Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

schrijfopdracht 34 Herrscher des Himmels

Herrscher des Himmels Herman Beers stond stil in de gelagkamer van het voormalige café en keek rond. Zijn hart was open en hij vond alles mooi: de overvolle kerstboom in de hoek, de strengen ledlampjes aan de muren die ijspegels moesten verbeelden. Herman begroette Sarah, zijn nicht die vanavond bardienst had. Het kwijnende dorpscafé was acht jaar geleden overgenomen door Geert, Hermans broer en was nu een licht en drukbezocht grand café. Herman voelde vaak jaloezie voor zijn broer, die meer uit het leven had gehaald dan hijzelf. Sarah zette de wijn neer en knipoogde naar haar oom. Hij voelde warmte en liefde voor de jongste dochter van zijn broer. Hij wilde haar omhelzen, vandaag wilde hij iedereen in het café omhelzen. ‘Mijn oom ziet er opgewekt uit vandaag.’ zei Sarah. Herman glimlachte breed. In zijn hoofd klonk muziek: fluiten, strijkers en hobo’s vervulden hem met geluk. ‘Jouw oom’, zei hij stralend, ‘heeft een kerstdate. Morgenavond 8 uur, het Weihnachtsoratorium van de grote Bach, in de hervormde kerk. Daarna misschien nog een drankje en een praatje.’ Herman keek vergenoegd. Vanmiddag nog had hij zijn vinyl versie van het oratorium gedraaid en vooral het derde deel sprak hem nu, in deze krachtige, bijna vrolijke tijden zo aan. Ja, er was reden om hulpeloos en stamelend dankbaar te zijn voor al het goede op aarde! Herrscher des Himmels, erhöre das Lallen, brulde hij in zijn hoofd mee met het koor. ‘En wie is de andere helft van de date?’ ‘Marjolein Wits’, zei Herman krachtig. ‘Marjolein? De dochter van Ans, oma’s vriendin?’ Herman keek naar de weifel in Sarah’s ogen. ‘Ja. Hoezo?’ ‘Dus dan is het geen echte date, maar gaan jullie gewoon met zijn tweeën iets leuks doen?’ zei Sarah voorzichtig. Zwijgend keek Herman zijn nicht aan, hij voelde onheil naderen. ‘Euh…Weet je iets van de vorige relaties van Marjolein?’ Sarah keek peinzend naar haar oom. Herman dacht na. Ze had het wel over ene Han gehad aan de telefoon en Herman stelde zich hem voor als een uitgedijde, vervelende man, ver van wat Marjolein werkelijk verdiende. ‘De laatste heette Hanny.’ Oom en nicht zwegen. ‘Sorry, ik dacht dat je het wist’ Iets onbestemds in Hermans werd zwart en zwaar en begon als een steen op zijn maag te drukken. Krachteloos stond hij op van de bar en verliet het café. ‘Iedereen weet het toch?’ zei Sarah zacht tegen niemand.

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo harryp, Ik vind het altijd moeilijk om als eerste commentaar te moeten geven. Je verhaal begint met een mooie zin vind ik: '... zijn hart was open en hij vond alles mooi...' Natuurlijk is het wel zielig voor Herman dat die date misschien niets wordt, al laat je dat eigenlijk ook wel een beetje open aan het eind, en dat is mooi. Naar mijn mening roep je ook meerdere gevoelens op bij de lezer en dat is sterk. Het meest duidelijke gevoel is de opgewonden verliefdheid en vreugde van Herman. Je maakt die op een leuke manier duidelijk. De andere gevoelens zijn gecompliceerd. Sarah wil haar oom bijvoorbeeld voor een ontgoocheling behoeden, durft zijn geluk nauwelijks te torpederen. Als ze besluit om het toch te doen zijn ze beiden teleurgesteld (denk ik). Bijzonder dat niet alleen hij, maar ook Sarah een beetje verweesd achterblijft. Een verhaal met veel potentieel om nog mee door te gaan. Graag gelezen hoor.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Arme Herman. Dat daten valt natuurlijk ook niet mee. En nu dit weer. Hopelijk komt hij onderweg naar huis een mooi blonde stoot tegen die spontaan voor hem valt. Die met hem mee naar huis gaat en samen met hem nog lang en gelukkig leeft. Op een of andere manier maakt dit verhaaltje mij een beetje verdrietig. Maar dat is goed. Het is schijnbaar realistisch geschreven want ik voelde met HP mee.

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi HarryP en welkom, ik had je hier nog niet eerder gezien. Prachtig geschreven hoor, Ik vind je tekst erg verzorgd. En je hebt me als lezer twee keer op het verkeerde been gezet. Aan het eind met Hanny natuurlijk maar aan het begin dacht ik dat je voor het meest sentimentele verhaal zou gaan :-) Met veel plezier gelezen.

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Harry P, het begon zo mooi met iemand die zich ergens op verheugt, wat door een ander kapot wordt gemaakt. Wel verrassend hoe het verhaaltje eindigt. Ik vroeg me nog af waarom je telkens 'Herman' schrijft, je kunt dat ook vervangen door 'hij'. Graag gelezen! :thumbsup:

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank voor jullie reacties. Wat fijn om gelezen te worden! @Johanna B.: fijn dat het verhaal je een beetje verdrietig maakt, tragikomedie was wat ik bedoelde te schrijven en blijkbaar is dat een beetje overgekomen. Herman is trouwens niet het type dat voor blonde stoten valt volgens mij (maar aardig dat je hem dat gunt...)

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Goed opgebouwd en beeldend verhaal. Ik kwam in het eerste stuk helemaal in kerstsfeer en vond het niet leuk hoe het afliep... ;) Ik kijk uit naar het vervolg van Herman.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
goed opgebouwd geheel en vooral je laatste zin vind ik mooi; ik zie haar zo voor me, een beetje beteuterd dat zij dan toch degene moet zijn om hem uit de droom te helpen. (en ik hoop voor Herman op een bi-seksuele Marjolein ;))

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Goed opgebouwd en beeldend verhaal. Ik kwam in het eerste stuk helemaal in kerstsfeer en vond het niet leuk hoe het afliep... ;) Ik kijk uit naar het vervolg van Herman.
Dank voor je reactie, Corina. Het vervolg komt vast, maar volgens mij moet Herman eerst de gebeurtenissen en de teleurstelling verwerken (zei de luie schrijver...)

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
goed opgebouwd geheel en vooral je laatste zin vind ik mooi; ik zie haar zo voor me, een beetje beteuterd dat zij dan toch degene moet zijn om hem uit de droom te helpen. (en ik hoop voor Herman op een bi-seksuele Marjolein ;))
Dank voor het reageren (en het lezen vooral) en ik hoop met je mee over Marjoleins geaardheid.