom op, terug naar het pad, die kant op!’ Zei de boswachter haar blik ontwijkend en nog net zo luid. Roodkapje keek de richting in waar de boswachter naar wees, maar dat was toch niet waar ze vandaan kwam? ‘Bedoel je niet die kant?’ Vroeg Roodkapje en wees de andere kant op. De Boswachter wilde net weglopen en struikelde bijna van het onverwachtse antwoord. Hij keek haar wat bozig aan en zei: ‘Nee, je hoorde me toch wel! Nou schiet op!’ En voor Roodkapje weer kon antwoorden liep de boswachter weg. Roodkapje liep een paar stappen de gewezen kant op en draaide zich toen om. Ze trok een frons op haar voorhoofd en besloot geruisloos de boswachter te volgen. Deze had vrij veel haast en Roodkapje had moeite om stil te blijven. Tijdens de achtervolging keek Roodkapje omhoog naar de zon. Dit klopt niet, dacht ze. De zon draait om ons heen alsof we een rondje lopen. Even later begon het al langzaam donker te worden en de passen van de boswachter werden rustiger. Voor haar zag ze een huisje opdoemen. Het lag goed verscholen in de bebossing, bijna verdacht goed, dacht Roodkapje. Het huisje leek bijna op het huisje van oma, maar die lag in het midden van een grasveldje. De boswachter liep naar het huis en klopte op de deur. Ze zag hoe een grote lompe wolf open deed. Voor de boswachter naar binnen ging hoorde ze hem nog net zeggen: ‘Maak je klaar, we krijgen zo bezoek…’ Roodkapje sloop dichter naar het huis toe en haar voeten zakte iets weg in de mos onder het raam. Ze luisterde naar de conversatie tussen de wolf en de boswachter. “Dus als Roodkapje binnen komt doe je net alsof je haar grootje bent.” Zei de boswachter. “ En dat ik me niet geschoren heb.” Ze hoorde de boswachter zuchten en onderdrukte een grinnik. KLENG! Het raam viel dicht en het hart van Roodkapje ging te keer. Ze kon niks meer horen. Even later liep de boswachter het huisje uit, het bos in. Aarzelend liep roodkapje naar de deur toe. Ze voelde haar ademhaling sneller gaan. Zou ze wel of niet binnen gaan? Ze kon ook gewoon weg lopen naar het echte huis van oma. Roodkapje was toch wel nieuwsgierig. Zo eng zag de wolf er toch niet uit? Of was dat maar van een afstand gezien? Voor ze uitgedacht had klopte ze al op de deur. Drie keer, zoals ze bij oma ook altijd deed. “Binnen..” Hoorde ze de wolf met een kraakstemmetje zeggen. Ze kon haar lach nog net bedwingen en liep naar binnen. “ Oma..! Wat heeft u grote oren!” Zei ze met een glimlach. “Ja mijn kind, zo kan ik beter horen.” Zei de wolf met het kraakstemmetje. “ Maar oma, wat heeft u grote ogen!” Zei Roodkapje grinnikend. “ Ja mijn kind, zo kan ik je beter zien.” Zei de wolf schouderophalend. “ Oma, wat heeft u veel haar!” Zei roodkapje en barste vervolgens in lachen uit. “Mijn kind, gaat het wel goed met je?” Vroeg de wolf. Roodkapje keek de wolf aan en even was het stil. Toen proestte ze het beide in lachen uit. Even later zaten ze beide aan de thee. “Dus de boswachter wilde jou er echt toe aanzetten?” Vroeg roodkapje. “Ja, maar hij weet toch niet dat ik al lang met jou oma date?!” Lachte de wolf en schonk nog een biertje in. Roodkapje pakte net een biertje uit de koelkast toen er op de deur werd geklopt. Roodkapje deed open en zag moeder staan met een rood gezicht. “Roodkapje! Ik ben zo snel mogelijk gekomen, vertel wat is er?!” Roodkapje gaf een knipoog naar de wolf en zei tegen haar moeder; “Wolf heeft wat te vertellen…”