Geschrokken draait ze zich om en ziet... een grote, grijze wolf met enorme oren. De wolf ziet er vriendelijk uit en vraagt: "Zeg Roodkapje, waar ga jij naar toe?" Roodkapje gaat naar de wolf toe en krabbelt hem tussen de oren. "Mijn oma is ziek. Ik ga haar wat lekkers brengen, maar eerst pluk ik nog wat bloemen voor haar. Mooi hè?" Ze drukt de geplukte bloemen tegen de neus van de wolf. Hij snuift de geur op en moet er meteen van niezen. "Prachtig," zegt hij dan. "Maar je bent wel diep in het bos, je oma woont toch niet hier?" Roodkapje kijkt om zich heen en realiseert zich nu, dat ze niet weet waar ze is. "Ze woont op de heuvel. In het huisje met het rode dak," zegt ze. "Ah," zegt de wolf die merkt dat Roodkapje de weg kwijt is. "Ik weet wel waar dat is." (misschien ligt het aan pen en papier, maar de 5 minuten zijn nu al voorbij..)