Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#34 Kerst

10 december 2014 - 10:10
Wekelijkse opdracht #34 Kerst Ik kon het niet laten. De hele borrel had ik geprobeerd haar aanwezigheid te negeren, maar daar deze net zo allesomvattend was als haar chirurgisch opgevijzelde decolleté, was dit een bovenmenselijke opgave gebleken. Nu wij ons richting tafel begaven en die enorme, met overvloedig strass bedekte boezem vervaarlijk vanuit een tegenoverliggende hoek mijn kant op deinde, kon ik niet anders dan struikelen. Maar niet voordat ik mijn wijn snel bijgeschonken had, zodat zowel de pluizige, en ongetwijfeld ook al onechte bontrand langs de te laag uitgesneden jurk, als de daarbovenuit opgestuwde kloof goed doordrenkt raakten met een prachtig vol bordeauxrood. Uiteraard stamelde ik snel mijn excuses, die zij even poeslief accepteerde en wij begrepen uit elkaars zoete glimlachen dat dit slechts het begin was. Eenmaal drooggedept verscheen zij tegenover mij aan tafel. Tijdens de paté was ik volledig op mijn hoede, maar bij de soep liet ik mij dan toch afleiden door het bepaald niet onaantrekkelijke heerschap naast mij. Een goed getimede, venijnige schop onder tafel deed mij voor zijn ogen mijn lepel in mijn eigen gezicht kieperen, waarmee mijn kansen op een kerst-date en de bijbehorende sentimentele verhalen in de toekomst verkeken leken. Ze knipoogde naar mij, voor ze zich op mijn beau richtte om hem zoetgevooisde leugens toe te lispelen, haar borsten ostentatief op tafel vleiend. “Pas op,” waarschuwde ik vriendelijk, “die dingen liggen gevaarlijk dicht bij het vleesmes. Het zou zonde zijn als ze knappen.” We waren terug bij de oorsprong van onze problemen. Langzaam draaide ze weg van haar gesprekspartner die de indrukwekkende vleesmassa nu toch met een ander soort lachje bezag. Met haar ogen strak op mij gericht pakte ze het mes stevig beet: “Dan zal ik het verplaatsen.” Ik was even verbaasd en ook wel verrast toen ik het mes in mijn eigen borst zag, waar weinig te knappen viel. Maar terwijl aan tafel paniek leek uit te barsten en handen en stemmen mij ondersteunden op weg naar de grond, dacht ik aan de woorden van mijn ex, die haar borsten reeds financierde voor hij mijn ex was: “Jij blijft altijd hangen op honderden subtiliteiten, ik heb iemand nodig die direct tot actie bereid is.”

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 december 2014 - 12:13
Goh... die opmerking over schilderkunst in de 16e eeuw is een sterke. Die grijpt mij aan want over schilderkunst kan ik ook nog wel een aardig mondje meepraten (beter dan over schrijftechniek eigenlijk) en wat je daar zegt is echt niet onbelangrijk. De technische vaardigheid waarmee een kunstwerk is vervaardigd komt pas ten volle tot zijn recht als het werk ook om andere dan puur technische redenen de kijker (of lezer) weet te raken. Daar volg ik je zeker in. In de 16e eeuw hadden El Greco en vooral Tintoretto voor mij die meerwaarde ook zeker wel (maar dat terzijde). Het kruisen van de degens vind ik hier wel erg moedig en interessant. Daar leren we van. Bedankt Leonardo én schrijvenmaar!

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 december 2014 - 13:32
Krijg nou tieten! Wat een prachtverhaal!. Ik hou wel van grotesk en over de top op z'n tijd. Heerlijk!

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 december 2014 - 13:38
Krijg nou tieten!
Godsamme, Bart, wat krijgen we nou?!
Duizend excuses! Ik liet me even gaan.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 december 2014 - 14:08
Krijg nou tieten!
Godsamme, Bart, wat krijgen we nou?!
Duizend excuses! Ik liet me even gaan.
Excuses overbodig. Ik vond het juist grappig. :D

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 december 2014 - 14:16
Krijg nou tieten!
Godsamme, Bart, wat krijgen we nou?!
Duizend excuses! Ik liet me even gaan.
Dit is een voorstelbare reactie. Stel je voor dat je constant voor je typemachine zit te bloeden. En dan lees je dit.... :)

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 december 2014 - 14:39
Krijg nou tieten!
Godsamme, Bart, wat krijgen we nou?!
Duizend excuses! Ik liet me even gaan.
Dit is een voorstelbare reactie. Stel je voor dat je constant voor je typemachine zit te bloeden. En dan lees je dit.... :)
Welke van de twee, Johanna, is de voorstelbare reactie? Die van Bart of die van mij? Schrijvenmaar, er gebeuren weer rare dingen in jouw achtertuin.

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 december 2014 - 14:58
Die van Bart. Ik dacht dat excuses inderdaad overbodig waren. Tijdens het lezen van het verhaal dacht ik ook voortdurend aan tieten. Ik dacht overigens niet: krijg nou tieten. Dat was in mijn geval merkwaardig geweest.

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 december 2014 - 15:01
Schrijvenmaar, er gebeuren weer rare dingen in jouw achtertuin.
het is er kennelijk de plaats voor en Bart bedankt voor je prachtreactie!

Lid sinds

12 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 december 2014 - 15:48
Er jeukt weer wat, maar ik beheers me. In deze vruchtbare grond zal ik geen onkruid zaaien.
Misschien moet je weer eens goed ontvlooid worden, zodat je er met Kerst op je Paasbest uitziet.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 december 2014 - 16:49
De laatste keer, Bart, dat ik ontvlooid werd gebeurde om de luis en vlektyfus te bestrijden. Ik heb toen veelvuldig gebruik gemaakt van het inmiddels verboden DDT. Het gevolg daarvan was dat al mijn luizen en ander ongedierte op en in mijn huid resistent zijn geworden voor dit middel. De enige methode nu om van mijn commensalen verlost te geraken, is handmatige opsporing en verdelging; een tijdrovende bezigheid, die ik uiteraard niet zelf kan uitvoeren. Daarom zoek ik vrijwilligers. Geboden wordt kost en inwoning en bij gebleken geschiktheid een huwelijksaanzoek als het een moedige, nette dame betreft.

Lid sinds

13 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 december 2014 - 19:55
Hoi Schrijvenmaar, wat een prachtige scène heb je hier neergezet! VVV Vol Vrouwelijk Venijn :D Met jouw talent kun je m.i. alle kanten op als je zo'n schitterend tafereel weet te schetsen. Klein aandachtspuntje: als je de zinnen zo lang maakt kan het afstand scheppen, of dat de lezer de aandacht verliest. Wellicht interessant om uit te proberen hoe het staat als je dat hier en daar toepast. Verder beeldig geschreven, een opmerkelijke insteek voor een kerstverhaal. Ga zo door, echt een juweeltje! :thumbsup: