# 37 Roodkapje (2) - Opghangen

Toen Roodkapje een mooie bloem voor haar oma plukte, hoorde ze wat in het struikgewas. Ze kijkt op en ziet een grote hond. ‘Oh, wat ben jij een mooie hond.' ‘Ik ben een wolf, een lieve wolf. Wat heb je in je mandje?’ 'Broodjes voor mijn oma. Die woont in het hutje verderop. Mag ik je aaien?’ 'Jawel, maar dan wil ik de broodjes.’ ‘’Nee, die zijn voor oma.’ ‘Ik wil de broodjes, anders ga ik bijten.’ En meteen greep de wolf de mand. ‘Hela, ben je helemaal gek geworden, jij lelijk rotbeest. Hier, pak aan, hier en nog een.’ Terwijl ze dit uitriep, trapte ze de wolf een aantal keren keihard in zijn buikstreek. De wolf liet zijn prooi los. ‘Waf, waf, au, au, aaah’ schreeuwde het beest. Nu ging Roodkapje met de mand links en rechts tegen de wolvenkop meppen. ‘Wegwezen, jij ellendeling.’ Met de nodige wafs en woefs vloog de wolf het bos in. Het was al laat geworden, dus ging Roodkapje weer snel verder, terwijl ze vrolijk zong: ‘Die zien we nooit meer … terug.’ Toen ze de hut binnentrad, zag ze een raar wezen in bed liggen. ‘Oma, wat is er met jou gebeurd?’ ‘Niets,’ bromde het wezen. ‘Je hebt van die grote oren en ogen en een rare neus. Maar wacht eens, jij bent oma niet. Jij bent die gemene, smerige wolf. Eruit jij, rotzak,’ riep ze, terwijl ze weer met de mand erop los sloeg. ‘Eruit. Nu!’ De wolf rolde uit bed en hield zijn poten voor zijn kop. ‘Waar is oma gebleven?’ ‘Weet ik niet.’ ‘Jawel, weet je wel. Vertel op, of ik laat je alle hoeken van de kamer zien. En waarom heb je zo’n belachelijk dikke buik?’ ‘Weet ik niet.’ ‘Jawel. Weet je wel.’En ze bleef op hem inslaan. ‘Ik heb haar per ongeluk ingeslikt,’ stamelde het angstige beest. ‘WHAAAT? Heb je oma opgevreten? Hier, hier, hier.’ Bij elke klap kromp de wolf verder ineen. ‘Ik ga je buik opensnijden, verdomme.’ ‘Nee, nee, niet doen alsjeblieft.’ ‘Weet je wat. Ik bind je achterpoten vast en hang je ondersteboven aan de balk boven het bed. Als je tegenstribbelt, ga ik je opensnijden, begrepen?’ ‘Ja, ja.’ Toen het beest zich gewillig liet ophangen, ging Roodkapje op zijn rug en achterwerk slaan. ‘Au, aaah.’ Ineens lag oma op bed.