Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#37 Roodkapje met karakter

Het lastige - en leuke - van werken met een karaktereigenschap is dat roodkapje nu opeens iets heel anders van plan lijkt. In een reflex maakte Rood zich klein en dook weg achter het struikgewas. Ze hoorde verschillende, diep brommende stemmen. Waardeloos, dit betekende oponthoud. Duurde het nog langer voor ze eindelijk bij oma op de bank kon ploffen. Zuchtend schoof ze wat takjes opzij om door de bosjes te gluren. Ja hoor: problemen. Als ze ergens geen zin in had dan was het wel gedoe. Ze was al bekaf van dat gezeul met die mand. Op een open plek was een kring wolven met elkaar in conclaaf. Ze stonden op hun achterpoten en vormden een dichte ring rond een jongetje - van een jaar of zes, schatte Rood. Het jochie werd in de rondte geduwd, kriskras van de ene naar de andere wolf. ‘Ik ben de oudste, dus ik heb het meeste recht op hem,’ hoorde ze een van de wolven roepen. ‘Ik ben de grootste, dus heb ik het meeste recht op hem,’ riep een andere wolf. Een van de wolven riep met lijzige stem: ‘Kunnen we hem niet gewoon verdelen?’ Ja, waarom eigenlijk niet? Hup, dacht Rood, delen die hap, dan kan ik weer verder. Even viel er een stilte in de wolvenkring. Ze keken de wolf die had geopperd om de buit te verdelen meewarig aan. Zonder er verder een woord aan vuil te maken, zetten ze het opbieden weer voort. ‘Ik heb welpen, daarom moet ik goed eten.’ Rood wist heus wel dat ze verplicht was het jochie te redden, maar ze had het al bloedheet, haar voeten brandden, en het enige wat ze nu wilde was met een glas ijskoude citroenlimonade even chillen onder de boom in oma’s tuin. ‘Ik ben de alphaman, dus ik bepaal,’ zei een wolf die zijn voorpoten om het jongetje had geslagen en hem bij zich hield. ‘En ik bepaal dat ik hem zelf opeet.’ Hij moest grinniken om zichzelf.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Roodkapje is een koude in dit verhaal. Laat ze het jongetje maar opvreten, zodat zij lekker bij oma kan chillen onder de boom. Anderzijds, in het sprookjesbos gebeuren vermoedelijk wel vaker brute dingen. Op een gegeven moment raak je misschien wel een beetje blasé van al dat gedoe. Ik hoop voor Roodkapje dat ze een beetje aanmaken met het jongetje. Mooi geschreven. Op een cynische manier is deze scene grappiger als de voorgaande. Graag gelezen.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Toch wel laf van Rood om het jochie te laten staan. Is dat haar eigenschap? Dat is lijzige wolf een geitenwollensokkentype lijkt die wil verdelen vind ik een sterk contrast met de alfa wolf. Goed geschreven.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat een egoïstische Roodkapje! Het doet haar niets, ze denkt alleen maar aan zichzelf. Draaide het in jouw vorige versie nog om het jongetje en hoe Roodkapje en de lezer met hem meevoelde in zijn benarde situatie, nu gaat de afkeer van de lezer naar Roodkapje. Zo is het een totaal andere invalshoek. Zeer bijzonder! :thumbsup:

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Wow, dit is een ander verhaal geworden! Roodkapje is veel egoïstischer geworden. Ik vind het een leuk verhaal geworden. Je beleeft het zelf ook anders, zoals Marietje ook al zei gaat je afkeer nu meer naar Roodkapje dan naar de wolven. Knap gedaan!

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank voor jullie reacties. Ik was gegaan voor de eigenschap luiheid, maar ik zie zelf ook dat dat vooral is uitgepakt als egoisme (wat misschien vaak op hetzelfde neer komt). Ik vind mijn roodkapje nu zelf wel veel moeilijker om mee om te gaan. Aan de andere kant maakt het opeens verhaallijnen mogelijk die totaal anders zijn dan het vervolg waarmee ik al bezig was.

Lid sinds

14 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Gewoon een onverschillige meid die van het leven wil genieten. Grappig stukje. 'Ons' roodkapje wordt wel steeds slechter, hè?

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Jouw Roodkapje is niet alleen lui maar ook op een heel nonchalante manier onverschillig. Precies die onverschilligheid zorgt ook voor een stukje humor waardoor Rood (prachtige afkorting) toch leuk en genietbaar blijft (ondanks het wat slechte karakter). 'Zuchtend schoof ze wat takjes opzij om door de bosjes te gluren. Ja hoor: problemen. Als ze ergens geen zin in had dan was het wel gedoe. Ze was al bekaf van dat gezeul met die mand.' Hier moest ik echt om lachen! Prachtig verwoord. Vooral dat bevestigende: 'Ja hoor: problemen.' staat daar precies op zijn plaats. Had ik het niet gedacht? denkt Rood bij zichzelf, en gelijk heeft ze natuurlijk want als HP moet je in een sprookje natuurlijk altijd aan de slag, dat wordt namelijk van je verwacht... Grappig en goed gevonden vind ik dat deze HP dus helemaal niet het idealistische strebertje is dat niets liever doet dan problemen oplossen en uitdagingen aangaan. Deze Rood met haar no-nonsens luiheid staat daar prachtig haaks tegenover! Gedurfd en verfrissend! Schitterend! Tja, heeft trouwens ook gelijk... als je de karakters die men Roodkapje hier op dit forum toedicht eens even op een rijtje zet, dan krijg je wel een erg leuke staalkaart van weerbarstigheid te zien. :lol:

Lid sinds

9 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Met deze karaktereigenschap vind ik het verhaal zelfs nog leuker geworden. Ben nu nog benieuwder hoe het af zal lopen. Graag gelezen!