#36 Roodkapje

Geschrokken draait ze zich om en ziet een enorme wolf achter haar staan. De wolf begint tegen haar te praten. 'Meisje, wat ben je aan het doen, zo heel alleen in het bos?' 'Ik ben onderweg naar mijn grootmoeder, om koek en wijn te brengen. Ze is heel ziek, ziet u. En ik zag allemaal mooie bloemetjes, dus ik pluk een groot boeket voor haar.' Ze bukt zich en plukt nog een bloemetje. 'Waar woont je grootmoeder dan?' vraagt de wolf. 'Aan het eind van het bospad, in het huis met het rode dak.' Roodkapje let niet meer op de wolf. Er zijn ook zoveel mooie bloemen in dit bos! De wolf springt geruisloos tussen de bomen weg, terug naar het bospad. Hij haast zich naar het huis met het rode dak. Daar klopt hij op de deur. 'Wie is daar?' 'Ik ben het, Roodkapje. Ik heb koek en wijn bij me.' 'De deur is niet op slot, kom maar binnen, ik kan nu niet uit bed komen.' De wolf gaat naar binnen en eet in één hap Roodkapjes grootmoeder op. Hij doet haar muts op en gaat in bed liggen. Als Roodkapje zoveel bloemen geplukt heeft, dat ze het bijna niet meer vast kan houden, loopt ze terug naar het bospad. Oma zal hier vast heel blij mee zijn! Ze is zo opgewonden dat het haar niet opvalt dat de deur van oma's huis al open is. 'Grootmoe, ik ben er!' --- Vijf minuten zijn echt heel erg kort! Ter voorbereiding heb ik het sprookje nog even nagelezen in het dikke boek van de gebroeders Grimm, want de eerlijkheid gebied te zeggen dat ik niet zo heel goed meer wist hoe het verhaal ging. Wat ik me nog wel herinner van vroeger, is het liedje. Kennen jullie die ook? 'Zeg Roodkapje waar ga je henen, zo alleen, zo alleen, zeg Roodkapje waar ga je henen, zo alleen. 'k ga naar grootmoeder koekjes brengen, in het bos, in het bos. 'k ga naar grootmoeder koekjes brengen, in het bos. In het bos zijn de wilde dieren, in het bos, in het bos. In het bos zijn de wilde dieren, in het bos. 'k ben niet bang voor de wilde dieren, 'k ben niet bang, 'k ben niet bang. 'k ben niet bang voor de wilde dieren, 'k ben niet bang.' Hoe die verder ging weet ik eigenlijk niet meer...