#36 Roodkapje

Zowel ik als mijn man liggen hier in een deuk. Ik kan dus alleen maar zeggen dat dit stukje hilarisch is. Ook bij jou ga ik mij aan het lezersgedeelte van deze opdracht proberen houden en 2/3 andere stukjes van jou opzoeken en nog eens lezen om te zien of ik je schrijfstijl kan bespreken.

Dos, ik heb herlezen wekelijkse schrijfopdracht 8, 35A én ik heb ook teruggedacht aan mijn indruk over jouw verhalen en schrijfstijl. Jouw boodschap komt altijd over en soms zelf aan als een mokerhamer, of ik vind toch vaak een boodschap terug, soms spottend van aard, maar meestal wel de moeite om even over na te denken. Daardoor lijkt het ook alsof jij zelf ook steeds goed nadenkt over wat je schrijft of wilt meegeven aan de lezers. Je associeërt ook enorm veel in je verhalen; die leuke vergelijkingen zijn wel niet altijd even duidelijk (soms moet ik echt opzoeken wat je bedoelt of waarover je hebt, maar dan heb ik natuurlijk weer iets bijgeleerd), maar bieden wel steeds een kijkje in je hoofd als schrijver. Je sleurt me ook meestal mee in een verhaal en dat vind ik een echte kunde, want ik durf nogal eens afhaken als een verhaal te traag of saai op gang komt.

Dos, Dos, Dos, Dos, Dos. Moeten we hier nu serieus jouw schrijfstijl gaan bespreken? Of moeten we jouw schrijfstijl serieus gaan bespreken. Of moeten we jouw serieuze schrijfstijl gaan bespreken? Nee, dat laatste kan onmogelijk het geval zijn. Je hebt een fantasie waar menig beginnend schrijver stikjaloers op zou zijn maar die door menig gevestigd schrijver waarschijnlijk als vloek ervaren zou worden. Als aap kom je uit mouwen die daar helemaal niet op berekend zijn en dan springen dure manchetknopen in het rond terwijl de ene helft van de menigte kokhalzend van pure walging een stap achteruit doet, tuimelend over hen die op de grond liggen van het lachen. Mag ik samenvattend concluderen dat je je lezers niet onberoerd laat?

Moeilijk om anders stijl te beoordelen. Jouw stijl springt er meestal wel uit door fantasie en originaliteit. Af en toe een grof stukje ertussendoor valt ook niet te versmaden.

@Dos, in dit RK-stukje ben je speels, ondeugend, een tikje uitdagend, afbrekend, opbouwend, afwijkend en humoristisch zoals je eigenlijk altijd bent. Ik moet ook aan het vreemde woord bonhomie denken bij jou; je avatar draagt hier rijkelijk aan bij. Ook jou lees ik altijd heel graag omdat je me iets te bieden hebt. Je bent zoals @Tja zegt fantasierijk en origineel. En dol op de RK-kerk hetgeen ons liederlijke stukjes opbrengt.

Schrijfstijl: hilarisch! Uiterlijke kenmerken: alle lezers lachen zich een breuk. Ritme: het schudden van de buik verklaart alles. Inhoud: niet om uit te houden. Algemene indruk: altijd Dos, altijd kwajongensachtig, altijd ongelooflijk leuk!

Dos, Ja, je steekt de draak met het sprookje. Een kenmerk van je stijl. Maar die stijl kan, naar mijn smaak, ook weleens uitpakken als een zwaktebod en dat vind ik hier eigenlijk: Want zonder de fles wijn blijft er niets over van de parodie. (die fles wijn staat trouwens echt in het origineel van de broertjes Grimm) Maar ik mocht alleen maar positief zijn. Graag gelezen hoor, vooral de eikenhouten fiets :)

Iedere woonplaats heeft een of veel meer Teunen de Boskabouter. Lastige types zijn dat. Maar je moet ze op prijs stellen. Anders is er nooit iets te doen. Eigenlijk ben ik nu nieuwsgierig naar hoe het verder gaat met Roodkapje en Teun. Ik verwacht dat ze een enigszins verwarrend edoch komisch gesprek voeren. Maar ja, met het verloop van een Dos-verhaal weet je maar nooit. Dat brengt mij naar jouw schrijfstijl. Zoals ik al schreef: met een Dos-verhaal weet je maar nooit. Alle verhalen van jouw hand zijn naar mijn idee goed doordacht (en altijd goed nagetrokken). Secuur en vaak op een cynische manier grappig. Een vermakelijke en zeer goede schrijver. Dat vind ik van Dos.

:D :thumbsup: Onverwacht plot, met een humor van een kwajongen en duidelijk geschreven. Vaak met een verborgen boodschap. Altijd de moeite om te lezen! :nod:

Vaart, humor, een sterke 'twist' en een tikkeltje wreedheid: heel goed minisprookje! Vooral Teun de boskabouter en de houten fiets zijn sterk gevonden.

Ja, je eigen stijl: de humor, de misdragingen van je personages, het zit er allemaal in. Een leuke variatie trouwens, die dronken boskabouter op een eikenhouten fiets.

Dos, geweldige tekst. Jouw stijl? Correct is het eerste wat ik denk, speels, bizar en eigenzinnig. Maar ik bespeur altijd de serieuze ondertoon. Dat kan natuurlijk aan mij liggen. Ik leer van je feedback. Ik houd van je humor. Ik houd van de Dos verhalen.

Een leuk stukje waar ik weer om kan lachen. Dat vind ik dan gelijk ook jou stijl: humor. Je schrijft altijd met een spottende ondertoon en dat kan ik wel waarderen. Je schopt tegen het 'normale' beeld aan. Ik vind het lastig om je stijl te omschrijven. Je schrijft vaak over alledaagse dingen, met regelmatig een religieus randje en vaak zo fantasierijk dat het alledaagse niet meer alledaags is.

Dos schrijfstijl? Ik vind je vaak bourgondisch in het schrijven, satirisch met een geestelijke insteek.

@Lili, je weet mijn schrijfstijl aardig te typeren. Een teken dat je me leest zoals ik bedoeld heb. Dat vind ik een compliment. Met de humor en ironie in mijn verhaaltjes schop ik wel eens tegen heilige huisjes aan, omdat die huisjes de kwalificatie 'heilig' niet verdienen. Er ligt een flitterdunne goudglans over heen die bij nadere beschouwing ook nog eens van klatergoud blijkt te zijn. Ik houd er wel van om even tegen dat soort artefacten aan te pissen. De korte verhaaltjes hier lenen zich er uitstekend voor. Dank voor de moeite die je je hebt getroost, door nog extra te lezen.

@ Bart Snel. Van deze zin, Bart, lig ik te schuddebuiken, zoals jij dat elders noemt.: 'Als aap kom je uit mouwen die daar helemaal niet op berekend zijn en dan springen dure manchetknopen in het rond terwijl de ene helft van de menigte kokhalzend van pure walging een stap achteruit doet, tuimelend over hen die op de grond liggen van het lachen.' Ik zie het voor me gebeuren en denk: herejezus nog aan toe, wat heb ik nu weer aangericht. Lopen ze elkaar hier wat te verdrukken. Als er maar geen doden vallen. Jij kunt er anders ook wat van. Dank voor je reactie.

Moeilijk om anders stijl te beoordelen. Jouw stijl springt er meestal wel uit door fantasie en originaliteit. Af en toe een grof stukje ertussendoor valt ook niet te versmaden.

Tja, ik ben toch nergens echt grof?? Schuttingtaal en obscene woorden gebruik ik bijna nergens. Soms zet ik de lezers op een spoor dat in strijd is met de goede zeden en laat ze hun eigen vocabulaire gebruiken bij de beelden die het bij hun oproept. Eenieder maakt het dan zo grof zoals hij of zij heimelijk gebekt of begeest is. Het is alsof je in een spiegel kijkt. Toch?! :) M.n. van jou heb ik in het begin geleerd om de teksten te vlooien op geniepige kleine foutjes. Ik noemde je toen tante Groene Boekje. Dank voor je reactie.

@Dos, in dit RK-stukje ben je speels, ondeugend, een tikje uitdagend, afbrekend, opbouwend, afwijkend en humoristisch zoals je eigenlijk altijd bent. Ik moet ook aan het vreemde woord bonhomie denken bij jou; je avatar draagt hier rijkelijk aan bij. Ook jou lees ik altijd heel graag omdat je me iets te bieden hebt. Je bent zoals @Tja zegt fantasierijk en origineel. En dol op de RK-kerk hetgeen ons liederlijke stukjes opbrengt.

Mili, dank voor je complimenteuze typering. Ik mag de R.K. Kerk inderdaad eens graag op de schop nemen. Ik heb mij in het verleden weloverwogen uit het register laten schrijven, omdat ik er van overtuigd ben geraakt dat het niet God is geweest die de mens geschapen heeft, maar andersom. Het is de mens geweest die uit angst en onwetendheid een god geschapen heeft. De verschillende godsdiensten hebben de mensheid geen goed gedaan. De aarde is er nog niet overbevolkt door geraakt. Dat weer wel. :)

Schrijfstijl: hilarisch! Uiterlijke kenmerken: alle lezers lachen zich een breuk. Ritme: het schudden van de buik verklaart alles. Inhoud: niet om uit te houden. Algemene indruk: altijd Dos, altijd kwajongensachtig, altijd ongelooflijk leuk!

Niet overdrijven, Ryn. Volgens Bart wordt er ook veel gewalgd... op het gevaarlijke af. Maar ik ben trots op je typering.

Oh Dos, wat geniet ik van je teksten. Het schoppen tegen (min of meer) heilige huisjes, de altijd onverwachte wendingen en de manier waarop je spanning opbouwt. Opvallende eigen stijl, al weet ik niet precies te zeggen waar hem dat in zit. Eigen, kwajongensachtig, puberaal maar in de positieve zin van het woord (fris, eigen, dwars, veelbelovend)

Wat een verrassende wending weer. Volgens mij is dat een beetje jouw handelsmerk: lekker niet doen wat mensen verwachten, er een absurde draai aan geven. Luchtig, maar je snijdt wel serieuze onderwerpen aan. Knap hoor!

Dos, Ja, je steekt de draak met het sprookje. Een kenmerk van je stijl. Maar die stijl kan, naar mijn smaak, ook weleens uitpakken als een zwaktebod en dat vind ik hier eigenlijk: Want zonder de fles wijn blijft er niets over van de parodie. (die fles wijn staat trouwens echt in het origineel van de broertjes Grimm) Maar ik mocht alleen maar positief zijn. Graag gelezen hoor, vooral de eikenhouten fiets :)

Ik heb de opdracht uitgevoerd zoals door Henny gevraagd: spontaan schrijven, zonder na te denken. Zo schrijf ik in werkelijkheid nooit. Ik denk en overleg altijd uitgebreid voor ik een letter op papier zet. Wat ik in deze opdracht in feite heb gedaan, is het denkproces in woorden gieten. Na de laatste zin van Henny kwam ik meteen in de problemen. Ik kon mij niet meer herinneren dat Roodkapje in het bos iemand tegen kwam. (nu weet ik beter) Dus nam ik de regie helemaal over en sloeg een weg in die niets met het werkelijke sprookje te maken had. Niet Paulus maar Teun de boskabouter kwam ze tegen en door hem met zijn rode zuipneus te introduceren voorzag ik dat ze de voorraad wijn in het mandje zouden aanspreken. En als eenmaal de drank in Roodkapje was - ze had nog nooit een druppel alcohol gedronken - zou de liederlijkheid wel eens geen grenzen kunnen kennen. Rollebollend zouden die twee over de bloemenweide buitelen om onder de kathedrale kruin van de treurbeuk tot stilstand te komen. Van het een kwam het ander en de boskonijnen zagen het allemaal gebeuren. Rijen dik stonden ze om het schokkende paar heen en met hun bovenbeetse monden wijd opengesperd keken ze vol verbazing toe. “Dit is bij de konenijnen af”, hoorde ik er een zeggen, “maar zo moeten wij het in het vervolg ook doen.” En dat deden ze ook, die konijnen. Nu weten we meteen waar de uitdrukking vandaan komt. Die richting gingen mijn gedachten op terwijl ik aan het schrijven was en de opdracht nog maar een paar minuten oud was, maar ik kon mijn gedachten niet bijhouden met typen. Dit was geen proeve van schrijfbekwaamheid, maar een spontane uiting van een gedachtengang naar aanleiding van... En dat was volgens mij ook de bedoeling van deze schrijfoefening. Ik zou het verhaal nooit gepresenteerd hebben zoals ik het hier voor de vuist weg neerschrijf. Daar zou ik meer zorg aan besteden. Er zouden zich ook andere mogelijkheden aandienen als ik me er open voor zou stellen. De lezer zou er wel iets typisch van mij uit gedistilleerd kunnen hebben, nl. dat ik me in het geheel niets meer van het oude sprookje aangetrokken zou hebben en het helemaal naar mijn hand zou hebben gezet. We zouden een andere, in de loop der eeuwen geëvolueerd, Roodkapje ontmoet hebben, zoals anderen hier met mij ook gedaan hebben. Over dat zwaktebod zou ik wel meer willen weten, daar zit mogelijk een leermoment. O ja, dank voor je reactie.

Iedere woonplaats heeft een of veel meer Teunen de Boskabouter. Lastige types zijn dat. Maar je moet ze op prijs stellen. Anders is er nooit iets te doen. Eigenlijk ben ik nu nieuwsgierig naar hoe het verder gaat met Roodkapje en Teun. Ik verwacht dat ze een enigszins verwarrend edoch komisch gesprek voeren. Maar ja, met het verloop van een Dos-verhaal weet je maar nooit. Dat brengt mij naar jouw schrijfstijl. Zoals ik al schreef: met een Dos-verhaal weet je maar nooit. Alle verhalen van jouw hand zijn naar mijn idee goed doordacht (en altijd goed nagetrokken). Secuur en vaak op een cynische manier grappig. Een vermakelijke en zeer goede schrijver. Dat vind ik van Dos.

Johanna, jouw vermoeden heb ik al in het voorgaande beantwoord. Dank voor je lovende woorden, ze strelen mijn ijdelheid, hoewel dat niet mag. P.S. Ook hier wil ik even vermelden dat ik 1 februari a.s. niet present kan zijn in Utrecht.

:D :thumbsup: Onverwacht plot, met een humor van een kwajongen en duidelijk geschreven. Vaak met een verborgen boodschap. Altijd de moeite om te lezen! :nod:

Marietje, Harry, Petra, Maddy, Anne, Richard en Allie ik kan niet anders dan in vervelende herhaling vervallen als ik jullie allen apart ga beantwoorden. Ik dank jullie voor het lezen en reageren, maar bovenal voor de complimenteuze woorden. Het geeft me moed om op mijn geheel eigen wijze verder te schrijven.

Oh Dos, wat geniet ik van je teksten. Het schoppen tegen (min of meer) heilige huisjes, de altijd onverwachte wendingen en de manier waarop je spanning opbouwt. Opvallende eigen stijl, al weet ik niet precies te zeggen waar hem dat in zit. Eigen, kwajongensachtig, puberaal maar in de positieve zin van het woord (fris, eigen, dwars, veelbelovend)

Henny, het liefste vind ik dat je denkt dat het in het kwajongesnachtige zit. Ik hoorde laatst een deskundige beweren dat je ouder wordt als je je jonger voelt dan je kalenderleeftijd. Nou, dan ben ik hard op weg om ouder dan 100 te worden. Dank voor je complimenten.

Ik hoorde laatst een deskundige beweren dat je ouder wordt als je je jonger voelt dan je kalenderleeftijd. Nou, dan ben ik hard op weg om ouder dan 100 te worden. Dank voor je complimenten.

De leeftijd van mijn kalender is maximaal 1 jaar. Ik voel me zelden jonger.

Ik hoorde laatst een deskundige beweren dat je ouder wordt als je je jonger voelt dan je kalenderleeftijd. Nou, dan ben ik hard op weg om ouder dan 100 te worden. Dank voor je complimenten.

De leeftijd van mijn kalender is maximaal 1 jaar. Ik voel me zelden jonger.

Dit is een doordenker, Bas. Ik kan niet anders concluderen dan dat je al lang dood had moeten zijn. Maar gelukkig hapert er iets in mijn of jouw perceptie, want je schuddebuikt nog regelmatig, dus je hart werkt nog opperbest. Trouwens, de conclusie dat de leeftijd van je kalender maximaal 1 jaar is, is juist. Die kalender dien je dan ook jaarlijks te vernieuwen. Nu moet je die van 2015 gebruiken.

Tja, je stijl is hierboven al uitvoerig benoemd; kwajongensachtig, maar wel doordacht. Je maakt me vaak aan het lachen en hier ook -maar niet zo hard als wanneer je ergens echt over nagedacht hebt en eigenlijk een snoeihrade satire schrijft over een algemeen mensenlijk mankeren.

Tja, je stijl is hierboven al uitvoerig benoemd; kwajongensachtig, maar wel doordacht. Je maakt me vaak aan het lachen en hier ook -maar niet zo hard als wanneer je ergens echt over nagedacht hebt en eigenlijk een snoeihrade satire schrijft over een algemeen mensenlijk mankeren.

Wat ik hierboven weergeef zijn ook maar de allereerste tien minuten van het totale schrijfproces, inclusief het lezen van de schrijfopdracht; het beginnend denkproces. Bij de eerste obstructie heb ik mijn eigen weg door het sprookje gezocht. Na bijna elke zin had ik nieuwe keuzemogelijkheden om mijn eigen weg te banen. Het echte verhaal ontstaat pas als ik urenlang mijn fantasie de vrijheid heb gegeven; dit gebeurt vaak tussen de dagelijkse bezigheden door. (Niet zelden bij het eerste ontwaken, 's nachts) Daarna bepaal ik welke elementen ik kan gebruiken en zet ze in de juiste volgorde. Dan pas heb ik mijn verhaal geschreven. Dank voor je aandacht.

Ik kan alleen maar de meeste reacties beamen. Ik lig hier in een deuk van het lachen en zie het voor me gebeuren. Ik vind het een heel knap stukje werk en wil het hele verhaal wel lezen. En dat is niet overdreven. Hier word ik echt vrolijk van.